Watjes!

[Kenny]

Orgineel gepost door jurgen

1) Iemand die thuis woont leert geen verantwoordelijkheid nemen, alleszins veel minder dan iemand die op zichzelf woont en zijn rekeningen moet betalen, naar de winkel gaan, zijn huishouden moet regelen, etc. Dit wordt bij velen die nog thuis wonen door "de mama" gedaan.

Iemand die thuis woont kan toch net even goed naar de winkel gaan, zijn huishouden regelen en zijn rekeningen betalen?! Of denk jij dat bij de meesten de mama nog naar de winkel gaat om een stel nieuwe broeken te kopen?

Orgineel gepost door jurgen

2) Zijn/haar sociale contacten worden beknot. Van dit wil ik nog wel aannemen dat dit niet noodzakelijk zo hoeft te zijn. Echter stichten personen die lang thuis wonen gemiddeld wel veel later een gezin, en al wat daarbij komt kijken zijn eveneens sociale contacten.

Laat er geen twijfel over bestaan: een gezin en dan vooral kinderen zijn veeleer een beperking op je sociale leven dan een verrijking.

Net omdat je nog thuis woont, heb je veel meer tijd om uit te gaan. Er is ook veel meer tijd om je te engageren in verschillende organisaties... en daarmee kom ik tegelijk ook terug op jouw eerste punt: ook die dingen vragen verantwoordelijkheid.

Of denk jij dat als je bv. teamverantwoordelijke bent in één of ander vrijwilligersorganisatie je je werk niet moet doen omdat je nog thuis woont? Net wel!

3) Zowel verantwoordelijkheid als het kunnen aanknopen van sociale contacten zijn belangrijk bij zowat elke job die je doet. Dat dit dus belangrijke kwaliteiten zijn valt volgens mij niet te ontkennen.

En dat is wellicht nog het meest waanzinnige aan jouw post: je kan wel degelijk een job hebben en tegelijk ook nog thuis wonen. En ik zou met de beste wil van de wereld niet kunnen inzien waarom je dan je werk slechter zou uitvoeren dan dat je alleen woont.


Om even te reageren op het artikel:
Het is te begrijpen dat meneer Van den Boogaard zich maar moeilijk kan inleven in het leven van een pas afgestudeerde. Hij heeftt er immers al een lange en succesvolle carierre opzitten bij een advocatenkantoor en als schrijver.

Probeer maar eens een lening vast te krijgen om een huis te kopen als je nog geen vast werk hebt. Geen sinecure, zelfs al ben je met twee.

Als je niet van plan bent om ~1500 euro per maand af te betalen tot je 50e, zit er weinig anders op dan thuisblijven en wat sparen. Dan heb je bv. ook nog wat reserve om af en toe eens op reis te gaan. Of om een smartphone te kopen.

Mensen genieten liever eerst nog wat nadat ze hun 21-jarige schoolcarriere hebben afgesloten. Vroeger kon men niet vroeg genoeg beginnen aan huisje-tuintje-kindje. Nu niet meer. Of het vroeger dan allemaal zo zaligmakend was zoals de schrijver doet uitschijnen, daar heb ik serieus mijn twijfels bij.

Al moet ik zeggen dat ik stikjaloers ben dat ik niet op mijn 18e naar Montpellier ben gaan studeren. Enkele reis nog wel. Wow.

[Niel.OpdeBeeck]

Het negatieve beeld dat de schrijver schetst over de luie saaie nestklevers, raakt mij zelf persoonlijk, bijwonen sluit immers zelfstandigheid niet uit , bijwonen betekent evenzeer hulp bieden aan het gezin, moeder en vader's werk verlichten door bij te springen waar het nodig is. De sfeer die de schrijver omschrijft is zo negatief geladen over het feit dat vader een minares heeft en moeder steeds zit te chatten e.d. deze kijk is zeker geen standaard voor elk gezin . Er zijn gezinnen die wel eerlijk comunniceren en veilige nestwarmte bieden maar ook tegelijkertijd vrijheid en zelfstandigheid van de kinderen hoog in het vaandel dragen. Deze situaties zijn misschien eerder schaars , gezien de vele echtscheidingen maar ook hier zit er voor de nestklevers een opportuniteit in , zij hoeven zich niet halsoverkop in een relatie te storten om het huis te verlaten , zij krijgen een eerlijke kans om de juiste persoon te vinden, wat de zoveelste scheiding mogelijk kan voorkomen.

Conclusie NESTKLEVERS hoeven helemaal geen watjes te zijn!!!!

[jurgen]

Mja, Kenny, ik moet toegeven dat je hier wel punten aanhaalt die steek houden, zelfs punten waar ik niet echt over nagedacht had.
Ik ga er verder dan ook niets meer over zeggen, lijkt me wel zo verstandig.

[wim leenaerts]

Laat er geen twijfel over bestaan: een gezin en dan vooral kinderen zijn veeleer een beperking op je sociale leven dan een verrijking.

Net omdat je nog thuis woont, heb je veel meer tijd om uit te gaan. Er is ook veel meer tijd om je te engageren in verschillende organisaties... en daarmee kom ik tegelijk ook terug op jouw eerste punt: ook die dingen vragen verantwoordelijkheid.

Of denk jij dat als je bv. teamverantwoordelijke bent in één of ander vrijwilligersorganisatie je je werk niet moet doen omdat je nog thuis woont? Net wel!

Volledig mee eens Kenny (straf hé? ).
Vooral dat eerste kan ik beamen. Niet uit mijn eigen ervaring, maar als ik rondom mij kijk... Veel vrienden van mij hebben al kinderen, probeer daar maar eens mee af te spreken Mijn broer is een jaar jonger dan ik en woont nog thuis, maar die heeft wel degelijk meer sociale contacten dan ik en doet ook veel meer vrijwilligerswerk (scouts o.a.).

[Kenny]

Orgineel gepost door wim leenaerts

Volledig mee eens Kenny (straf hé? ).

Kan niet! Zeker dat je er niet naast gelezen hebt? ;-p

[Barst]

Geestig!...

[Sanne.Cocx]

Ik geloof niet in het “hokjesdenken” van dit artikel. Iedere situatie is anders.
Je kan bij je ouders wonen op vriendschappelijke basis. Met hen samenwonen i.p.v. bij hen te wonen. Samen het huishouden doen, financieel bijdragen, …
Dit geeft je de mogelijkheid om te sparen maar tegelijkertijd ook je verantwoordelijkheden te nemen.
Als beide partijen erin slagen om elkaar als gelijkwaardig en volwassen te bekijken, lijkt me dit een goede regeling.
Ik ben ervan overtuigd dat dit niet voor iedereen een goede situatie is maar als alle partijen zich hier goed bij voelen, is dit volgens mij geen problematisch iets.
Je kan ook bij hen blijven wonen omdat je nog studeert. Wat is hier zo problematisch aan? Als je ouders je de kans willen geven om te werken voor een goede toekomst, moet je hen wel dankbaar zijn. Maar dit maakt van jou toch geen watje?
Je ouders regelen de financiële kant, ze vragen weinig hulp in het huishouden om jou je volledig in te laten zetten voor je studies. Ook geen probleem, volgens mij. Maar hou wel in je achterhoofd dat wanneer je een maand vrij bent, hen zeker je dankbaarheid kan tonen in de vorm van huishoudelijke taken.
Natuurlijk heb je ook nog de mensen die werkelijk profiteren. Geen huishouden, meer financiële mogelijkheden,… Dit kan naar mijn mening wel problematisch worden. Maar het lijkt me logisch dat je als ouder hier grenzen aan stelt.