Vlaanderen verspilt jaarlijks 500.000 ton voedsel

[Leen.Melis]

Jaarlijks gaat er zo'n 500.000 ton voedsel verloren in Vlaanderen. Dat is ongeveer 83,33 kg per Vlaming per jaar en, gerekend met een gemiddelde levensverwachting van 80,6 jaar in 2008, zo'n 6713,98 kg in het leven van de Vlaming. Toch wel opmerkelijk hoge cijfers als je het mij vraagt. Hoe het zover is kunnen komen? Een eerste grote reden hiervoor is volgens mij te vinden in de algemene, maatschappelijke drang naar het meer. We leven in een maatschappij waar meer altijd beter is en dat weerspiegelt zich in ons koopgedrag. Een pakje kaas meer of minder? Geen haan die er naar kraait. Ook ik betrap me er voortdurend op. Als ik op het einde van de week mijn koelkast op kot opentrek, moet ik namelijk steeds een heleboel weggooien: beleg, vlees, fruit, en ga zo maar door. Dit terwijl ik na ruim anderhalf jaar mijn eetgewoonten toch zo zou moeten kennen.

Maar, ook de supermarkt speelt in dat verspilgedrag, zoals Matthias reeds aangeeft, een belangrijke rol. Onze supermarkten zijn voor tal van producten immers nog steeds heel sterk gericht op de typische gezinnetjes van twee en vier personen. Dit hoewel het aantal alleenstaanden in België blijft stijgen en er uiteraard ook veel gezinnen zijn van drie en vijf personen. Kleinere verpakkingen voor bijvoorbeeld beleg en yoghurt lijken dus aangewezen. Al zal dan het ecologische vraagstuk weer komen bovendrijven. Want, kleinere hoeveelheden betekenen automatisch ook meer verpakkingsafval.

[Belinda.Vandenbempt]

Ik vind het positief dat we ons bewust worden van deze verspillingen. Nog niet zo lang geleden las ik in de krant dat de Belg niet zo mondig blijkt te zijn bij het winkelen. Wanneer een Nederlander naar de slager gaat en bv. 100 g broodbeleg vraagt, dan kijkt daar niemand van op wanneer hij zegt: "...en niet méér". Wanneer wij naar de slager gaan, dan komen we steevast thuis met meer dan we gevraagd hadden. Je zou toch tenminste verwachten dat de winkelbediende vraagt of je meer wil. Ook voor fruit en groenten, die niet voorverpakt zijn en die je dus per stuk of kilo kan kopen, is het volgens mij beter wanneer je zelf bepaalt hoeveel stuks je wil.

Verder nog een tip die iedereen al wel zal kennen: ga nooit naar de supermarkt wanneer je honger hebt, want dan lijkt alles extra verleidelijk en zal je meer kopen dan je nodig hebt.

Als je bewuster (minder) koopt, vang je 2 vliegen in 1 klap, want je geldbeugel vaart er ook goed bij.

[Mattiaswillems]

Ik denk dat het probleem ook vaak ligt bij het feit dat mensen maximaal éénmaal naar de winkel of supermarkt willen gaan. Dan proberen ze zoveel mogelijk voedsel mee te nemen om hier de week mee door te komen. Men zou in plaats van dit te doen moeten proberen om meer naar de winkel te gaan, en daar zo bewust mogelijk kiezen wat men de volgende dagen wilt eten/drinken. Hier is echter meestal geen tijd voor in het gemiddelde huishouden, waardoor men steeds de neiging heeft om per winkelbezoek de koelkast volledig te gaan vullen.
Ook vind ik dat supermarkten zeer goed hun kwaliteit van hun koopwaar moeten controleren, aangezien ik vaak in de winkel (zeker bij groenten en fruit) waar zie die eigenlijk niet zouden mogen verkocht worden. Nog ene goed idee zou zijn om per soort gezin (groot, gemiddeld, klein) aparte verpakkingen aan te bieden, zodat je niet altijd verplicht bent voor grote verpakkingen te kopen. Dit zie je echter nu al vaak in de winkels, maar de prijs-hoeveelheid verhouding tussen deze verschillende verpakkingen is meestal niet juist.

[Barst]

De zeikerkwestie


Het is zo absurd dat het onbevattelijk wordt. Vijfhonderdduizend ton voedsel wordt ieder jaar in Vlaanderen weggegooid. Vijfhonderdduizend ton. En niet eens omdat het oneetbaar is. Panorama lijstte nog eens op wat ieder van ons eigenlijk wel wist maar verkoos te negeren: de helft van de aardappelen laat men rotten op de velden omdat ze niet de vorm (!) hebben die de supermarkt vereist, kromme komkommers worden weggegooid omdat ze niet in de rekken passen, te grote of te knobbelige tomaten gaan de vuilnisbak in omdat wij geen grote of knobbelige tomaten kopen, we vissen de zeeën leeg om die vissen dan weg te smijten als ze bij aankomst aan het andere eind van de wereld net niet vers genoeg meer blijken, en iedere dag gaan tonnen eetbaar brood, vlees en gevogelte op de mestvaalt omdat er van de bakker of de McDonald's verwacht wordt dat die tot sluitingstijd zijn hele gamma blijft aanbieden.

En onderliggend aan die waanzin vind je altijd weer de eisen van de klant, u en ik één voor één en altegaar, die het gewend zijn geraakt om overal altijd alles te kunnen kopen én weer te dumpen, zonder ons rekenschap te moeten geven van de gevolgen van die keuzes. 't Is vrijheid zonder verantwoordelijkheid, en wie daar iets over zegt noemt men een zeiker, een welweter en een hypocriet.

Gek toch dat het nooit daarover gaat, als er weer eens lopen te pronken met onze normen en waarden.


DS, 15-03-2011 (Tom Naegels)