De kiezer heeft altijd gelijk

Walter Zinzen, De wereld is een schouwtoneel. Maar wie doet de regie?, 170 blz.


Hoeveel kiezers zien wel de splinter in het oog van politici, maar niet de balk in hun eigen oog?


EEN democratie is maar waard wat haar burgers waard zijn. Als onze vertegenwoordigers in de politiek de democratische spelregels onvoldoende respecteren, omdat ze op macht uit zijn of de eigen carrière hoger inschatten dan het algemeen belang, dan is dat mede de schuld van ons, kiezers. Het is al te makkelijk om het falen van onze democratie uitsluitend in de schoenen van 'de politiek' te schuiven en de eigen verantwoordelijkheid uit de weg te gaan.

Als Guy Verhofstadt een farce maakt van de Europese verkiezingen, waarom verovert hij dan toch nog de derde plaats in de top-vijftig, met 388.011 voorkeurstemmen? En waarom belandt de beminnelijke CD&V'er Ivo Belet op de elfde plaats, net achter Karel De Gucht, met 142.554 stemmen?

Wat bezielt in 's hemelsnaam meer dan 140.000 volwassenen om een kundige tv-journalist maar politiek onbeschreven blad een mandaat toe te vertrouwen in een parlement? (Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor zoveel andere coryfeeën en BV's.) Als kiezers zo dwaas zijn om de manoeuvres van de sanhedrins niet alleen niet te bestraffen, maar ze ook nog te belonen, waarom zouden de verantwoordelijken er dan mee ophouden?

Het verschijnsel wordt wel eens 'populisme' genoemd, omdat politici (en media) goedkoop succes nastreven door het volk naar de mond te praten. Populisme (afgeleid van het Latijnse populus , volk) betekent volgens Van Dale: populaire, oppervlakkige, (enigszins) demagogische betoogtrant. (Demagogie, afgeleid van het Griekse dèmos , dat eveneens volk betekent, is volgens dezelfde Van Dale synoniem van 'volksmisleiding'.)

De Petit Larousse definieert het fenomeen nog breder als een 'politieke houding die zich beroept op het volk, zijn diepe verzuchtingen, en op zijn verdediging tegen alle onrechtmatigheden die het worden aangedaan'.


De mensen

De woordenboekmakers hebben kennelijk hun oor nog niet te luisteren gelegd bij de Vlaamse populisten die het begrip 'volk' vervangen hebben door 'de mensen'.

,,Deze moderne 'ideologie van de mensen' duldt geen tegenspraak, geen dissidenties'', noteert Patrick Develtere in Gids op Maatschappelijk Gebied . ,,De boodschap is: 'de mensen' hebben altijd gelijk en zijn daarenboven unaniem.'' Er zijn dus geen grote mensen meer en geen kleine, geen linkse en geen rechtse, geen rijke en geen arme, en al helemaal geen slimme en geen domme.

Die zogezegd unanieme opvattingen, zo voegt Develtere er nog aan toe, krijgen een bijna verplichtend karakter. Verderfelijke lieden als deskundigen, intellectuelen en zelfs het georganiseerde middenveld, die de consensus verbreken, zijn elitair en hebben geen voeling met wat er leeft bij 'de mensen'.

Een sterk staaltje van dit 'consensuele' denken levert Brussel-Halle-Vilvoorde op. Een debat over pro en contra van de splitsing is nooit gevoerd. Als een dogma werd verkondigd dat die splitsing er moest komen en wel 'onverwijld'. Wie een kritische bedenking durfde te plaatsen, zoals Kris Deschouwer deed toen hij in De Standaard pleitte voor 'een kieskring voor alle Belgen', werd met pek en veren de stad uitgejaagd.

Toen Steve Stevaert het probleem nr. 177 noemde (omdat het 'de mensen' geen lap interesseerde), was hoon zijn deel. Toen de splitsing er uiteindelijk niet kwam, stond de 'geloofwaardigheid van de politiek' op het spel. De Vlamingen hadden immers een nederlaag geleden, maar hoeveel Vlamingen wisten waaruit die 'nederlaag' bestond?

Wat daarentegen in 2003 in Antwerpen werd vertoond, begrepen 'de mensen' maar al te goed. Niet toevallig is de kampioen van het populisme, het Blok/Belang, ooit in de Scheldestad zijn opmars begonnen als de partij die 'zegt wat u denkt'. Begin 2003 rook de lokale Leider, de heer Filip Dewinter, zijn kans toen hij het Visaschandaal uitlokte. Het hele Antwerpse schepencollege trad af. Voor een aantal verdienstelijke politici (Leona Detiège en Kathy Lindekens, bijvoorbeeld) was het definitief afgelopen met de carrière.

Zij hadden zich op kosten van de stad een flesje parfum dan wel een kledingstuk aangeschaft of andere 'onoorbare' daden gesteld. Luc Lamine werd als gevolg van soortgelijke beschuldigingen als hoofd van de politie geschorst en heeft zijn functie nooit teruggekregen.

