Barst
18th June 2010, 19:29
Parlement wordt te vrouwelijk
In België gelden quota bij het samenstellen van verkiezingslijsten: er moeten evenveel vrouwen als mannen kandideren en in de top drie van elke lijst moet minstens één vrouw staan. Deze maatregel werd ingevoerd omdat men veronderstelde dat vrouwen, gezien de dominantie van mannen, niet genoeg kansen zouden krijgen om politiek actief te worden. En een democratie is uiteraard pas echt democratisch als iedereen met gelijke kansen aan politiek kan doen. Deze maatregel mist haar doel niet: verkiezing na verkiezing zijn er meer vrouwen in het parlement. Voor Kamer en Senaat zijn er zondag langs Vlaamse kant 48 vrouwen verkozen , tegenover 65 mannen, wat neerkomt op 42,5procent vrouwen.
We zijn er dus nog niet en de quotaregeling moet nog niet afgeschaft worden, zou je denken. Maar het omgekeerde is waar: de maatregel heeft ondertussen te goed gewerkt en veroorzaakt een nieuwe discriminatie, namelijk van jonge mannen die aan politiek willen doen. Dat blijkt duidelijk wanneer we de gekozenen opdelen volgens leeftijd. De gemiddelde leeftijd van een Vlaams parlementslid in het nieuw gekozen federale parlement is 44,5 jaar. Als we enkel de 'jonge' parlementsleden bekijken (jonger dan 44,5 jaar), zijn er 23 mannen verkozen, tegenover 31 vrouwen. Er is dus een derde meer jonge vrouwen verkozen dan jonge mannen. In de leeftijdscategorie boven het gemiddelde is het juist omgekeerd: hier zijn er 42 verkozen mannen, tegenover 17 verkozen vrouwen, veel meer mannen dan vrouwen dus.
Dit is te verklaren door de quotaregeling: de gevestigde 'oude' mannen doen er alles aan om op hun plaats te blijven zitten, waardoor partijen verplicht zijn vrouwen als nieuwe kandidaten op de lijst te plaatsen (wat juist de bedoeling is van de quota). Maar aangezien nieuwe kandidaten vaker jong zijn, werd er bij de jongeren overmatig veel vrouwen gerekruteerd (wat niet de bedoeling is van de quotaregeling). Het ironische van de hele anti-discriminatiemaatregel is dat er een nieuwe discriminatie ontstond.
Deze nieuwe discriminatie van jonge mannen was waarschijnlijk onvermijdelijk om het politieke mannenbastion te doorbreken. Toch is het duidelijk dat de maatregel te ver is doorgeschoten, omdat er nu méér jonge vrouwen zijn dan mannen. En deze nieuwe vrouwelijk parlementsleden zullen hun positie net zo verdedigen als de oude mannelijke garde, waardoor er na verloop van tijd een overwicht zal komen van vrouwen. Dus in plaats van de quotaregeling nog even aan te houden om de magische grens van 50procent vrouwen te bereiken, moet ze direct afgeschaft worden. En eigenlijk is het al te laat, want zelfs al worden de quota nu afgeschaft, dan nog zal men door de demografische evolutie in de toekomst een periode hebben waarin er een meerderheid van vrouwen in het parlement zetelt.
Blog DS, 18-06-2010 (Andreas Tirez)
In België gelden quota bij het samenstellen van verkiezingslijsten: er moeten evenveel vrouwen als mannen kandideren en in de top drie van elke lijst moet minstens één vrouw staan. Deze maatregel werd ingevoerd omdat men veronderstelde dat vrouwen, gezien de dominantie van mannen, niet genoeg kansen zouden krijgen om politiek actief te worden. En een democratie is uiteraard pas echt democratisch als iedereen met gelijke kansen aan politiek kan doen. Deze maatregel mist haar doel niet: verkiezing na verkiezing zijn er meer vrouwen in het parlement. Voor Kamer en Senaat zijn er zondag langs Vlaamse kant 48 vrouwen verkozen , tegenover 65 mannen, wat neerkomt op 42,5procent vrouwen.
We zijn er dus nog niet en de quotaregeling moet nog niet afgeschaft worden, zou je denken. Maar het omgekeerde is waar: de maatregel heeft ondertussen te goed gewerkt en veroorzaakt een nieuwe discriminatie, namelijk van jonge mannen die aan politiek willen doen. Dat blijkt duidelijk wanneer we de gekozenen opdelen volgens leeftijd. De gemiddelde leeftijd van een Vlaams parlementslid in het nieuw gekozen federale parlement is 44,5 jaar. Als we enkel de 'jonge' parlementsleden bekijken (jonger dan 44,5 jaar), zijn er 23 mannen verkozen, tegenover 31 vrouwen. Er is dus een derde meer jonge vrouwen verkozen dan jonge mannen. In de leeftijdscategorie boven het gemiddelde is het juist omgekeerd: hier zijn er 42 verkozen mannen, tegenover 17 verkozen vrouwen, veel meer mannen dan vrouwen dus.
Dit is te verklaren door de quotaregeling: de gevestigde 'oude' mannen doen er alles aan om op hun plaats te blijven zitten, waardoor partijen verplicht zijn vrouwen als nieuwe kandidaten op de lijst te plaatsen (wat juist de bedoeling is van de quota). Maar aangezien nieuwe kandidaten vaker jong zijn, werd er bij de jongeren overmatig veel vrouwen gerekruteerd (wat niet de bedoeling is van de quotaregeling). Het ironische van de hele anti-discriminatiemaatregel is dat er een nieuwe discriminatie ontstond.
Deze nieuwe discriminatie van jonge mannen was waarschijnlijk onvermijdelijk om het politieke mannenbastion te doorbreken. Toch is het duidelijk dat de maatregel te ver is doorgeschoten, omdat er nu méér jonge vrouwen zijn dan mannen. En deze nieuwe vrouwelijk parlementsleden zullen hun positie net zo verdedigen als de oude mannelijke garde, waardoor er na verloop van tijd een overwicht zal komen van vrouwen. Dus in plaats van de quotaregeling nog even aan te houden om de magische grens van 50procent vrouwen te bereiken, moet ze direct afgeschaft worden. En eigenlijk is het al te laat, want zelfs al worden de quota nu afgeschaft, dan nog zal men door de demografische evolutie in de toekomst een periode hebben waarin er een meerderheid van vrouwen in het parlement zetelt.
Blog DS, 18-06-2010 (Andreas Tirez)