![]() |
|
|
|
#1
|
|||
|
|||
|
ANTWERPEN - Naar schatting 28.565 Vlaamse kinderen en jongeren nemen antidepressiva en hoe ouder, hoe groter de kans dat ze antidepressiva gebruiken. Dat blijkt uit een onderzoek van de Christelijke Mutualiteit (CM). Die wil meer inzetten op de geestelijke gezondheid via het onderwijs en lanceert daarom een educatief pakket voor leerkrachten.
‘De Gelukzoekers’ is de titel van het ondersteunende pakket, dat bestaat uit een spel en lessenreeks. Samen moeten die jongeren helpen om er zich bewust van te maken dat geluk deels ‘maakbaar’ is. Het pakket stoelt op het CM-geluksplan, gebaseerd op ‘de zeven principes van geluk’ beschreven door het Nederlandse Trimbos-instituut. Elke gelukslijn bevat haltes met concrete tips om dagelijks werk te maken van geluk voor jezelf en anderen. Ook in de omgeving van de jongere (het gezin, vrije tijd) kan er echter nog meer aan preventie gedaan worden, vindt de CM. Uit een CM-onderzoek blijkt dat het gebruik van antidepressiva toeneemt met de leeftijd. Mede daarom is ‘De Gelukzoekers’ bedoeld voor 14- tot 16-jarigen. Opvallend is dat meisjes bijna dubbel zo vaak hun toevlucht zoeken in dit soort geneesmiddelen dan jongens (1,7 ten opzichte van 1 procent). Volgens de CM is niet enkel het totale aantal gebruikers problematisch, dat bleef volgens het onderzoek tussen 2001 en 2011 vrij stabiel, maar ook de toenemende duur van de ‘kuren’. Op 10 jaar tijd is het percentage onder antidepressivagebruikende jongeren dat jaarlijks meer dan 180 dagdosissen neemt, immers gestegen van 18 naar 34 procent. Bron: www.standaard.be Dit artikel stond ook in de standaard in verband met het lessenpakket dat de CM wil ontwikkelen voor jongeren. Ik denk dat het inderdaad niet slecht is om een lessenpakket te ontwerpen voor leerlingen om te beseffen dat medicijnen je echt niet gelukkiger gaan maken. De dag van vandaag wordt er inderdaad te veel antidepressiva genomen. Mensen denken te snel dat ze in een depressie zitten. Als het eens een week niet meezit, wil dat nog niet zeggen dat je meteen in een depressie zit. Iedereen heeft al wel eens een mindere week. Doordat volwassen vrij nonchalant omgaan met antidepressiva is het dan ook niet meer dan normaal dat jongeren dit gaan overnemen. Door een spellenpakket te ontwerpen gaat er misschien toch bij een paar jongeren een belletje rinkelen dat je niet zomaar antidepressiva moet nemen. Natuurlijk gaan die lessen het gebruik van antidepressiva bij jongeren niet op nul brengen, maar als er al een paar jongeren geholpen zijn met dat lessenpakket en niet zomaar hun toevlucht zoeken in antidepressiva, dan denk ik dat dat lessenpakket zeker geïntegreerd mag worden in middelbare scholen. |
|
#2
|
|||
|
|||
|
Pillen worden niet zomaar voorgeschreven denk ik. Huisdokters zullen die pillen misschien te gauw voorschrijven, terwijl ze iemand dan beter eerst doorverwijzen naar een psychiater om te zien of die persoon die pillen wel degelijk nodig heeft. Want feit is dat, bij mensen die geen depressie hebben, die pillen ook gewoon niet eens helpen. Ze gaan je dan niet helpen beter voelen. Bovendien duurt het minstens drie weken vooraleer een antidepressivum begint te werken. Het is dus vanzelfsprekend dat deze niet zouden mogen voorgeschreven worden voor wanneer het even tegenzit. Langs de andere kant ben ik er zeker van dat er wel degelijk heel veel jongeren zijn die deze pillen ook echt nodig hebben. Steeds meer duiken er leerlingen op met persoonlijkheidsstoornissen en allerlei psychische aandoeningen, terwijl hier vroeger zo goed als geen sprake van was. Hier moet aan gewerkt worden, niet alleen door pillen maar ook door therapie. Ik vind dan ook dat de school hier een belangrijke functie in heeft. Een leerling brengt de meeste uren van de dag door op de schoolbanken. Het is dus noodzakelijk dat er op school instanties of initiatieven zijn om jongeren beter te laten voelen.
Jammergenoeg wordt de druk in onze maatschappij steeds groter en worden er steeds meer mensen ziek door depressie of burn-out. Wanneer gaan we hier eens onze lessen uit trekken? Men kan veel verwachten van iemand, maar er moet ook ruimte zijn voor ontspanning. Ook bij ons op de KHK wordt er heel veel verwacht en er zijn meer studenten dan je denkt die de druk niet aankunnen. De studentenbegeleiding heeft haar handen vol. Misschien zou het al een begin zijn moesten we elkaar wat helpen, in plaats van ieder voor zich te leven. De ene mens is ook sterker dan de andere en kan beter met druk omgaan. Als toekomstige leerkrachten moeten we daar toch begrip voor kunnen opbrengen? Jammergenoeg heerst er nog steeds een te groot taboe rond deze zaken en dat verhindert het feit dat jongeren met hun problemen naar buiten durven komen. Jongeren moeten gewoon meer de kans krijgen om te praten en om hun gevoelens te uiten. Doordat hier te weinig ruimte voor is, en door het schaamtegevoel wordt er naar pillen gegrepen. Ik denk dat dat veel zegt over de maatschappij waarin we leven... |