Verslaggever: Dimitri Lauwereys
Moderator: Stefanie Janssens

1) VLD verloor de gemeenteraadsverkiezingen. Hun nationale ‘bonus’ en interne partijverdeeldheid hebben hun lot bezegeld.

Het beleid dat de VLD voert op federaal vlak wordt nu lokaal afgestraft met de gemeenteraadsverkiezingen. De interne partijverdeeldheid kan hier zeker een aanloop toe geweest zijn. Kiezers geven blijkbaar de voorkeur aan partijen met een sterke cohesie. De uitlaten van Jean-Marie Dedecker destijds geven aan dat de VLD geen partij is waarvan alle leden aan hetzelfde touw trekken. Ook het feit dat Verhofstadt op een lokale VLD-lijst aan te treffen was, maar nooit van plan was om hiervoor het politieke mandaat op zich te nemen, boezemt geenszins vertrouwen in. Daar komt nog eens bij dat de VLD op federaal niveau streefde naar een drastische belastingvermindering (zowel arbeidsbelasting als vennootschapsbelasting) voor de burger (want waar kan je de burger natuurlijk harder beroeren dan in zijn zak?). Spijtig genoeg is er momenteel geen sprake van een ‘drastische’ belastingvermindering, maar eerder van een wel bijzonder slap afkooksel ervan (VLD hanteert blijkbaar het ‘balansprincipe’: we verminderen de vennootschapsbelasting, maar doen een schepje op o.a. de roerende voorheffing). Ridicuul.
Dit, en nog heel wat andere beleidspunten (slash beleidshiaten), hebben er langzaam maar zeker toe geleid dat de VLD op lokaal vlak een zekere aversie heeft teweeggebracht bij de kiezer. Vanuit dit opzicht zijn de verkiezingsresultaten dus geen donderwolk bij heldere hemel…


2) De voordelen van het stemrecht worden tenietgedaan door de nadelen van de stemplicht.

Een groot voordeel van de stemplicht is dat IEDERE burger zijn/haar stem kan en moet uitbrengen, ook mensen die uit eigen beweging niet naar het stemlokaal zouden stappen. Op deze manier is de verkiezingsuitslag (en in onze democratie: het verkozen beleid) een cijfer dat de stem van iedere burger representeert. Door de stemplicht worden heel wat mensen aangesproken om hun politieke interesse uit te breiden (op wie of wat kan ik stemmen en waar ijveren deze partijen voor?).
De keerzijde van de medaille ziet er echter minder rooskleurig uit. Heel wat mensen stemmen ‘onwetend’. Ze brengen een stem uit in het wilde weg of stemmen blanco. Doordat het absolute merendeel van de partijen zich in een politieke schemerzone bevindt stemmen mensen bovendien maar al te graag op partijen die met extreme agendapunten komen aanlopen. Niet alleen de extreme agendapunten zijn ‘publiekslokkers’, ook bepaalde figuren op de lijst. Als deze mensen dan politiek bekwaam zijn en de ambitie koesteren een politiek mandaat naar behoren uit te oefenen: prachtig. Als deze mensen echter verkozen worden ‘omdat ze bij de chiro zitten’ of ‘al 2 keer gratis naar onze verwarmingsketel komen kijken zijn’, dan houd ik mijn hart vast.
We kunnen echter algemeen besluiten dat kiesplicht de ‘marktwaarde’ van kiesrecht in geen geval laat dalen, laat staan de voordelen hiervan tot 0 herleidt.