Pestkoppen in de klas gaan door op internet

[Linde Luyten]

Als ik de reactie van Charissa lees, trek ik toch wel grote ogen. Zij zegt: 'Het verbaast me ook niet echt dat dit probleem zich ook verder buiten de schoolmuren voorzet.' Als het pesten ons al niet meer verwonderd, waar gaat de wereld dan heen?
Zelf begrijp ik niet wat een pester aan pesten heeft. Heeft hij aandacht nodig? Wil hij opvallen? Wil hij misschien zo de populaire jongen spelen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het pesten moet aangepakt worden. Steeds meer en meer horen we gevallen van jongeren die uit het leven stappen omdat ze het niet meer aankunnen. Ergens is dit wel begrijpelijk. Als je vroeger gepest werd, was dat (natuurlijk) erg, maar als je thuis kwam had je toch ergens nog een gevoel van veiligheid. Het gevoel van 'mijn veilig kamertje'. Maar nu komen de pesters zelfs je kamer binnen. Ik kan mij zeer goed voorstellen hoe beangstigend dit moet zijn. Je voelt je nergens meer veilig en ziet nog maar één uitweg: DE DOOD!
Ik vraag mij af waarom er eerst doden moeten vallen, alvorens de omgeving het probleem inziet, alvorens ze het probleem aanpakken.
Bart vindt dat het probleem bij de opvoeding ligt, bij de ouders. Maar dit vind ik juist helemaal niet! Je kan als ouder nog zo je best doen en denken dat je een brave jongen hebt. Toch kan hun brave jongen zomaar omslagen door groepsdruk, door foute vrienden en dergelijke.
Om het probleem uit de school en de wereld te helpen moet je diegene aanpakken die schuldig is. Hem laten inzien dat hij fout was en waarom hij fout was, pas dan kan je resultaten boeken.

[Charissa]

Omdat Linde niet echt begrijpt waarom ik het niet raar vind dat pestgedrag zich ook buiten de schoolmuren vertoont, vind ik dat mijn opmerking nog wat verantwoording nodig heeft. Pesten is natuurlijk een negatieve zaak, maar het is niet onvermijdelijk. De jeugd is hard voor elkaar, overal waar kinderen of jongeren samenkomen om te communiceren, is er een aanleiding tot pestgedrag. Het internet biedt de jeugd nog meer de gelegenheid om te pesten. Het is een gemakkelijke bron om, al dan niet anoniem, andere kinderen te kwetsen en dit gebeurt ook steeds vaker.
De oorzaken van dat pestgedrag kunnen erg uiteenlopend zijn. Net zoals de gevolgen. Iedereen reageert anders en spijtig genoeg kan de uitwerking soms fataal zijn.
Maar ook Jorien heeft gelijk. De school kan het probleem natuurlijk niet helemaal oplossen, dus de schuld mag niet afgeschoven worden op de leerkrachten en de directie. Toch kan een school enkele initiatieven nemen om pestgedrag tegen te gaan. Wat er buiten school gebeurt, kunnen we niet controleren. Maar als we de leerlingen al kunnen bijbrengen dat pesten absoluut niet kan en hen doen inzien hoe kwetsend het kan zijn, staan we toch al een hele stap verder.

[Diethe Segers]

Ik volg de mening van Charissa. Pesten was en is nog steeds een ernstige problematiek. Het start in school (of zelfs op het werk) maar het blijft niet binnen die schoolpoort. In de huidige wereld zit de ontwikkeling van de technologie in een stijgende lijn: op jonge leeftijd al een laptop, gsm, iPod e.a. DIt is zeer goed, maar het nadeel hieraan is dat dit niet enkel gebruikt wordt om te surfen of te sms'en. Het zorgt ervoor dat het pesten ook buiten de schoolmuren kan verdergaan: via sms, chat of zelfs door middel van het oprichten van een Facebook-groep tegen een bepaald persoon.
We zeggen vaak: "Lang leve de technologie!", maar dit zou ik toch niet te hard roepen.

Natuurlijk reageert iedereen anders op het pestgedrag:sommigen negeren het gewoon (maar daar moet je al zeer sterk voor zijn), sommigen verzwijgen het, anderen zoeken toevlucht bij mensen die ze vertrouwen om hun verhaal te kunnen doen, maar er zijn er ook die er niet mee kunnen leven en voor de meest radicale oplossing kiezen. Dit kan je op voorhand niet weten.
Toch kan je als school een anti-pestplan opstarten of initiatieven nemen tegen pestgedrag. Op school zal dit zeker en vast helpen, maar wat er zich buiten de schoolmuren afspeelt, zal je als leerkracht nooit kunnen controleren. En als ouder soms ook niet!