Uiteraard kunnen corruptie en fraude niet geduld worden, niet bij politici en niet bij ambtenaren. Feit is echter dat het gerecht alle betrokken politici na een langdurig onderzoek ongemoeid heeft gelaten. Ook van Luc Lamine werd twee jaar later vastgesteld dat hij geen strafbare feiten had gepleegd.

Voor een aantal andere ambtenaren is de zaak heel wat minder gunstig verlopen. De manier waarop de stad Antwerpen jarenlang is bestuurd, verdiende zeker geen prijs voor integriteit en onkreukbaarheid. Maar dat de schuldigen bestraft worden, bewijst dat de democratie levenskrachtig genoeg is om zichzelf te zuiveren. Dat mensen die door het gerecht van alle blaam gezuiverd zijn, toch een feitelijk levenslang beroepsverbod hebben gekregen, is onaanvaardbaar. Zij hebben de prijs betaald voor de angst dat de kiezer in juni van het Visajaar bij de federale verkiezingen de rekening zou presenteren, lees naar het Blok zou overlopen.

Maar mag het ook een keertje worden omgedraaid? Hoeveel kiezers zien wel de splinter in het oog van politici, maar niet de balk in hun eigen oog? Wie van al degenen die toen 'j'accuse' riepen, heeft nooit een wat naar boven afgeronde onkostenrekening ingediend?

Wie doet nooit eens een privételefoontje in de tijd en op kosten van de baas? Doen alleen ambtenaren dat of zou, heel misschien, ook weleens een misbruikje in ondernemingen te noteren vallen? En wat met de managers die zich miljoenen laten betalen waarop ze geen recht hebben, maar die zich nooit, zoals de politici, voor de publieke opinie moeten verantwoorden?

Waarom hebben politici niet de moed om de kiezer die spiegel voor te houden? Patrick Janssens doet het, ja, in besloten lezingen voor een beperkt publiek. Er wordt dan weleens geschrokken gereageerd, zo vertelde hij in een interview. Ondertussen ligt het terrein breed open voor demagogische inquisiteurs zoals de heer Filip Dewinter.


Dieptepunt

Maar het Visaverhaal staat niet op zichzelf. Een jaar eerder was de flinterdunne grens tussen populisme en demagogie al eens ontoelaatbaar overschreden, en ook toen vormde Antwerpen de aanleiding.

In november 2002 werd daar Mohamed Achrak vermoord, een 27-jarige Belg van Marokkaanse afkomst. Dezelfde avond nog braken er rellen uit met Marokkaanse jongeren. Een opgemerkte aanwezige was Dyab Abou Jahjah, stichter en toentertijd voorzitter van de AEL, de Arabisch-Europese Liga. Die organisatie had kort tevoren patrouilles op straat gestuurd om te kijken of de Antwerpse politie zich niet racistisch gedroeg.

Wat zich twee dagen later in de Kamer van Volksvertegenwoordigers afspeelde tijdens het vragenuurtje, moet ongetwijfeld als een treurig dieptepunt in de naoorlogse geschiedenis van onze hoogste democratische instelling worden aangemerkt. Premier Verhofstadt beschuldigde de AEL ervan greep te willen krijgen op een aantal Antwerpse wijken en er de politie uit te verjagen om 'haar criminele activiteiten' te kunnen voortzetten. Tegelijk liet de eerste minister verstaan dat Dyab Abou Jahjah over korte tijd gearresteerd zou worden, wat ook prompt geschiedde.

De minister van Binnenlandse Zaken, Antoine Duquesne, deed er nog een schep bovenop: hij zou desnoods de wet veranderen om de AEL te kunnen verbieden. De Antwerpse CD&V-schepen Van Peel viel hem daarin bij. Men moet zich toch goed de draagwijdte van deze verklaringen voorstellen: een eerste minister in functie beschuldigt een organisatie en haar voorzitter van criminele activiteiten, maar omdat ze geen enkele wet heeft overtreden, moet er snel een andere komen om alsnog bestraffing mogelijk te maken. De vraag rijst wie hier eigenlijk van crimineel gedrag kan worden beschuldigd, vooral als we kijken naar wat later is gebeurd.

Dyab Abou Jahjah werd vrijgelaten. Hem kon niets ten laste worden gelegd. Jarenlang intensief speurwerk heeft geen enkele 'criminele activiteit' aan het licht gebracht, noch van Dyab Abou Jahjah persoonlijk, noch van de AEL.

De woede van de politici was vooral opgewekt door de straatpatrouilles van de AEL. De leden ervan waren weliswaar ongewapend, maar ze droegen een zwart T-shirt. Reden genoeg om ze als een privémilitie te beschouwen. Het Antwerpse gerecht heeft er vier jaar over gedaan, maar besliste op 1 juni 2006 uiteindelijk toch dat de AEL géén privémilitie is. De patrouilles waren toen allang geruisloos verdwenen op initiatief van de AEL zelf.


Excuses

Maar de hamvraag was (en is?) natuurlijk of de Antwerpse politie al dan niet racistisch is. Het antwoord kwam in de zomer van 2003. Toen werden vijf Antwerpse politiemannen opgepakt, omdat ze allochtonen zonder aanleiding zouden hebben mishandeld. Eén van hen was Bart De Bie, politiecommissaris van zone West. Eind mei 2006 werd hij naar de correctionele rechtbank verwezen. (De vier anderen gingen vrijuit.) Een greep uit de aanklachten: foltering van verdachten, inbreuken op de racismewet, afpersing, vervalsing van processen-verbaal en verduistering van bewijsmateriaal.

