Ik denk dat er vroeger meer 'liefdeloze' relaties bij 60-plussers in stand werden gehouden omdat ze zich onder druk gezet voelden door de maatschappij, hun geloof en hun naaste omgeving. Een jaar of dertig geleden was het helemaal niet zo evident om te scheiden, plus dat je op een bepaalde leeftijd ook getrouwd moest zijn, wilde je niet overkomen als een 'sociale outcast'. De ongeschreven wetten hebben het hen misschien moeilijk gemaakt bij hun partnerkeuze. Vaak zie je toch het beeld van oudere koppels die als vrienden in één huis leven, naast elkaar maar niet met elkaar, 60-plussers hebben evenveel recht om uit zo'n relatie te stappen als jongere koppels. Ik denk dat als je die leeftijd met elkaar hebt bereikt, je al wel een tijdje hebt gevochten voor je relatie. Scheiden is geen beslissing die licht mag worden genomen, maar wel een beslissing die genomen mag worden. Persoonlijk denk ik dat het probleem zich vooral situeert bij de jongere generaties, die de stap om met elkaar te trouwen te snel en te ondoordacht nemen, want als het niets wordt "kunnen we toch nog van elkaar scheiden".
|