Met dat bommetje dat de VLK gegooid heeft vreesde ik het ergste al: De kern van het debat( roken in het bijzijn van kinderen, toestaan of niet?) moet plaats ruimen voor kritiek op de terminologie. Want ja, wie wil er nu een kindermishandelaar genoemd worden?
Mooi voorbeeld ervan was gisterenavond te zien in Reyers Laat.
Yves De Smet is de hoofdredacteur van De Morgen en schrijft er opiniestukken voor die vaak heel kernachtig zijn. Het kernachtige karakter van Yves De Smet ( hoofdredacteur De Morgen) vervaagde in het gesprek en waarom? Hij heeft zelf ooit eens gerookt in het bijzijn van zijn kinderen. Voelde hij zich in nauwe schoentjes geplaatst dan?
Spijtige zaak allemaal want ik vind dat er eens ernstig gepraat moet worden over tabak roken in bijzijn van kinderen.
Veel volwassenen zijn zich niet bewust van de schade die roken aanbrengt bij zowel rokers als passief- rokers. Hoewel volwassenen wel in staat zijn om zich even te informeren hierover.
Kinderen kunnen dat niet, laat staan dat zij zich ervan bewust zijn. Hebben wij als volwassenen dan niet de plicht ons te ontfermen over deze weerloze groep?
Desnoods met wetten. Niet om te straffen maar om een duidelijk signaal naar het menselijk bewustzijn sturen:
“
Met dien verstande dat die wet geen sanctiemiddel wordt, maar wel een geloofwaardig signaal om de gevaren van het roken in het bijzijn van kinderen te onderstrepen.” (Jean-Jacques Cassiman- Erwin De Clerck, De Standaard)
Citaat:
|
(mogen we dan nog naar McDonalds met de kinderen?).
|
Die vergelijking gaat niet op. Jaarlijks verschijnen er studies en onderzoeken die telkens opnieuw bevestigen dat roken ernstige gezondheidsschade oplevert met vaak de dood tot gevolg. McDonalds zou allang niet meer bestaan moest bij het Mcdo- voedsel dezelfde diagnoses gesteld worden.