![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
De verarming van Brussel en Wallonië waar Di Rupo het over heeft lijkt hij hoe langer hoe meer zelf over zich heen te roepen. Door een voorstel de grond in te boren nog voor hij er ( volgens mij) zelf over heeft nagedacht laat hij duidelijk zien dat er nog slechts 2 opties zijn: Chaos of scheiding. En hier in wordt hij gesteund door alle Franstalige partijen. Nieuwe verkiezingen lijken de volgende stap, maar dit zal enkel de beide kampen verder radicaliseren. Volgens mij wordt het wachten op wie er het eerst de scheiding aanvraagt.
|
#2
|
|||
|
|||
Een ultiem voorstel van 48 pagina's na amper 1 -1,5 uur resoluut van de tafel vegen kan nooit betekenen dat ze het goed doorgelezen hebben, laat staan er hebben over nagedacht.
De Wever zei zelfs dat het niet te nemen of te laten was, dus ze konden er nog zaken in aanpassen, maar daar wordt zelfs niet naar omgekeken. Al 4 maanden wordt BDW ervan beschuldigt geen staatsmanschap te tonen, en nu hij eigenlijk in 10 dagen tijd een degelijk, evenwichtig voorstel op tafel ligt (wat Di Rupo in 2 maanden(!) tijd niet kon, niet vergeten) wordt het nog voor er een bladzijde is omgedraaid weggegooid. Als er iemand zijn onredelijkheid is aangetoond, is het mijn inziens toch wel die van de Franstalige partijen. En straks vallen ze weer van hun stoel als het NVA richting de 35-40% gaat, dat kan toch niet verbazen. |