Toch is De Bie nu parlementair medewerker van het Blok/Belang, als adviseur politie en veiligheid. Niet verwonderlijk: het gerecht verdenkt hem er ook van dat hij de heer Filip Dewinter van vertrouwelijke informatie voorzag toen hij nog bij de politie werkte. De heer Dewinter, dat is toch die nette democraat, die samen met zijn partij vindt dat criminaliteit hard moet worden aangepakt?

Hoe dan ook: de AEL had kennelijk wel degelijk redenen om de Antwerpse politie niet helemaal te vertrouwen. Mij is niets bekend van excuses die de AEL zouden zijn aangeboden.

Ook van een nieuwe wet om de AEL te verbieden, is nooit iets vernomen. Wel is de AEL uit de media verdwenen en naar het zich laat aanzien ook uit de Antwerpse wijken. Ze heeft deelgenomen aan de federale en de regionale verkiezingen van 2003 en 2004. De eerste keer in kartel met de goddeloze kleinlinkse PVDA. Niet te verwonderen dat de zegen van Allah hierop niet rustte en er dus geen zetels werden behaald.

Hoe sterk is een democratie, waarvan de leiders paniekerig reageren, niet vanwege de moord op een onschuldige en vreedzame jongeman, maar vanwege de woede die ze veroorzaakte bij andere jonge mensen? Waarom moest Dyab Abou Jahjah per se als een misdadiger worden voorgesteld, terwijl men overduidelijk alleen maar zijn ideeën vreesde en hun vermeende invloed op onze islamitische medeburgers? Dyab Abou Jahjah is uiteindelijk (voorlopig?) verslagen, niet door repressie, maar in de stembus. En zo hoort het ook - in een democratie.

Walter Zinzen (De auteur is voormalig VRT-journalist.)


DS, 16-09-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Verslaggever: Dimitri Lauwereys
Moderator: Stefanie Janssens

1) VLD verloor de gemeenteraadsverkiezingen. Hun nationale ‘bonus’ en interne partijverdeeldheid hebben hun lot bezegeld.

Het beleid dat de VLD voert op federaal vlak wordt nu lokaal afgestraft met de gemeenteraadsverkiezingen. De interne partijverdeeldheid kan hier zeker een aanloop toe geweest zijn. Kiezers geven blijkbaar de voorkeur aan partijen met een sterke cohesie. De uitlaten van Jean-Marie Dedecker destijds geven aan dat de VLD geen partij is waarvan alle leden aan hetzelfde touw trekken. Ook het feit dat Verhofstadt op een lokale VLD-lijst aan te treffen was, maar nooit van plan was om hiervoor het politieke mandaat op zich te nemen, boezemt geenszins vertrouwen in. Daar komt nog eens bij dat de VLD op federaal niveau streefde naar een drastische belastingvermindering (zowel arbeidsbelasting als vennootschapsbelasting) voor de burger (want waar kan je de burger natuurlijk harder beroeren dan in zijn zak?). Spijtig genoeg is er momenteel geen sprake van een ‘drastische’ belastingvermindering, maar eerder van een wel bijzonder slap afkooksel ervan (VLD hanteert blijkbaar het ‘balansprincipe’: we verminderen de vennootschapsbelasting, maar doen een schepje op o.a. de roerende voorheffing). Ridicuul.
Dit, en nog heel wat andere beleidspunten (slash beleidshiaten), hebben er langzaam maar zeker toe geleid dat de VLD op lokaal vlak een zekere aversie heeft teweeggebracht bij de kiezer. Vanuit dit opzicht zijn de verkiezingsresultaten dus geen donderwolk bij heldere hemel…


2) De voordelen van het stemrecht worden tenietgedaan door de nadelen van de stemplicht.

Een groot voordeel van de stemplicht is dat IEDERE burger zijn/haar stem kan en moet uitbrengen, ook mensen die uit eigen beweging niet naar het stemlokaal zouden stappen. Op deze manier is de verkiezingsuitslag (en in onze democratie: het verkozen beleid) een cijfer dat de stem van iedere burger representeert. Door de stemplicht worden heel wat mensen aangesproken om hun politieke interesse uit te breiden (op wie of wat kan ik stemmen en waar ijveren deze partijen voor?).
De keerzijde van de medaille ziet er echter minder rooskleurig uit. Heel wat mensen stemmen ‘onwetend’. Ze brengen een stem uit in het wilde weg of stemmen blanco. Doordat het absolute merendeel van de partijen zich in een politieke schemerzone bevindt stemmen mensen bovendien maar al te graag op partijen die met extreme agendapunten komen aanlopen. Niet alleen de extreme agendapunten zijn ‘publiekslokkers’, ook bepaalde figuren op de lijst. Als deze mensen dan politiek bekwaam zijn en de ambitie koesteren een politiek mandaat naar behoren uit te oefenen: prachtig. Als deze mensen echter verkozen worden ‘omdat ze bij de chiro zitten’ of ‘al 2 keer gratis naar onze verwarmingsketel komen kijken zijn’, dan houd ik mijn hart vast.
We kunnen echter algemeen besluiten dat kiesplicht de ‘marktwaarde’ van kiesrecht in geen geval laat dalen, laat staan de voordelen hiervan tot 0 herleidt.

