'Dexia is tijdbom onder België'

[Wim.Caers]

Nogmaals Dexia in het nieuws. Steeds blijven nieuwe dingen boven water komen. De overheid heeft het Belgische deel van Dexia gekocht. Dit heeft intussen de naam Belfius gekregen en staat toch volledig los van Dexia. En als Dexia dan ook in de toekomst nog voor zoveel verliezen zal staan, waarom dan nog geld blijven pompen in een verlieslatend bedrijf? Kunnen ze dan niet beter Dexia failliet laten gaan? Maar ja, zo simpel zal dit niet zijn. En wat dan met de waarborgen die ook ons land aan Dexia gegeven heeft? Dan zal dat moeten opgehoest worden, wat helemaal niet realistisch is. Rond de bonussen van de toplui van Dexia is ook al veel te doen geweest. Ik kan er best mee leven dat mensen bonussen krijgen, maar moeten die dan zo hoog zijn? En moeten er wel bonussen gegeven worden als blijkt dat er geen resultaten zijn?
Ongetwijfeld zal Dexia ook de volgende maanden of zelfs jaren nog vaak in het nieuws komen. Wat zal het volgende zijn?

[Barst]

Niemand verantwoordelijk


De bestuurders van Dexia hebben kwijting gekregen. Sommigen hopen nu dat Frankrijk meer verantwoordelijkheid zal opnemen voor het debacle. Waarom zou het?


De aandeelhoudersvergadering van Dexia, de beursgenoteerde restbank, heeft vorige week met 82,25 procent van de stemmen kwijting verleend aan de bestuurders voor het jaar 2011, wat erop neerkomt dat ze geen schuld dragen in de ondergang van de bankgroep. Dat lijkt op een massale goedkeuring, maar dat is het niet. Er waren immers meer onthoudingen dan ja-stemmen, maar die onthoudingen worden niet meegeteld. De Franse overheid, en de Franse aandeelhouders Caisse des Dépôts en CNP Assurances stemden voor kwijting. De Belgische federale overheid, de Waalse en Brusselse overheden, en de Belgische aandeelhouders Gemeentelijke Holding, Arco en Ethias onthielden zich. Als grote aandeelhouder stemde alleen de Vlaamse overheid tegen.

Dat de Fransen allemaal voor een kwijting stemden, is makkelijk te verklaren. De grote problemen van Dexia zijn ontstaan door de Franse activiteiten. Jarenlang zijn tientallen miljarden Belgisch spaargeld doorgesluisd naar de Franse tak voor risicovolle financieringen van overheden over de hele wereld. Jarenlang hebben alle bestuurders daarmee ingestemd. In 2008, met het uitbreken van de bankencrisis, moesten de overheden Dexia redden en drie jaar later moest de groep worden ontmanteld en opgedeeld om een totale catastrofe te vermijden. Daarbij werd bedisseld dat België voor zo’n 60 procent borg staat voor de mogelijke miljardenverliezen van Dexia, Frankrijk voor geen 40 procent. Er hangt België dus nog jarenlang een miljardenstrop rond de nek. Dat is fijn gewerkt van de Franse vertegenwoordigers en onderhandelaars bij Dexia: zij zijn erin geslaagd om het grootste deel van de miljardenput die vooral zij hebben veroorzaakt bij de Belgen te leggen. Dan is zo’n kwijting vanuit Frans standpunt best te verstaan.

Dat de Gemeentelijke Holding, Arco en Ethias zich onthielden, is enigszins te begrijpen: zij zaten jaren in de raad van bestuur van Dexia, namen mee de nefaste beslissingen en konden dus moeilijk zichzelf veroordelen, hoe groot hun verantwoordelijkheid in het debacle ook is.

Dat de federale overheid en de Waalse en Brusselse overheden zich onthielden, is dan weer onbegrijpelijk en kan alleen maar als een vlucht voor het nemen van hun verantwoordelijkheid worden gezien – en het beschermen van hun eigen pionnen, want ook zij waren vertegenwoordigd in de raad van bestuur. Zoals gezegd stemde alleen de Vlaamse overheid tegen, ook al leidde dat binnen CD&V tot spanningen tussen Kris Peeters en Steven Vanackere. Het was nochtans de enige juiste houding in dit dossier.

Sommigen hebben begrip voor de houding van de federale overheid en de Waalse en Brusselse overheden. Zij betogen dat hun onthouding bij de stemming, die dus een uiteindelijke goedkeuring van de kwijting mogelijk maakte, ons in de toekomst veel zal opleveren. Zij denken immers dat de Belgen de Fransen daarmee een goed humeur hebben bezorgd, zodat die opnieuw zouden willen onderhandelen over de al te zware waarborgen die ons land in dit Dexia-dossier draagt. De verkiezing van François Hollande als nieuwe Franse president, net als onze premier Elio Di Rupo van socialistischen huize, zou zo’n heronderhandeling mogelijk maken. Maar wat nog altijd onduidelijk is: waarom zou Frankrijk meer risico willen lopen op miljardenclaims? Uit liefdadigheid? Als er al een heronderhandeling komt over de waarborgen van Dexia is het uitkijken wat de prijs is die België daarvoor zal betalen. En die zal niet min zijn.

Ewald Pironet


Knack, 16-05-2012