![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
Het zou mooi zijn mochten politici hun eigen belangen ( en die van hun partij) aan de kant kunnen zetten voor het grote geheel, maar dat zal volgens mij niet meer blijven dan een droom.
In een land waar Vlaanderen het grootste deel van de belastingen betaald en Wallonië voor een groot deel steunt op de sociale zekerheid en de ambtenarij is het niet verwonderlijk dat een Waalse premier in wording kiest voor een belastingsverhoging in plaats van een saneringsbeleid. Zeker als de mogelijke gevolgen doorgeschoven kunnen worden naar de volgende regering. Is dat eerlijk? Alles behalve. In Vlaanderen koos het meer en deel van de stemgerechtigden voor een saneringsbeleid. Wat we krijgen is een verhoging van de belastingen, en blijkbaar is er geen enkele Vlaamse partij die daar iets aan kan doen. |
#2
|
|||
|
|||
Di Rupo moet op bepaalde vlakken zijn naam nog waarmaken als formateur. Een beetje meer leidingskracht over zijn troepen zou toch gewenst zijn. Ook een snellere afhandeling van de begroting zou moeten. We zien nu al wat er gebeurt op de financiële markten. Toch heeft hij de verdienste van een akkoord rond de staatshervorming al op zak. Ik denk dat daar het grootste probleem zit. Ik denk dat het nu mee aan de PS, sp.a en cdH is om 'ja' te zeggen tegen saneringen. De MR heeft al veel toegevingen gedaan op het communautaire (denk aan de lozing van de FDF, toegevingen rond BHV, ...). Ik denk dat ze zich nu ook niet zullen laten doen, gelijk hebben ze. Net als CD&V en Open VLD sta ik achter een overheid die meer bespaart. Nieuwe inkomsten zijn onvermijdelijk, maar ik denk dat het grootste deel toch uit besparingen bij de overheid zelf moet komen. Ik zou willen dat alle partijen zich nu eens moedig tonen en doen wat écht moet: een begroting maken. De begroting mag toch niet de speeltuin worden van de politieke partijen wie wat binnenhaalt zeker?
|