Vangheluwe spreekt voor het eerst

[johanvandenbosch]

Dat een man van de Kerk, zo kan leven in een leven vol leugens...Onbegrijpelijk. Een jaar na het toegeven van zijn vergrijp aan een neefje, komt hij opnieuw naar buiten met andere feiten. Gaat hij er een jaarlijkse gewoonte van maken om elk jaar een nieuw slachtoffer op te biechten (en biechten is hier echt wel een slecht woord om te gebruiken). Het feit dat hij zo koeltjes reageert, en zijn daden banalizeert, bagatellizeert bewijst dat hij geen besef heeft whatsoever van zijn daden. Rome heeft al een psychologische begeleiding opgedrongen. En Vangheluwe beweert dan nog miljoenen frankskes (wie kent ze nog?) te hebben betaald aan het slachtoffer. Eén : hoe komt een bisschop aan miljoenen franks? Twee : de familie ontkent. Weeral een leugen Vangheluwe?! Misschien boei ik me hier te hard op, maar als vader zie je deze dingen anders. Van kinderen blijf je af. Ze moesten hem maar direct castreren...alhoewel dat op zijn leeftijd misschien geen baat meer heeft. Ik vermoed dat zijn seksuele lusten nu wel zullen herleid zijn naar nul. Maar toch...
Er zijn geen woorden voor...