Het 25ste amendement => Vance 0.5

[bijlinda]

Trump is van het padje, bereid u voor op president Vance


De tweede helft van Trump 2.0 zou weleens Vance 0.5 kunnen worden, schrijft Frans Verhagen. Het gedrag van de president oogt immers steeds zorgwekkender.


“That was some weird shit.” Oud-president George W. Bush staat niet bekend voor zijn scherpe observaties, maar hij had helemaal gelijk toen hij de inaugurele rede van Donald Trump in 2017 zo beoordeelde.

We zijn nu acht jaar later, en over weird shit gesproken: het is meer dan bizar, Donald Trump heeft een serieus mentaal probleem. Vertel ons iets nieuws, zegt u? Nou, de manifestaties van zijn geestelijke aftakeling stapelen zich op. Tijd om het 25ste amendement af te stoffen, dat voorziet in de opvolging van de zittende president nadat die is afgetreden of afgezet. Een van de gronden voor afzetting is een beoordeling door zijn omgeving, geleid door de vicepresident, of hij nog de geestelijke en/of fysieke capaciteiten heeft om het ambt te vervullen. Zo niet, dan staat daar de procedure om hem te lozen.

De afgelopen weken zagen we Trump wild tekeergaan tijdens de herdenkingsplechtigheid voor Charlie Kirk. Het ging natuurlijk niet over Kirk, het ging allemaal over Trump zelf. Over zijn successen, over zijn vijanden, over zijn obsessies. Het ging er bij de Maga-menigte in als zoete koek. Naast de bewonderenswaardige weduwe van Kirk zag Trump eruit als een machtsdronken, zelfingenomen hofnar. Als hij nog net wat minder gevaarlijk overkwam dan zijn belangrijkste souffleur Stephen Miller, de Joseph Goebbels van deze autoritaire baas, dan is dat omdat die wel degelijk bij zijn volle verstand is en weet wat hij doet.

De week nadien zagen we Trump een uur lang ratelen tijdens een toespraak voor de Verenigde Naties: beledigend, campagneretoriek herhalend, bondgenoten beledigend, onzin uitkramend. Het was allemaal bedoeld voor binnenlandse consumptie (lees: voor Fox News), maar de wereld keek mee en het was beschamend en onthutsend. Tijdens de speech van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu liepen afgevaardigden weg, tijdens de act van Donald Trump luisterden ze met toenemende verbazing en daarna bezorgdheid naar die onthechte mafketel.


Dingen die voorbijgaan

Als kers op de taart was er gisteren een toespraak van Trump voor de verzamelde militaire leiding van Amerika. Laten we even voorbijgaan aan de show van Pete Hegseth, Trumps incompetente, zelfingenomen en door woke geobsedeerde minister van Defensie. Van hem wist je wat je kon verwachten. De militairen zullen met een strak gezicht gedacht hebben: is dit de man die ons moet vertellen hoe we ons werk moeten doen? Hegseth suggereerde dat als je vraagtekens had bij wat hij verkondigde, je maar ontslag moest nemen. Het lijdt geen twijfel dat veel geüniformeerde toehoorders dat graag gedaan zouden hebben als praktische overwegingen niet in de weg stonden.
Trump en Netanyahu geven persconferentie: "Als Hamas deal niet aanvaardt, mag 'Bibi' van mij doen wat hij moet doen"

Ach ja, Hegseth. Van dingen die voorbijgaan. Maar wie schetst de verbazing van de generaals toen daarna ook de opperbevelhebber zijn zegje kwam doen. Dat was de overtreffende trap van weird shit. Trump was verward, zoals hij dat ook bij de VN in New York was. Teleprompters zijn rare dingen als je moeite hebt om meer dan twee regels achter elkaar te lezen, of ze nu werken of niet. Wat Trump echt van zijn stuk leek te brengen was dat de militairen stoïcijns voor zich uit keken, niet klapten bij zijn standaardzinnetjes, over het geheel genomen geen reactie toonden. Een nieuwe ervaring voor de man.

Een campagnespeech is een ding. Het is entertainment, de mensen weten wat ze krijgen, juichen al bij voorbaat, zijn omringd door medegelovigen. Maar hier stond de leider van de westerse wereld zichzelf en zijn land te kakken te zetten. Hoe kan iemand vertrouwen hebben in de leiderschapscapaciteiten van deze man?

De militairen oogden dan wel stoïcijns, maar het moet hebben gestormd in hun hoofd. Die mannen (de vrouwen zijn door Pete Hegseth al weggewerkt: allemaal onterecht gepromoveerd, vond hij) zullen worden ingezet tegen ‘the enemy within’. Trump houdt van die term. Stoïcijns doet geen recht aan de schrik die ze gevoeld moeten hebben: de commander in chief die hen binnenlands op straat stuurt, om “te oefenen in de straten” van Democratische steden. Die zoals altijd loog en zijn feiten verkeerd had, het nodig vond om voorgangers af te kammen, over de Nobelprijs ratelde die Obama zo onverdiend had gekregen. Als het niet zo gevaarlijk oogde, dan zag het er pijnlijk pathetisch uit.


Als een pudding in elkaar

Het is niet de eerste keer dat Trump de weg kwijt is. Ik voorspel dat het erger en erger zal worden naarmate het meer tegenzit – economische tegenwind, crisis hier, crisis daar, meer geweld in de VS. Trump ontleent zijn voor een 78-jarige opmerkelijk energie aan zijn machtshonger en de adoratie van zijn aanhangers. Valt dat weg, dan zakt hij als een pudding in elkaar.

Maar het zou me niet verbazen mocht het 25ste amendement al eerder van stal worden gehaald. Er is niets mis met de geestelijke vermogens noch met het opportunisme van vicepresident J.D. Vance, en hij is het die op een goed moment Trump kan wegwerken. Bereid u voor op de tweede helft van Trump 2.0 die in werkelijkheid Vance 0.5 gaat worden, in voorbereiding op de gestolen verkiezingen van 2028. Het 25ste amendement deelt de vicepresident een grote rol toe – naar verluidt had in 2020 toenmalig vicepresident Mike Pence de tekst ook al bestudeerd. Toen kwam er niets van, nu ligt het anders.

Als ik Trump was, dan zou ik over mijn schouder kijken. Hoewel, net als Joe Biden beseft de man zelf niet wat zijn geestelijke toestand is. Voor ieder ander is het duidelijk: Trump is van het padje. En let op mijn woorden: zodra hij geen nuttig doel meer dient voor de mensen die hem overeind houden, wordt hij gedumpt.


Frans Verhagen, journalist, auteur van 'De Amerikaanse president. Geschiedenis van het machtigste ambt ter wereld' (Boom).

Blog DS, 01-10-2025