als mijn vader of iemand anders van de familie in een mijn zou werken, ik zou geen minuut gerust zijn. Hier in België zijn er nu wel geen meer, maar toch. Als er dan ook nog eens een mijnramp voorvalt, zou ik dus helemaal door het lint gaan. Dus bij het lezen van zulke artikels krijg ik echt de daver op het lijf.

Als dochter van een mijnwerker, vrouw van een mijnwerker zou ik het denk ik niet aankunnen dat hij in de mijn zelf nog een afscheidsbriefje zou schrijven. Op die moment zou dan echt door mijn hoofd spoken dat hij toch moet beseft hebben wat er aan het gebeuren was en dat ze er nog minder levend zouden uitkomen. Vind het echt superjammer dat er zoveel mijn ongevallen gebeuren.