De grenzen van de treiterjournalistiek

[S*lke.Sas]

Ik heb al een aantal keren het Pownieuws bekeken. Zij hebben een opmerkelijke manier van nieuws maken. Het doel is de geïnterviewde een camera in het gezicht te duwen en een reeks gewaagde vragen voor te schotelen waar deze persoon niet op voorbereid is. De antwoorden die ze hierop krijgen zijn vaak op een stuntelige en ongelukkige manier geformuleerd en indien mogelijk reageren de Powjournalisten op zo'n manier dat de geïnterviewde nog meer van zijn stuk wordt gebracht.

Het Pownieuws vergroot eigenlijk een eigenschap van de Nederlandse journalistiek die ik wel kan pruimen. Vaak zijn ze ontzettend adrem en gevat en in bepaalde praatprogramma's (bv. De wereld draait door) zijn sommige bijzitters niet bang om bijvoorbeeld een politicus met de neus op de feiten te drukken. Wanneer het dus gaat om zaken waarin een bepaald persoon wel degelijk verantwoording af te leggen heeft, kan ik me wel vinden in deze directe stijl.

Helaas wordt deze 'in-the-face-stijl' voornamelijk aangewend voor eerder negatieve dan positieve doeleinden. Geregeld mondt het uit in berichtgeving waarbij men meer neigt naar platvloerse humor dan journalistiek.