actualiteitsforums - Enkele post bekijken - 8ste onrustige nacht rond Parijs

’En hoe moeten ze nu naar hun werk?’

’Pure barbarij!’ Ongelovig laat de 67-jarige Jean Corcier zijn ogen dwalen over de overblijfselen van de enorme showroom en de garage van de Renault-dealer in Aulnay- sous-Bois.

Tweehonderdvijftig auto’s gingen hier in vlammen op. „En hoe moeten de mensen uit de buurt’’, Corcier wijst richting de troosteloze flats van de Cité de l’Europe, ,,die hier hun auto ter reparatie naar toe hadden gebracht, maandag weer naar hun werk?”

’Echt razend’ is Corcier. ,,Wat me ongerust maakt is dat een kleine groep idoten hier nu de dienst uitmaakt. Maar als je een kleuterschool in brand steekt, zoals hier vannacht gebeurde, wat beoog je dan, waar ben je dan in vredesnaam op uit?’’

Tijdens de achtste opeenvolgende dag brandden in het departement Seine-Saint-Denis, waar Aulnay ligt, in het noordoosten van de regio Parijs, behalve de garage en de school nog een restaurant, tientallen geparkeerde auto’s en een tapijtenfabriek compleet uit.

Onder een deken van prikkelende rook staan de bewoners van wijk hier en daar in groepjes bij elkaar.

„Niets rechtvaardigt wat hier de afgelopen dagen is gebeurd”, zegt Mehdi Gherdane, die een buurtsuper vlakbij de garage heeft. Toch toont hij wel enig begrip voor de woede van de jongeren. „Als minister Sarkozy roept dat het allemaal gespuis is, natuurlijk worden ze dan link.”

Gherdane buigt zich over zijn toonbank en zegt: „Maar de problemen in de wijk waren er al ver voordat die jongens die dit op hun geweten hebben, waren geboren. Het tragische is dat nu die jongens zelf het probleem geworden zijn.”

„Het is allemaal de schuld van de ouders die er niet in slagen hun kinderen goed op te voeden”, zegt een vrouw met een hoofddoek en een felgekleurd gewaad, die heeft staan luisteren.

„Waarom lopen hier jongens van twaalf, dertien jaar om elf uur ’s avonds nog op straat? Ik ken ze wel hoor, die ouders! ’We hebben onze kinderen niet in de hand’ zeggen ze dan gelaten. Maar je moet natuurlijk beginnen als ze jonger zijn – een jaar of drie.”

Volgens haar klopt er weinig van de veelgehoorde verklaring dat de massale werkloosheid de oorzaak is van de ellende. „Als je echt wilt werken, dan is er ook werk.”

„Maar mijn zoon vindt dus geen werk” reageert een geblondeerde vrouw van in de veertig terwijl ze zich omdraait van de bakken met groenten voor het raam van de winkel. die staan opgesteld voor de etalage van de kruidenier. „Hoe hard hij ook zoekt. Steeds als hij ergens gaat solliciteren en blijkt dat hij uit 93 komt (het nummer van het departement Seine-Saint-Denis) dan krijgt hij een afwijzing.”

,,Daar heeft u gelijk in”, antwoordt de vrouw in boubou, ,,maar is dat een excuus om dan de boel maar in de fik te steken?”

,,Ach’’, verzucht Louise Bosser even later als de vrouw met de hoofddoek is vertrokken. „Natuurlijk is het ook de schuld van de ouders, maar neem die zogenaamde ’oppassers’ van de woningcoöperatie. Die doen ook nooit wat als die jongens bewoners met stokken bedreigen.”

„Soms weet ik het ook niet meer. Ik woon hier al twintig jaar en moet rondkomen van 700 euro in de maand. De wijk staat heel slecht bekend. We moesten en zouden integreren, en dat wilden we ook wel, maar met al die verschillende culturen hier is dat gewoon ontzettend moelijk.” „En als ik dat dan zie”, ze wijst richting de Renault-garage, „dan kan ik wel janken”. Tranen springen in haar ogen. „Ja, dan schaam ik me dat ik Française ben.”

Balans dit jaar: 28000 uitgebrande auto’s

Vuur is in de mode in Frankrijks voorsteden: met de rellen van de afgelopen week meegerekend, brandden dit jaar in het hele land al 28000 auto’s uit, zo blijkt uit een telling van het ministerie van binnenlandse zaken.

In het departement Seine-Saint- Denis ten noordoosten van Parijs, het toneel van de meeste onlusten, gingen 1356 auto’s in vlammen op. Een groot deel daarvan, 519, vatte donderdagnacht vlam.

Volgens de Britse arts en schrijver Theodore Dalrymple, die twee jaar geleden een uitbraak van massaal geweld voorspelde, geven veel jonge bewoners met brandstichting uiting aan hun haat tegen het ’officiële Frankrijk’. Werkloos, weggestopt in woonkazernes van een angstaanjagende omvang (die in Frankrijk cages à poules, ’kippenhokken’, worden genoemd) leiden talloze jongeren een leeg bestaan vol drugs en geweld.

In het essay ’De barbaren voor de poorten van Parijs’ uit 2002, beschrijft Dalrymple de wijk Les Tarterets, waar ’elke winkel door de bewoners in brand is gestoken en beroofd, met uitzondering van een door de overheid gesubsidieerde supermarkt en een apotheek.’

Dalrymple verbaasde zich over jongens die de brandweer, die is uitgeruikt om de brand te blussen die ze zelf hebben aangestoken, bekogelen met stenen.

Die scène herhaalde zich deze week voortdurend. Een brandweerman in Clichy-sous-Bois zei het niet te kunnen bevatten. ,,Die stenen begreep ik al niet, en nu waren het ook molotovcocktails. Een van ons raakte zwaargewond. Wat heeft hij die lui in vredesnaam misdaan?”

Trouw, 05-11-2005