"Pensioenleeftijd parlementsleden gelijktrekken met werknemers"

[Barst]

Orgineel gepost door Katerina.D*clerck

Mij gaat het vooral om de alinea m.b.t. de titel. Ik denk dat het hoog tijd wordt dat zaken betreffende voordelen voor parlementariërs en aanverwanten nog eens onder de loep worden genomen. Dat wil niet zeggen dat deze mensen geen extra voordelen mogen hebben, feit is dat zeker niet iedereen die job wil doen, maar het lijkt vandaag de dag buiten proportie. Als de gemiddelde Belg vandaag - al dan niet terecht! - alleen nog maar om de oren geslagen wordt met termen als "besparen", "inleveren" en "langer werken", denk ik dat voor velen het gevoel van rechtvaardigheid nieuw leven ingeblazen krijgt door het aanhalen en bespreekbaar maken van bovenstaand punt. De uitspraak "Wij zijn natuurlijk de uitvoerende macht en kunnen dat niet beslissen" mag dan even geen domper op het weer hervonden positivisme zetten.

Er valt uiteraard iets voor deze argumentatie te zeggen, tegelijk echter heeft het ook iets van redelijk kortzichtig populisme om te gaan stellen dat onze politici parallel zouden moeten gaan inleveren per rato van de gevraagde besparingsmaatregelen ten overstaan van het gros van de bevolking/ambtenaren... Het allerergste dat ons kan overkomen is dat onze beleidsvoerders omwille van geldelijke motieven vatbaar zouden kunnen worden voor financiële 'lobby-injecties'...

Dus voor mij eigenlijk: nee, dank u! Politici 'betalen' namelijk met een 'onzekerheidsdeficit' (aangezien na vier/vijf jaar opnieuw de boer op met flyers op markten voor mogelijke herverkiezing - ze mogen het hebben!), maar vooral ook: betaal deze mensen voldoende zodat ze minder 'gevoelig' zijn/worden voor 'smeergeldtoestanden' waardoor het beleid alsdusdanig zou kunnen aftakelen ten nadele van het 'algemeen belang'!

Liever onkreukbare politici die redelijk riant hun brood verdienen op basis van belastinggelden, dan dat ze 'gevoelig' zouden kunnen worden om in geldelijk opzicht hun toevlucht te gaan nemen tot 'alternatieve financieringsbronnen' in de sfeer van omkoping en 'dirty money'...

Of niet soms?

[Katerina.D*clerck]

Ik ben zeker mee met uw opmerkingen. Ik wil het dan ook niet zwart-wit stellen. Wat ik probeerde duidelijk te maken was dat geen enkele job/functie mijns inziens vrij zou moeten zijn van regelmatige evaluatie, net als de bijhorende vergoedingen en/of voordelen. Wordt momenteel überhaupt enige controle/evaluatie opgemaakt en uitgevoerd voor deze functies? Het onderwerp wordt meer en meer aangehaald in de media, naar mijn gevoel omdat deze vragen (ook weer al dan niet terecht) bij het grote publiek leven.

Anderzijds ben ik het eens met het principe "loon naar werk". Politicus worden kan en wil niet iedereen. Ik stel me echter de vraag of je het in eerste instantie moet doen om rijk te worden? Ik begrijp de stelling dat een te grote verlaging van vergoeding aanleiding tot corruptie zou kunnen geven, maar - en hier ben ik dan waarschijnlijk de grote idealist - politicus worden gaat in eerste instantie om een ideaal nastreven en proberen vertalen naar de praktijk, niet? Want als je puur kapitalistisch/materialistisch ingesteld bent, wanneer zal genoeg dan ook echt genoeg zijn? Een gelijktrekking met de werkende bevolking hoeft zeker niet; enige matiging zou misschien wel mogelijk zijn?

Er valt voor beide kanten te pleiten; ik ben van mening dat een transparanter systeem veel zou kunnen oplossen. Alleen lijkt net dat nogal moeilijk of not done...?

[Barst]

Orgineel gepost door Katerina.D*clerck

Ik ben zeker mee met uw opmerkingen. Ik wil het dan ook niet zwart-wit stellen. Wat ik probeerde duidelijk te maken was dat geen enkele job/functie mijns inziens vrij zou moeten zijn van regelmatige evaluatie, net als de bijhorende vergoedingen en/of voordelen. Wordt momenteel überhaupt enige controle/evaluatie opgemaakt en uitgevoerd voor deze functies? Het onderwerp wordt meer en meer aangehaald in de media, naar mijn gevoel omdat deze vragen (ook weer al dan niet terecht) bij het grote publiek leven.

Anderzijds ben ik het eens met het principe "loon naar werk". Politicus worden kan en wil niet iedereen. Ik stel me echter de vraag of je het in eerste instantie moet doen om rijk te worden? Ik begrijp de stelling dat een te grote verlaging van vergoeding aanleiding tot corruptie zou kunnen geven, maar - en hier ben ik dan waarschijnlijk de grote idealist - politicus worden gaat in eerste instantie om een ideaal nastreven en proberen vertalen naar de praktijk, niet? Want als je puur kapitalistisch/materialistisch ingesteld bent, wanneer zal genoeg dan ook echt genoeg zijn? Een gelijktrekking met de werkende bevolking hoeft zeker niet; enige matiging zou misschien wel mogelijk zijn?

Er valt voor beide kanten te pleiten; ik ben van mening dat een transparanter systeem veel zou kunnen oplossen. Alleen lijkt net dat nogal moeilijk of not done...?

OK, genuanceerde reactie met terechte nadruk op broodnodig idealisme in hoofde van onze politici! En vooral ook: uiteraard moet het systeem hierover de nodige transparantie bieden...