![]() |
#1
|
||||
|
||||
![]()
Verbazing op Schiphol als poortjes niet opengaan voor Wim: 'Ik kon weer terug naar huis'
Bepakt en bezakt stond Wim Moerman op Schiphol. Samen met zijn zoon en dochter keek de Schiedammer uit naar een fantastische roadtrip door de Verenigde Staten. Tot er bij het inchecken een schelle piep klinkt. „Ik kon weer terug naar huis.” Het zal je maar gebeuren: maandenlang kijk je uit naar een mooie reis met je kinderen, tot alles in het water valt omdat je reisvergunning op het laatste moment is ingetrokken. Het overkwam Wim Moerman vorige week. „De avond voor vertrek voelde ik voor het eerst nattigheid. Ik wilde online inchecken, maar kreeg de melding dat ik me moest melden op Schiphol bij de incheckbalie.” Niet direct een alarmerend bericht, zou je denken. Toch zit het Wim niet lekker. „In de afgelopen anderhalf jaar vloog ik twee keer eerder naar de VS. Toen kon dat wél.” Makkelijk geregeld Voor de zekerheid besluit hij de klantenservice van KLM te bellen, die stelt hem gerust. Het zou gaan om een steekproef, één op de zoveel passagiers moet op het vliegveld inchecken. Wim was ervan overtuigd zich goed te hebben voorbereid. Ruim een maand van tevoren vroeg hij zijn Esta aan. Dit is het Amerikaanse systeem om reizigers vooraf digitaal te registreren. Zo zouden toeristen zonder visum op een veilige manier de Verenigde Staten moeten kunnen bezoeken. „Dat gaat heel gemakkelijk: je vult je gegevens in, beantwoordt wat vragen en maakt een selfie.” Achteraf gezien is het bij die laatste stap waarschijnlijk misgegaan. Maar daar merkt Wim niets van: „Binnen een paar uur had ik de autorisatie in mijn mailbox.” Zeeën van tijd Het plan om met zijn zoon Rutger en dochter Frederique op reis te gaan, ontstond eind 2024. „Rutger werkt voor een Duits bedrijf met een vestiging in Houston. Ik vroeg hem of hij het niet leuk zou vinden om zijn collega’s daar op te zoeken”, aldus Wim. Als basisschoolleerkracht heeft hij met vijf weken vakantie zeeën van tijd in de zomer. Wanneer Frederique hoort van de plannen, sluit ze direct aan. Zo stippelen ze met z’n drieën een roadtrip uit door de staat Texas. Vanuit Houston met een huurauto richting steden als Austin, San Antonio en Dallas. Op de ochtend van vertrek staat het drietal al om 07.00 uur op Schiphol. Zoals de avond ervoor besproken, meldt Wim zich bij de incheckbalie. Maar daar is het al snel gedaan met de voorpret: „Toen ik mijn paspoort door het gleufje haalde, hoorde ik een harde piep. De poortjes gingen niet open”, verzucht Wim. Rechtsomkeer Ook het personeel ter plaatse begrijpt er niets van. Na verschillende telefoontjes die geen uitsluitsel bieden, wordt de Amerikaanse grenscontrole gebeld. Vanaf de andere kant van de wereld vertelt een medewerker dat de autorisatie is ingetrokken vanwege een slechte foto op de aanvraag. „Er was niets aan te doen. De eerste mogelijkheid een spoedvisum aan te vragen, is in oktober. Ik kon rechtsomkeer maken naar huis.” Beduusd door het slechte nieuws besluiten ze dat broer en zus wél moeten gaan: „Het is een groot geluk dat Frederique mee is gegaan. Rutger is 23, dat is te jong om een auto te kunnen huren. Gelukkig mag zij dat als 26-jarige wel.” In de dagen die volgen, stelt Wim alles in het werk om de hotelreserveringen en huurauto op naam van zijn kinderen te krijgen. Ook vindt hij in zijn spambox een bericht dat de toestemming inderdaad is ingetrokken: „Dat was vier dagen voor vertrek verstuurd, ook veel te laat om nog op te lossen.” Nooit meer Bij elkaar gaat er zo’n 2000 euro aan kosten voor de reis verloren: „Ik heb er een hard hoofd in dat daar iets van wordt vergoed, en dat alles door waarschijnlijk een administratieve fout.” Bovendien is de kans groot dat hij nooit meer een Esta krijgt: „Ik heb begrepen dat als je eenmaal bent afgewezen, je er niet meer doorheen komt. Ik zou graag alsnog met mijn kinderen naar Amerika gaan, maar het is een stuk moeilijker en duurder om een visum aan te vragen.” Deze zomer zoekt hij het dichter bij huis: „Ik ga zoals elk jaar met mijn vrouw naar Vlieland. Hopelijk wordt het mooi weer.” AD, 31-07-2025 (Susanne de Bruin) |