De algemene stelling:

De voordelen van het stemrecht worden teniet gedaan door de nadelen van de stemplicht.

Zowel stemrecht als stemplicht hebben hun voor- en nadelen. Wij vonden het vooral belangrijk dat de stemplicht in België blijft. Het voordeel van stemplicht is dat je een duidelijk politiek beeld kan vormen aangezien iedereen zijn stem moet uitbrengen. Het nadeel hiervan is echter dat er verschillende mensen zijn die zich niet interesseren in politiek en die dus willekeurig stemmen of blanco stemmen. Als directe oplossing hiervoor is natuurlijk het afschaffen van de stemplicht, maar dan komen de nadelen van het stemrecht bovendrijven. Het grootste probleem bij stemrecht is meestal het feit dat te weinig mensen komen opdagen en er daardoor geen geldige verkiezingen zijn (zoals bijvoorbeeld in Groot-Brittannië). Wij dachten ook dat door het invoeren van het stemrecht het aantal stemmers van bijvoorbeeld CD&V, VLD, SPA, … zal dalen, maar daarentegen het aantal stemmers van bijvoorbeeld het Vlaams Belang toch hetzelfde zal blijven. De gevolgen van dit zijn natuurlijk wel duidelijk …
Wij zijn van mening dat het feit dat zo veel mensen ondoordacht stemmen te wijten is aan het feit dat mensen in feite niet veel uitgelegd krijgen als het op standpunten van partijen aankomt. Een degelijke uitleg van de standpunten van elke partij zowel op gemeentelijk als op federaal vlak zou zeker geen kwaad doen.




De politieke stelling:

De echte winnaar van de gemeenteraadsverkiezingen gisteren is CD&V / N-VA, mede dankzij de kartelbonus.

Volgens ons heeft de kartelbonus er wel degelijk mee te maken. Het feit dat de stemmen van beide partijen gewoon opgeteld worden heeft er volgens ons voor gezorgd dat de CD&V / N-VA de echte winnaar was gisteren. We waren het er ook over eens dat deze stemmen voor het grootste deel ten kosten gingen van de VLD die wij als grootste verliezer van de verkiezingen zien.

De politieke stelling: Ik zou er niet om geven als mijn gemeente de komende 6 jaar door een VB-burgemeester zou bestuurd worden.

Deze stelling smeekt om een genuanceerd antwoord. Enerzijds moeten we een onderscheid maken tussen het doorbreken van het cordon sanitaire en een absolute meerderheid binnen één gemeente.

In het geval van de absolute meerderheid heeft het volk niet gesproken maar gesmeekt om een VB-burgemeester. Dan moet de democratie zegenvieren en moet iedereen de wil van de meerderheid aanvaarden.

Als er een coalitie moet gevormd worden met het VB dan is het nog maar de vraag of dit democratisch is. De meerderheid van de mensen hebben dan niet voor het VB gestemd. En aangezien de meeste partijbesturen van de daken schreeuwen dat ze nooit een coalitie zullen aangaan met het VB, zouden de lokale afdelingen die richtlijn moeten volgen. Tenzij ze al op voorhand aangeven dat ze die richtlijn niet volgen (zoals in Schoten).

Anderzijds is er de vraag of een regenboogcoalitie wel aan te raden is. Een partij met één zetel kan alles tegenhouden, is dit dan nog democratie?

Een andere vraag die wij ons stelden is de volgende: is de ideologie van het VB wel van toepassing op vele gemeentes (zoals bijvoorbeeld de gemeentes in onze 'stille' Kempen). Er is daar vaak geen probleem met de onveiligheid en met vreemdelingen. Het succes van het VB in Ranst kan met misschien nog verklaren met de aanwezigheid van het asielcentrum in Broechem maar als je ziet dat het VB in het kanton Zandhoven de grootste partij is, dan begin je, je toch vragen te stellen. Zijn de stille Kempen dan toch niet zo stil? Of bekijkt men het eerder op Vlaams/Belgisch niveau en wil men ook op gemeentelijk niveau de (protest)stem doortrekken?

Een VB-burgemeester kan misschien wel een goed beleid voeren, maar heeft het VB dan geen extra argument om het vertrouwen van de kiezer te winnen?

Misschien is een VB-burgemeester niet zo erg, hij of zij zal zeker gestimuleerd en ondersteund worden door de partij om een uitstekend beleid te voeren. Maar wat zijn de implicaties op langere termijn en op Vlaams en federaal niveau? Misschien krijgen we sneller dan gedacht het antwoord. Misschien zullen onze meningen dan echt gevormd worden, want nu leven wij alle vier nog met veel vraagtekens en onzekerheid.

De politieke uitspraak: De echte winnaar van de gemeenteraadsverkiezingen gisteren is CD&V / N-VA, mede dankzij de kartelbonus.

