Zorg voor bejaarde ouders slopend voor hun kinderen

[L*en van Overveld]

Ik zou zelf ook voor mijn moeder willen zorgen als zij dat niet meer alleen kan. En het zal natuurlijk niet altijd gemakkelijk te combineren zijn met je huishouden en met je werk. Maar ik denk als je goed communiceert met je gezin en duidelijke afspraken maakt dat het wel moet lukken.
Als het niet meer mogelijk is om zelf voor je ouders te zorgen is er nog steeds de thuisverpleging en huishoudhulp die te hulp kunnen schieten. Ik begrijp voor oudere mensen dat het soms moeilijk is om de stap te zetten. Maar ik denk eens dat de stap gezet is dat mensen blij zijn dat ze hulp krijgen bij hun verzorging en in het huishouden. Dat blijkt ook uit de bevraging.

Mijn moeder, die zelf thuisverpleegster is, heeft twee jaar lang voor mijn grootvader gezorgd die kanker had. Zij ging elke dag naar mijn grootouders om hen te helpen. Ze verzorgde mijn grootvader en deed mee boodschappen met mijn grootmoeder zodat zij in het huishouden er niet alleen voor stond. In die periode is het wel zwaar en is er nood aan duidelijke afspraken. Maar achteraf bekeken zou mijn moeder het meteen terug doen. En als kind zou ik het niet erg vinden dat zij hetzelfde zal doen voor mijn grootmoeder. Want het is op die momenten dat je er moet zijn voor je familie vind ik. Het is in mijn ogen belangrijk dat ze weten dat ze er niet alleen voor staan en dat ze kunnen rekenen op de hulp van hun familie. En wij als gezin zijn eigenlijk heel blij dat wij ons grootvader konden helpen en wij weten dat hij ons daar ook zeer dankbaar voor is.

Ikzelf deins er niet voor terug om mijn moeder later ook te helpen. Ik vind het onze plicht om dat te doen. Zij zorgen jarenlang voor ons en op een dag draaien de rollen om. En ik vind dat wij er dan voor hen moeten zijn.