Daar is het spook van de eugenetica

[H*ndrik.Peeters]

Natuurlijk spreken we hier over een aantal ethische factoren dat de discussie kan beïnvloeden. Ik ben akkoord met Carl en Katelijne dat een kind met syndroom van Down het recht heeft op een normaal mogelijk leven en de mogelijkheid moet krijgen om zo gelukkig mogelijk te leven in een beschermd milieu.

Anderzijds ga ik nu even advocaat van de duivel spelen met het zeggen dat niemand, geen enkele ouder, een kind met het syndroom van Down wensen. Als je hoort welk geslacht ze prefereren, zeggen ze voornamelijk : "Zolang het maar gezond is."

Ook is het zeer moeilijk om als ouder om te gaan met iemand met het syndroom van Down. Ouders moeten drastische beslissingen nemen, die ook hun leven zwaar beïnvloeden. Hun eigen gezinssituatie veranderd drastisch en er komt een pak meer stress bij. (chapeau voor de mensen die dat kunnen, maar ik ken er veel meer die dat niet zouden kunnen, waaronder ikzelf !)

Ik ken een leerkracht van de lagere school die een dochter heeft met het syndroom van Down. Hij voedt die magnifiek op en doet er alles voor om haar zo'n goed mogelijk leven te geven, terwijl hij wel zegt hoe vermoeiend dat het is.

Als laatste wil ik nog meegeven dat er ook vaak wordt gedacht aan een soort levensverzekering. Kinderen zijn namelijk de "levensverzekering" van de ouders en zullen ook later erop toezien dat de ouders het goed hebben, wanneer ze hun laatste dagen verslijten. Kinderen met het syndroom van Down hebben vaak meerdere complicaties en sterven dus vrij jong. Niets is zo erg voor een ouder om hun eigen kinderen te zien sterven voor zij sterven." No parent should have to bury their child." King Theoden

Het leven met het kind van het syndroom van Down heeft zware gevolgen voor een ouder en is vaak een moeilijke keuze. Ik begrijp dat velen zeggen dat ze het niet wensen. Ik vind de mensen die het kind een leven gunnen, de helden van de maatschappij zijn.

Ik zou zelf, na ook meerdere nachten niet te kunnen slapen Wim, ook kiezen voor abortus. De draaglast is groter als mijn draagkracht, en wederom zijn de echte helden vandaag de dag die mensen die hun kind met het syndroom van Down opvoeden en een leven gunnen. Misschien moeten die subsidies naar die mensen gaan?!

[wim leenaerts]

en wederom zijn de echte helden vandaag de dag die mensen die hun kind met het syndroom van Down opvoeden en een leven gunnen.

Mooi gezegd Hendrik.
Zolang het een ver-van-je-bed-show is, lijkt het inderdaad misschien 'onmenselijk', maar zodra je er zelf mee in aanraking komt, wordt het plots een stuk moeilijker. Ik heb dit zelf niet gehad met het syndroom van Down, maar mijn vrouw was wel besmet met het CytoMegaloVirus (CMV) wat ook ernstige handicaps kan veroorzaken en wij hebben dus ook meerdere bange weken meegemaakt terwijl we wachtten op de vruchtwaterpunctie die moest duidelijk maken of ook de foetus besmet was. Geloof me, dat zijn lange gesprekken en slapeloze nachten, maar uiteindelijk hadden we ons besluit al genomen voor we nog maar iets met zekerheid wisten...
Mijn schoonzus heeft vandaag haar doodgeboren dochtertje mogen begraven, doodgeboren omdat het microcefalie had, wat zeer zware handicaps kan veroorzaken, en ze uit liefde voor hun kind (!) een keuze hebben gemaakt.
Als je dat meegemaakt hebt, denk je er anders over geloof ik.