De kartelbonus zal ontegensprekelijk een invloed hebben op het positieve resultaat. De meer rechtse invloed van de CD&V zal -ondanks het succes van het VB- toch enkele kiezers hebben weggesnoept bij het VB. Bovendien scoort de NVA ook niet slecht in de gemeentes waar het alleen opkomt. In bijvoorbeeld Ranst halen ze 7,5% vanuit het niets. Al bij al is dit goed voor één zetel.

Bovendien heeft Leterme en co in de ogen van de kiezers al wat laten zien op Vlaams niveau. De inzet van de vorige verkiezingen is al lang vergeten en BHV is nog steeds niet gesplitst.

Men zou kunnen zeggen dat dit geen invloed mag hebben op de gemeenteraad maar ontegensprekelijk heeft dit een rol gespeeld. Leterme volgend jaar federaal premier? Of toch maar Di Rupo?

Al bij al is de CD&V in veel gemeenten status quo gebleven of zelfs maar licht gestegen. Misschien hadden ze wel de grote verliezer kunnen zijn zonder de kartelbonus. Jammer genoeg kunnen we niet in de hoofden kruipen van iedere stemgerechtigde. In dat geval zou de vraag makkelijk te beantwoorden zijn. Nu is en blijft het giswerk.

__________________
"Let's have some new cliches."
Samuel Goldwyn

Stelling 7: Een gemeentebestuur bestaande uit een coalitie is beter dan een bestuur bestaande uit een absolute meerderheid.

Bij een absolute meerderheid van één partij is het grootste deel van de bevolking tevreden, hun keuze heeft hier namelijk voor gezorgd. Met de minderheid van de bevolking wordt echter geen rekening gehouden. Het voordeel van een coalitie is dat iedereen min of meer tevreden is omdat er met iedereen een beetje rekening gehouden wordt.

Volgens ons is er een groot verschil tussen gemeenteraadspolitiek en politiek op provinciaal gebied. Wanneer er een absolute meerderheid gevormd wordt op gemeentelijk vlak, is dit volgens ons geen ramp aangezien deze meestal al een coalitie gevormd hebben. Hierdoor hebben meerdere partijen iets in de pap te brokken. Op provinciaal gebied heeft een absolute meerderheid grotere gevolgen. Het is dan ook een vrij zeldzaam verschijnsel. Deze partijen vormen meestal na de verkiezingen kartels.

Volgens ons liggen de partijprogramma’s van de verschillende partijen binnen een gemeente niet ver meer uit elkaar. Hierdoor vormt een absolute meerderheid hier voor geen grote problemen.

Het grootste nadeel van een partij met absolute meerderheid is dat deze geen rekening gaan houden met kritiek van buitenstaanders. In het andere geval zou er wel naar hen geluisterd worden.

Ik kan besluiten dat de meningen binnen onze groep sterk overeen kwamen. Wij zijn van mening dat in ons democratisch systeem, het vormen van coalities zorgt voor het minst slechte bestuursbeleid. Wat we ten zeerste willen vermijden is dat een coalitie te sterk gaan gelijken op een dictatorschap.


Stelling 2: De echte winnaar van de verkiezingen is de VB, hun stemmen aantal is er op vooruitgegaan.

Als verklaring van dit verschijnsel komen de stemmen volgens ons vooral uit de stadsrand. Zij gaan werken in de stadskern en overzien er de problematiek.

We vinden het vreemd dat VB in Antwerpen gedaald is in stemmen. Als we de multiculturele bevolkingsverdeling van de stad bekijken, verklaart dit veel.

We zijn benieuwd hoe de andere partijen zullen reageren op dit verschijnsel. Daarnaast vragen we ons af wat VB zal kunnen verwezenlijken? Zouden ze niet door de mand vallen?

Stelling:Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben als een VB-burgemeester 6 jaar lang mijn gemeente bestuurt.

Gisteren konden we spijtig genoeg besluiten dat het Vlaams Belang wel degelijk een grote opmars heeft gemaakt. We waren het er grotendeels over eens dat stemmen op het VB niet goed is voor onze samenleving. Moest het aan de macht komen, dan is er niet voor iedereen in je gemeente een gelijk beleid. De allochtonen zullen anders behandeld worden dan de autochtonen burgers. Wat als je dan allochtone leerlingen in je klas hebt zitten? Zij zouden zeker niet dezelfde kansen krijgen dan hun medeleerlingen. Zij zullen zeker ook niet gerespecteerd worden in hun "anders zijn" door de rest van de klas.

Sommige mensen die op het VB stemmen, kennen slechts één standpunt, ze zijn tegen de allochtonen. Met de slogan "Veilig Vlaanderen" kwam het VB in bijna alle dorpen op. De mensen kennen niets anders van de partij of willen er niets van kennen en dus wordt deze slogan hun motivatie om op het VB te stemmen. Dit terwijl het VB nog andere standpunten hebben waar ze het misschien niet mee eens zouden zijn. Wij denken dat als het echt zover komt dat het VB echt alleen aan de macht komt, veel mensen verrast zouden kunnen zijn door het beleid. En zes jaar is een lange tijd...

