Niet alleen mensen met ernstig overgewicht, maar ook zij die te weinig wegen, voelen zich somberder dan mannen en vrouwen met een normaal gewicht. Naar verhouding zijn meer vrouwen depressief dan mannen. Dat zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).

Volgens het CBS heeft iemands gemoedstoestand invloed op het eetgedrag van mensen: ze gaan meer of juist minder eten. Dat kan tot over- of ondergewicht leiden, zei een woordvoerster op basis van wetenschappelijke studies. "Het is niet zo dat te dikke mensen per se depressief worden. Het is meer dat mensen met depressies vaker te zwaar zijn of blijven, omdat ze gaan eten." Mannen die te dun zijn, zijn bovendien depressiever dan seksegenoten die te dik zijn. Voor vrouwen geldt dat ook, alleen zijn bij hen de verschillen minder groot.

Het CBS kan verschillen tussen gewicht en depressiviteit niet verklaren door factoren als leeftijd, opleiding of afkomst.

Bron: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/091130_Gewicht
Mening: Altijd wel grappig eigenlijk, dergelijke studies . En tegelijkertijd toch ook wel interessant. Heel actueel onderzoek is dit ook, omdat mensen vandaag de dag meer dan ooit op hun voeding, lichaam letten, bezig zijn met hun "welzijn".

Grappig zou ik het niet noemen, maar interessant des te meer. Hoe dat het juist komt dat we meer gaan eten of juist minder moet toch wetenschappelijk te verklaren zijn ?

Het is inderdaad wel waar dat er de dag van vandaag meer op het eten wordt gelet en dat met de feestdagen in een ver vooruitzicht

Volgens mij gaat het hier over een problematiek, waar veel verschillende factoren rol in spelen.

Als iemand zich depressief voelt. Kan die persoon dit gaan compenseren door
een primaire behoefte te bevredigen. Waardoor hij of zij zich achteraf ietsje beter voelt. Eten kan ook gelinkt worden aan de moedersborst, waar de baby zich gerust en veilig voelde.

Ook als je op iemand kwaad wordt, kan je niet zomaar die persoon fysiek aanvallen. toch wenst je lichaam die persoon aan te vallen. Maar we houden deze prikkel tegen. In de natuur zouden wij hem met onze kaken en klauwen aanvallen. Mits we deze niet gebruiken in de "geciviliceerde wereld". Geraken deze spieren automatisch geprikkeld, maar we laten deze prikkel niet aan bod komen, waardoor deze spieren stelselmatig gespannen geraken. eten kan dus weer een uitlaatklep zijn van emoties.

__________________
Wie zijn doel kent, vindt de weg. (Lao tze)