![]() |
|
![]() |
|
Onderwerp Opties | Stem op Onderwerp | Weergave Modus |
|
#1
|
|||
|
|||
Je haalt het voorbeeld aan van ongewenst zwanger worden. Ongewenst zwanger omdat het een ‘ongelukje’ is of ongewenst zwanger na verkrachting?
Als ze toch deze abortuswet willen versoepelen, zullen er duidelijke grenzen moeten gesteld worden. Abortus kan in bepaalde gevallen, maar we mogen er geen ‘gewoonte’ van maken, een soort ‘vervangmiddel van de pil’ in het extreemste geval. Ik vind dat er grenzen zijn. Abortus moet kunnen, maar de wetgeving er rond mag niet te soepel worden. Er wordt in het artikel ook gesproken over alleenrecht. Hier heb ik het moeilijk mee. Het zit me ook een beetje dwars bij de Belgische abortuswet. Stel je nu voor: Een vrouw/meisje wil abortus plegen. Wat als de vader het kind wel wil houden? En we spreken dan niet van een noodsituatie (vrouw zou kunnen sterven door kind te krijgen of na gedwongen seks/zwangerschap). Waarom kan de man dan niet beslissen om het kind te houden? Als de man in staat is om het kind (eventueel alleen) op te voeden. Waarom moet hij daartoe dan niet de kans krijgen? Het kind is toch evenveel van hem als van de vrouw? Interessant om nog te lezen hierbij: http://www.kennislink.nl/publicaties/abortus |
#2
|
|||
|
|||
kan/wil
Er moet toch een onderscheid gemaakt worden met een kind kunnen en willen opvoeden.
Als je het niet kan, oke, daar heb ik begrip voor. Maar niet willen opvoeden? Mijn standpunt is heel duidelijk...Als je intiem bent met iemand, bestaat de kans altijd van zwanger te worden (tenzij chirurgische operaties ondergaan hiervoor). Of je nu een condoom gebruikt, de pil, of iets dergelijks. Als je dan toch zwanger geraakt moet je de gevolgen er maar van dragen ook. Niet willen? Sorry, kan voor mij niet door de beugel. Ik vind de reactie op dit artikel ook zeer sterk. Wat met de wensen van de biologische papa? Daar wordt nooit rekening mee gehouden! |