Het ene kind liever zien dan het ander

[lien.debusser]

Ik denk ook dat het zeker mogelijk is dat ouders een al dan niet lichte voorkeur hebben voor één van hun kinderen.
Ik geloof dat de persoonlijkheid van het kind en van de ouder hier zeker een rol in spelen.

Is het werkelijk erg indien ouders een voorkeur hebben voor één van hun kinderen? Ik denk het niet, voorkeur hebben wil niet noodzakelijk zeggen dat je het andere kind niet graag ziet.
Natuurlijk als het onderscheid opvalt, kan het kind dat geen voorkeur krijgt wel problemen ondervinden.

Toch denk ik dat de meeste ouders, zoals het artikel ook aanhaalt, wel de ongeschreven regel hanteren dat je je kinderen even graag ziet. De bedoeling hiervan is dat je in principe probeert om ze gelijk te behandelen, dat je ze evenveel aandacht geeft.

[Noël Van Thielen]

Persoonlijk ben ik niet geschrokken van deze cijfers. Het is logisch dat ouders zich meer aangetrokken voelen door de persoonlijkheid van het ene kind t.o.v. dat van het andere. Het is belangrijk hoe ze hier mee omgaan!
Kinderen die bijvoorbeeld serieuze schoolproblemen hebben, worden vaak enorm geholpen. Het andere kind (dat bijvoorbeeld geen problemen ondervindt) krijgt bijgevolg minder aandacht. Ouders gaan vervolgens te veel verwachten van het ‘normale’ kind. Als dit nu ook eens thuiskomt met een slechte toets, zal dat kind harder gestraft worden.
Uit zulke situaties kunnen ernstige depressies en spanningen in het gezinsleven ontstaan. Belangrijk is dus dat ouders steeds oog hebben voor beide kinderen en met hun kinderen praten.
Graag zien is dus niet voldoende! Er moet gepraat worden!
Warmte en genegenheid is enorm belangrijk!