|
Ik heb hier toch serieuze bedenkingen bij. Voor mensen die graag het laatste deel van hun leven tot in de puntjes plannen is het natuurlijk geweldig dat ze het tijdstip van hun overlijden weten. Maar volgens mij willen de meeste mensen het weten, puur omdat het (vanaf nu althans) te achterhalen valt. Uit een soort van nieuwsgierigheid, of gewoon omdat ze het niet kunnen verdragen dat anderen (de dokters) weten wanneer ze doodgaan, en zijzelf niet. Ik denk dan ook dat het merendeel van de terminaal zieken heel graag wil horen hoelang ze nog te leven hebben, TOT op de moment dat hun wens ingewilligd wordt. Vanaf die moment kunnen ze toch niet anders dan wensen dat ze dat nooit gehoord hadden? Hoe kan je nu ook maar 1 dag normaal leven als je weet dat er zeer spoedig een definitief einde komt aan alles wat je kent en aan alles wat je bent... In plaats van die laatste dagen/weken jezelf te kunnen zijn, verander je in een soort paranoïde timewatcher, die nog zoveel mogelijk MOET gedaan hebben. Dat krampachtig aanklampen aan je laatste hoeveelheid leven is net het tegenovergestelde van waar je je op hoort voor te bereiden, namelijk los te laten. Ik denk dat het heel pijnljik is om voor een terminaal zieke te zorgen, maar ik denk dat het nog veel pijnlijker is om te zorgen voor een terminaal zieke met een dagplanning en een horloge...
|
12th November 2010, 18:32
Threaded Modus