Stelling:Lokale verkiezingen mogen geen afrekening zijn voor het huidig federaal beleid.

In het begin was er enige onenigheid over deze stelling. De één vond dat dit absoluut wel zo was, terwijl de ander vond dat er wel degelijk een verschil was tussen het stemmen voor de federale verkiezingen en de gemeenteverkiezingen.

Sommige mensen denken: "Wij zijn niet tevreden met ons beleid hier in Vlaanderen, wij willen de VLD niet langer." en zij werken dit nu uit op de VLD-partijen die opkomen in de gemeente. Maar het doel van de VLD-partij in je gemeente is niet dezelfde dan die op federaal vlak. Hun beleid is enigszins onafhankelijk van elkaar.

Ook krijgen de kiezers beelden op televisie te zien zoals toen de gevangenen ontsnapt waren en het hoofd deed er niets tegen. Dit is voor hen ook niet bemoedigend om op die partij te stemmen.

Ons besluit is dus: het zou niet mogen, maar toch gaat dit zo.

Discussiegroep 4
Deelnemers: Marieke Mertens, Tinneke Mannaerts, Annelies Pauwels, Patrick Possemiers
Moderator: Tinneke Mannaerts
Verslaggever: Patrick Possemiers

De kiezer heeft altijd gelijk

Stelling 1: Ik zou er niet om geven als mijn gemeente de komende 6 jaar door een Vlaams Belang – burgemeester bestuurd wordt.

Niemand van onze groep werd enthousiast bij de gedachte van een VB-burgemeester in zijn of haar gemeente. De algemene vrees was dat een burgemeester van VB-signatuur het ongenoegen in de samenleving verder zou voeden en de vaak al moeilijke verhoudingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen enkel verder op scherp stellen. Dit zou volgens onze groep de problemen niet oplossen maar de verzuring enkel doen toenemen. (zie Jean-Marie Le Pen in Frankrijk)

Een aantal groepsleden zouden er echter geen bezwaar tegen hebben dat het Vlaams Belang mee in het schepencollege zou zetelen. Door het VB ‘onder controle’ van een tweede bufferende partij mee in het bestuurlijke bad te sleuren, zou men de wind uit de zeilen van het VB kunnen halen zonder het risico te lopen dat dit tot bestuurlijke excessen zou leiden. De groep is ervan overtuigd dat enkel het aantonen van de bestuurlijke incompetentie van het merendeel van de VB-mandatarissen de groei van deze partij een echte halt kan toeroepen. (zie de Lijst Pim Fortuyn in Nederland)


Stelling 2: De echte winnaar van de verkiezingen is het Vlaams Belang: hun stemmenaantal is erop vooruitgegaan.

In absolute cijfers kan het VB zeker als de grote overwinnaar van deze verkiezingen beschouwd worden. In Limburg waar het VB in veel gemeenten voor de eerste maal opkwam behaalde het meestal moeiteloos 10 tot 15 percent van de stemmen. In de meeste Antwerpse randgemeenten (Schoten, Brasschaat,…) en districten (Deurne, Hoboken, …) overtrof het VB zelfs haar resultaten uit 2000.

In de grote centrumsteden Antwerpen en Gent was het Vlaams Belang minder succesvol. In Antwerpen-stad noteerde het een status quo ten opzichte van de verkiezingen van 2000 en zelfs een kleine achteruitgang ten opzichte de van de vorige verkiezingen. In Gent was er zelfs een achteruitgang van enkele percenten in vergelijking met de verkiezingen van 2000.

Hoewel het VB volgens de harde cijfers als winnaar uit de ‘stembus’ komt, zijn wij van oordeel dat het VB niet als DE winnaar van de verkiezingen beschouwd kan worden, daar ze nergens het cordon sanitair hebben kunnen doorbreken.

De morele winnaar is volgens ons de SP.a die zowel in Antwerpen (Patrick Janssens) als in Gent (Daniël Termont) beloond worden voor hun sterke beleid gedurende de laatste legislatuur. Zij zijn er tegen de overtuiging van vele ‘zelfverklaarde experten’ in geslaagd om het VB een eerste keer aan zichzelf te doen twijfelen,…
(Gerolf Annemans: “Dit waren misschien wel de verkiezingen van de laatste kans”)

11/10/2006
Les 3 (verslag nr 2)
Groep 1: Jonas, An, Annelies, Kelly.
Moderator: An
Verslaggever: Kelly

4. De voordelen van het stemrecht worden teniet gedaan door de nadelen van de stemplicht.
We waren het allemaal eens dat het belangrijk is dat mensen kunnen en mogen stemmen. Op die manier heb je als burger mee inspraak en kan je je mening kwijt. Anderzijds bestaat het gevaar dat mensen niets van de partij en hun programma afweten en dat ze daarom maar ‘stemmen om te stemmen’: blanco of ongeldig stemmen, of zelfs gewoon willekeurig een partij kiezen (potlood laten vallen en stemmen op de partij waar het potlood valt). Wanneer mensen op deze manier stemmen, dan is de stemming niet volledig correct en dan heeft het ook geen zin dat mensen mogen stemmen. Maar je kan als burger ook geen goede regering verwachten, als je zelf de moeite niet doet om te gaan stemmen.

