zondag 18 december 2011/Auteur: mas
MERKSEM/STABROEK - Een medische blunder heeft het leven gekost aan een 34-jarige vrouw uit de Antwerpse gemeente Stabroek. Tamara Huygen overleed in het Middelheimziekenhuis na een hartstilstand.
Nadat Tamara Huygen op haar werk onwel was geworden, trok ze dinsdagochtend naar het Merksemse Jan Palfijnziekenhuis. Daar stelde de spoedarts hyperventilatie vast, waarna Huygen huiswaarts mocht keren met wat Motilium voor haar maag en een voorschrift voor kalmeringspillen. Ze moest ook twee dagen rusten.

Toen de vrouw zich later op de dag steeds slechter begon te voelen, keerde ze terug naar het ziekenhuis. Een andere spoedarts deed dit keer wel een grondig onderzoek. Nadat de arts er een cardioloog had bijgehaald, stelde die vast dat Huygen eerder een hartinfarct had gehad. In allerijl werd de vrouw naar de afdeling Cardiologie van het Antwerpse Middelheimziekenhuis overgebracht, maar daar kwam alle hulp te laat.

'Hoewel hij wist dat haar vader een hartpatiënt is, heeft de spoedarts nagelaten om Tamara te onderzoeken', zegt haar vriend Timothy Brouwers (33), die het Jan Palfijnziekenhuis nalatigheid verwijt.

Bron: http://www.nieuwsblad.be/article/de...cleid=GR73JPF49

Eigen mening:
Ik vind het heel erg dat deze vrouw moest sterven omdat de eerste arts een verkeerde oordeel had en blijkbaar niet de nodige onderzoeken had gedaan. Ik denk dat er veel medische fouten gebeuren. Mijn opa ligt in het ziekenhuis op het moment en als je hoort wat er al allemaal ‘mis’ is gelopen, dan zou je schrik hebben om in ziekenhuis te belanden….Hij heeft, denken we toch, een ontsteking opgelopen die er eigenlijk niet had mogen zijn. Dan stel ik me toch vragen.
Aan de andere kant denk ik ook aan de ‘pleger’ van deze fout. Ik denk dat die arts ook met veel vragen en schuldgevoelens gaat zitten. Hopelijk kan hij het dan ook toegeven en verwerken..

Sommige artsen onderzoeken patiënten erg oppervlakkig als de situatie op het eerste zicht niet levensbedreigend is. Gisteren nog zat ik toevallig ook op de spoedafdeling. Er kwam een man binnen die bepaalde klachten had die niet levensbedreigend leken. De man werd alleen op een kamer gelegd om te wachten en de artsen keken niet echt meer naar hem om. Plots ging er een alarmbel af in de man zijn kamer; hij was dus onwel geworden. De verpleegster stond op die moment bij mij en riep: 'Oh nee, hij is toch ni onwel geworden? Hij is met mijn 'voeten' aan het spelen, hé.'. Zijn situatie werd dus niet serieus genomen.

Ik vind wel dat de dokter in het artikel haar verder had moeten onderzoeken als hij wist dat haar vader hartpatiënt was (ik meen mij ook te herinneren dat motilium een verhoogde kans geeft op een hartstilstand en dat het soms ook plots een hartstilstand kan veroorzaken).

Ik kan wel begrijpen dat spoedartsen een enorme druk op hun schouders hebben en dat ze daardoor soms fouten kunnen maken maar het is erg spijtig dat er daardoor een mensenleven verloren gaat...

Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat zoiets vandaag de dag nog kan gebeuren. Natuurlijk is vergissen nog steeds menselijk, maar in dit geval is het geen vergissing meer. Er werd naar mijn mening niet voldoende onderzoek verricht, waardoor foute diagnoses werden gesteld en dit uiteindelijk de vrouw het leven kostte. De dokter had haar inderdaad beter moeten onderzoeken en misschien had hierdoor het leven van de vrouw gespaard kunnen blijven. Ik hoop dan ook dat de man hiervoor gestraft wordt op een gepaste wijze en dat dit natuurlijk een les gaat zijn voor de toekomst. Zowel voor deze man als voor andere verplegers. Meer verantwoording en uitleg heeft dit artikel naar mijn mening niet nodig, het spreekt wel voor zich!

Ten eerste zijn dokters na een opleiding van 7 of meerdere jaren nog altijd mensen. Errare humanum est, dat wisten de Romeinen al. Natuurlijk is het gevolg van zo'n fout hier heel groot en dat is ook zeer erg. Maar laat ons ook vooral niet vergeten onder welke druk deze artsen staan.
Ten tweede mogen ze niet te veel dure onderzoeken uitvoeren, want dan worden ze beschuldigd van geldklopperij. Als er nu zoiets als dit gebeurt, dan moeten ze plots weer elke buikkramp onderzoeken alsof het het einde van de patiënt betekent. In 99 van de 100 gevallen zullen de klachten die de vrouw had niets met een infarct te maken hebben gehad. Deze patiënt had nu jammer genoeg pech dat zij de 1% was.
Tot slot wil ik er toch op wijzen dat de medische wetenschap ongelooflijk veel mensenlevens redt. Honderd jaar geleden kon je het schudden als je een verkoudheid had op een slechte moment. Nu kunnen we zelfs de ergste ziektes vaak al oplossen. Het woord straffen zou ik trouwens niet gebruiken. Er moeten sancties volgen, want dit blijft een medische fout, maar laat ons niet vergeten dat we allemaal fouten maken. Artsen hebben alleen de moed om een job aan te nemen waarbij fouten zéér zware gevolgen kunnen hebben. Dat kan niet van iedereen gezegd worden.

Allereerst wil ik zeggen dat ik dit nog erger vind dan wanneer een arts een verkeerd oordeel velt. Iedereen kan fouten maken. Wel vind ik het triest dat deze arts niet eens de tijd heeft genomen om haar een grondig onderzoek te geven ondanks dat hij wist dat haar vader een hartpatiënt was. Als hij haar wat beter had onderzocht zou deze vrouw nu waarschijnlijk nog leven. Dat zulke dingen de dag van vandaag nog voorkomen is betreurenswaardig. Zulke onderzoeken duren niet lang en geven de vrouw toch wat meer zekerheid. Hopelijk zal dit niet meer voorvallen. Bij deze arts waarschijnlijk alleszins niet meer. Bij andere artsen is het maar te hopen dat het ook niet meer gebeurt.