Rik Torfs wil CD&V grondig vernieuwen

[Barst]

Zwalpen

Yves Desmet

CD&V-voorzitter Wouter Beke is boos nadat zijn partijgenoot Huub Broers, burgemeester van Voeren, werd weggekaapt door de N-VA. "Dit vergemakkelijkt de zaken allerminst, net nu er vertrouwen nodig is tussen toekomstige regeringspartners", zegt hij. Dat is lichtjes lachwekkend. Van een onverbrekelijke vertrouwensband tussen de twee partijen was er al geen sprake toen ze nog een kartel vormden, laat staan erna, laat zeker staan na de jongste verkiezingsuitslag.


Trouwens, hadden ze bij CD&V Huub Broers als een zeldzaam politiek talent ingeschat, ze hadden al twee decennia de tijd gehad om hem als volksvertegenwoordiger naar Brussel te sturen. De man zelf kan evenmin enige inconsequentie verweten worden: bij de twee laatste verkiezingen gaf hij al een openlijk stemadvies voor N-VA.

De wat zurige reactie heeft dan ook alles te maken met het gevoel dat de partij in het hoekje zit waar alle slagen vallen en met de zwalpende koers die er het gevolg van is. Want niemand die je vandaag kan vertellen waar CD&V nog voor staat en wie er de kopman van is. Marianne Thyssen, de 'onbetwiste kopvrouw', is gedeserteerd naar het Europees Parlement, mede omdat ze de huidige krabbenmandsituatie voorzag.

Want om nog een beetje te kunnen volgen, moet je enigszins beslagen zijn in tekstexegese. Zo is iedereen het erover eens dat CD&V een Vlaamse partij is en moet zijn, maar vinden anderen dat het geen opbod in Vlaams, Vlaamser, Vlaamst moet worden.

Zo antwoordt iedere CD&V'er iets anders wanneer hem naar de betekenis en het belang van de Octopusnota wordt gevraagd. Voor de een is die tekst een basis van onderhandelingen, voor de andere een ondergrens waar niet onder afgedaald mag worden.

En om te begrijpen waar de discussie tussen Wouter Beke en Rik Torfs om draait... De ene is voorstander van het aloude christelijk personalisme terwijl de andere het daar niet zo op begrepen heeft en kiest voor een niet-egoïstisch individualisme als nieuw CD&V-ideaal. Dat is zoiets als het verschil proberen uit te leggen tussen grijsachtig blauw en blauwachtig grijs. De oorlog ga je daar niet mee winnen en de volgende verkiezingen nog veel minder.

Nog meer dan bij de MR, waar de verkiezingsnederlaag een clangevecht in gang heeft gezet, zijn de naweeën bij CD&V eerder op een stilaan existentiële crisis rond de bestaansreden van de partij aan het uitdraaien.


Blog DM, 16-07-2010 (Yves Desmet)