5. “Ik zou er niet om geven als mijn gemeente de komende 6 jaar door een
VB-burgemeester zou bestuurd worden.”
Ook hier waren de meningen onverdeeld. Iedereen zou het een ‘schande’ vinden. Maar een gemeente wordt nooit door één persoon bestuurd: er is nog steeds een oppositie en/of coalitie. Enerzijds is het misschien niet slecht dat de gemeente bestuurd zou worden door een VB-burgemeester. Op deze manier kunnen mensen eens zien hoe het is en beseffen waarom ze hiervoor gestemd hebben (hun ‘fout’ inzien?!).
Volgens ons stemmen ook veel kiezers in de kleinere gemeenten voor VB omdat ze steeds meer met allochtonen in contact komen en er slechte ervaringen mee hebben. Het is dus onze taak om de mensen (en onze leerlingen) te laten inzien dat VB meer is dan enkel ‘allochtonen’.
Ten slotte kwamen we uit bij het cordon sanitaire. We hebben dit bondig benoemd als ‘zever’. Als mensen op VB stemmen, moeten ze het VB ook de kans geven om aan de macht te komen. Want in hoeverre kan men nog spreken van democratie wanneer men het heeft over het cordon sanitaire?!

4. Het belangrijkste feit bij deze verkiezingen is dat Patrick Janssens met
sp.a-spirit in Antwerpen-city de winnaar is geworden.
Het is positief dat Patick Janssens terug verkozen is. Het bewijst dat mensen de zogenaamde fouten van enkele jaren vergeten zijn en nog steeds (of terug) vertrouwen hebben. Een ander positief punt is dat het VB in Antwerpen niet gestegen is: de plaats waar VB begonnen is, daar is het aantal stemmen gedaald. VB is inderdaad op verschillende plaatsen gestegen, maar dit is omdat ze daar voor de eerste keer opkwamen. In Antwerpen is het VB geen ‘hot item’ meer.
Ten slotte kunnen we zeggen dat het makkelijker is om oppositie te voeren (Philippe de Winter). Commentaar leveren is makkelijker dan goed werk leveren.

Door: Kristien Seels, Loes Thijs, Tinne Thys & Stijn Van Echelpoel
3 Baso b

Uitspraak 1:

Ik zou er niet om geven als mijn gemeente de komende zes jaar door een Vlaams Belang burgemeester zou worden bestuurd.

Ontzettend erg, dat is hoe wij het zouden vinden als wij plots een burgemeester zouden krijgen van het Vlaams Belang.
Wij zijn tegen allochtonen. Wij willen een veilig Vlaanderen. Alle vreemdelingen buiten. Slogans die niet voor onze oren geschikt zijn.
Vreemd vinden wij het dan ook dat zovele mensen toch op dat Vlaams Belang stemmen. Dat zovele mensen toch achter die programmapunten staan.
Uit protest denken we dan.
Hoe verklaar je anders het feit dat het Vlaams Belang ook zetels haalt in gemeenten waar geen allochtonen wonen of waar er totaal geen probleem is met de allochtonen? In gemeenten waar het Vlaams Belang ook niet echt partijpunten heeft. Want geef toe, partijen gooien ons de beste voornemens naar ons hoofd. Van een verlaging van de belastingen tot een uitbouw van de sportinfrastructuur en ga zo maar door. Maar wat heeft het Vlaams Belang ons te bieden buiten dat veilig Vlaanderen? Wat zijn hun punten in gemeenten waar helemaal geen allochtonen wonen?
Veel mensen vatten de programmapunten van het Vlaams Belang gewoon niet, denken we dan. Ze begrijpen het gewoon niet. Het enige wat zij doen, is iets horen van een veilige gemeente en hup, dat is het dan. Hier gaat onze stem.

Uitspraak 2:

Egotrippers zijn een slechte zaak voor een goed bestuur. Daarom geef ik zondag een lijststem en geen naamstem.

