Sommige artsen onderzoeken patiënten erg oppervlakkig als de situatie op het eerste zicht niet levensbedreigend is. Gisteren nog zat ik toevallig ook op de spoedafdeling. Er kwam een man binnen die bepaalde klachten had die niet levensbedreigend leken. De man werd alleen op een kamer gelegd om te wachten en de artsen keken niet echt meer naar hem om. Plots ging er een alarmbel af in de man zijn kamer; hij was dus onwel geworden. De verpleegster stond op die moment bij mij en riep: 'Oh nee, hij is toch ni onwel geworden? Hij is met mijn 'voeten' aan het spelen, hé.'. Zijn situatie werd dus niet serieus genomen.

Ik vind wel dat de dokter in het artikel haar verder had moeten onderzoeken als hij wist dat haar vader hartpatiënt was (ik meen mij ook te herinneren dat motilium een verhoogde kans geeft op een hartstilstand en dat het soms ook plots een hartstilstand kan veroorzaken).

Ik kan wel begrijpen dat spoedartsen een enorme druk op hun schouders hebben en dat ze daardoor soms fouten kunnen maken maar het is erg spijtig dat er daardoor een mensenleven verloren gaat...