Foto’s langs de kant van de weg. Een goede zaak?
Een punt waar over te discussiëren valt maar wij waren het er in ieder geval mee eens. Waarom zou je het niet doen? De mensen die opkomen voor de verkiezingen krijgen op deze manier een gezicht. Je kunt hen herkennen. Je kunt zeggen: ‘Ah, komt die persoon op? Hem vind ik wel heel capabel om mijn gemeente te besturen.’.
Natuurlijk hangt alles er ook weer van af wat je met die foto’s doet. Kies je voor iemand omdat je hem herkent en capabel vindt? Of kies je voor iemand die er toch wel knap uitziet op die foto? Die toch wel jouw type is?
Op die manier loop je het doel van de verkiezingen natuurlijk totaal voorbij. Net daarom zijn wij ervan overtuigd dat de foto’s langs de kant van de weg zo ‘naturel’ mogelijk zouden moeten zijn. Geen geposeerde foto’s. Geen bikini foto’s. Geen missverkiezing foto’s. We hebben nog steeds te maken met de politiek.
Om op het tweede deel van de vraag terug te komen, het al dan niet geven van een naamstem, willen wij toch even meedelen dat wij het geven van een naamstem totaal geen verkeerd idee vinden. Je hoeft niet persé een naamstem te geven omdat je die foto nu eenmaal mooi vond. Nee, je kunt ook om tal van andere redenen naamstemmen geven. Omdat je weet dat die persoon in het verleden al veel goed heeft gedaan. Omdat je weet dat iemand politiek bekwaam is. Omdat je weet dat het iemand is met veel achtergrond.
Eén meningsverschil kwam hier echter toch wel sterk aan bod. Stem je op mensen die jong zijn of doe je dit niet?
Drie van de vier leden van ons groepje vonden alleszins van wel. Waarom zou je het niet doen? Het is niet omdat het jonge mensen zijn dat ze niet capabel genoeg zijn (wat het argument was van de persoon die tegen was).
Maar neem nu bijvoorbeeld iemand zoals jij en ik. We gaan er een jaartje op vooruit en zijn net afgestudeerd aan de lerarenopleiding. We stellen ons kandidaat in de politiek en worden schepen van onderwijs.
Waarom zouden wij hier niet voor geschikt zijn? Is iemand van 40 jaar die geen ervaring heeft met het onderwijs dan meer geschikt voor deze taak omwille van zijn leeftijd?
Neem daarbij dan nog het feit dat jonge mensen kunnen evolueren. Ze hebben de tijd om te groeien in de politiek. Ze zullen het niet vaak meemaken dat zij onmiddellijk gebombardeerd worden tot burgemeester. Maar ze krijgen misschien wel een zetel. Ze hebben zo de tijd om te leren, om te evolueren. Ze kunnen nog fouten maken en die daarna weer rechtzetten.
Ons lijkt dit veel beter dan iemand van een oudere leeftijd die net in de politiek stapt en onmiddellijk burgemeester wordt. Hij heeft de kans niet meer om die fouten te maken. Hij moet alles meteen goed doen. De gemeente rekent immers op hem.

Uitspraak 3:

De echte winnaar van deze verkiezingen is het Vlaams Belang: hun stemmenaantal is er in vergelijking met de vorige gemeenteraadsverkiezingen op vooruit gegaan.

Benieuwd, dat is wat we waren toen de uitslagen van de verkiezingen werden bekend gemaakt. Zou het Vlaams Belang weer gestegen zijn? Of zouden mensen eindelijk beginnen in te zien dat dit toch niet de partij van hun dromen is?
Angst hadden we er in ieder geval voor. Waarschijnlijk zouden hun resultaten wel weer vooruit gaan. Waarschijnlijk zouden ze wel weer meer stemmen krijgen.
En onze angst werd werkelijkheid. We moesten erop toezien dat deze partij in ontzettend veel gemeentes won. Ze wonnen aan stemmen. Ze wonnen aan zetels en ze wonnen aan procenten.
Hoe komt dat nu, vroegen we ons af. Hoe komt dat nu dat zoveel mensen stemmen op zo’n partij?
Als antwoord op deze vraag, denken we vooral aan proteststemmen. Mensen die niet meer geloven in hun eigen partij en niet weten op wie ze dan moeten stemmen. Besluit: we kiezen maar voor het Vlaams Belang.
Mensen die niet meer geloven in hun eigen partij omdat zij vinden dat ze het allemaal niet meer zo goed doen. Omdat ze fouten gemaakt hebben, beloftes niet nagekomen zijn.
Gelukkig zijn er nog steeds ontzettend veel mensen die dit alles, net als ons, ook niet begrijpen. Er worden concerten georganiseerd tegen verdraagzaamheid. Er worden oproepen gedaan op de radio. Op tv zie je duizenden mensen die protesteren tegen al dat racisme, tegen al dat geweld.
Laat dat zo doorgaan, zou ik zeggen. Laten we andere mensen blijven overtuigen. Laten we er gewoon voor zorgen dat al dat racisme in onze maatschappij gewoon verdwijnt. Want begrijp jij dat nu? Dat Vlaams Belangers zo extreem vriendelijk kunnen doen tegen jou? Gewoon maar omdat jij blank bent?
Kijk toch een keer verder dan die huidskleur. Geef die andere mensen ook eens een kans. Alles draait niet om het uiterlijk, toch?

__________________
Zie ik je graag omdat je geweldig bent, of ben je geweldig omdat ik je graag zie?

stelling 2. "De democratie is de minst slechte staatsvorm die nog toe
door de mens is uitgevonden"

Democratie is heel belangrijk in de politiek. Zo kan iedereen iemand
kiezen van de partijen die het volk mag vertegenwoordiggen. Het is
belangrijk dat iedereen een stem uitbrengt en iedereen een zeg heeft in
het beleid van belgie. Een ding is wel slecht voor de democratie dat is
het cordon sanitair. Er stemmen veel mensen op het vlaams Belang en
toch mogen of kunne ze niet besturen.

Als er geen democratie zoude er maar een beperkt aantal mensen aan de
macht zijn en blijven. En het verleden heeft al bewezen dat democratie
da beste oplossing is voor het bestuur van een land. Zo is en blijft
het volk tevreden.

Deze was te laat omdat ik het op de verkeerde plaats had gepost.

Christof Michielsen