Zelfdoding uit liefdesverdriet

[deandevolder]

ik kan er volledig inkomen dat de moeder van Bo volledig overstuur is, en dat ze Tim niet wilt zien. Dat ze zegt dat Tim schuld heeft aan de zelfdoding van haar dochter, is hier uitermate overdreven. Ik kan me inbeelden dat je als jonge tiener niet direct gaat vertellen aan de moeder van je ex liefje dat ze met zelfmoord neigingen zit, want in hoever meent ze dit, en Tim had nog nooit met de moeder gepraat. Ik denk dat de moeder ergens een beetje de schuld wilt wegduwen op iemand anders schouders, en niet ook een deel schuld op haar neemt.
Ik kan er dan ook wel inkomen dat dit wel te zwaar kan zijn op dit moment. en ze dit doet om haar eigen te beschermen ter preventie van een eventuele instorting.
Mijn bedoeling is niet om de moeder hier af te breken, maar ik merk beperkt "inlevingsvermogen" wat absoluut niet abnormaal is.

[johanvandenbosch]

De cijfers liegen er niet om...Niet alleen stijgt het aantal zelfmoordpogingen en dus ook het aantal werkelijke zelfdodingen, ook het aantal bij tieners neemt de laatste jaren maar meer en meer toe. Onder tieners is het de 2de belangrijkste oorzaak bij overlijden nu al. Auto ongevallen staan op de 1ste plaats.
We kunnen er niet naast dat de zaken waar onze jongeren psychisch mee begaan zijn, een zeer belangrijke rol spelen in hun leven. Gaande van puistjes, tot liefde en noem maar op.
Het is niet omdat het tieners zijn, en je ze hoort praten over zelfmoord, dat zij dit nooit zouden doen. Nee, zij durven dit echt. Voor hen is dat de enige mogelijkheid voor ogen om hun probleem uit de weg te gaan.
Dus, en dit is de essentie op Dean's mail, is het de verplichting van elke mens, te melden wanneer je denkt dat een bepaald persoon met zelfmoordneigingen rondloopt. Desnoods bel je naar de politie, maakt niet uit. Als je er een leven mee kan redden...dan moet je je plicht doen.
In dit verhaal heeft dus niemand iemand gewaarschuwd. Niet het ex-vriendje, niet één van de vriendinnetjes. En op de leeftijd van 14 moeten ze toch beter weten!
Misschien moeten ze dit maar bij in de eindtermen voegen (als dat nog niet het geval is - moet ik eens opzoeken)!

[Nienke.Nietvelt]

Ik vind dit een zeer droevig verhaal. Een meisje van 14 jaar heeft nog een heel leven voor zich om gelukkig te worden en om haar prins op het witte paard te ontmoeten. Ze had haar liefdesverdriet moeten proberen te verwerken door erover te praten met iemand, bijvoorbeeld haar moeder. Nu heeft ze alles opgekropt en hierdoor in een cirkeltje blijven piekeren (Ik kan niet zonder hem - Hij ziet me niet meer graag - Dit komt nooit meer goed - ...). Ze heeft geen oog gehad voor andere oplossingen, enkel voor de drastische manier: zelfmoord. Veel jongeren van deze tijd spelen met de gedachten om zelfmoord te plegen, vaak omwille van "banale" dingen zoals ruzie met een vriendje/vriendinnetje. Ouders moeten meer aandacht voor deze kleine problemen van hun kinderen hebben, ookal lijken deze problemen vaak niet erg. Zo kunnen ouders sneller ingrijpen en voorvallen als dit vermijden.

[Lies.De.Kock]

Zelfdoding uit liefdesverdriet op 14-jarige leeftijd vind ik moeilijk te vatten.
Elk meisje wordt op die leeftijd als een verliefd en het kan natuurlijk gebeuren dat deze liefde niet beantwoord wordt of spaak loopt. Is dit een reden om een einde te maken aan je leven?

Je kan de moeder,ex-vriend en vriendinnen helemaal niets verwijten. Als ouder ben je nooit helemaal op de hoogt van wat er zich afspeelt in de leefwereld van je kinderen. Welke ouder zegt nu niet tegen zijn kinderen 'er zijn nog genoeg visjes in de zee' als een 'relatie' stop wordt gezet?

Mijn conclusie is enkel dat het meisje dat zelfmoord pleegde zelf niet goed in haar vel zat. Ze zag geen andere uitweg, wat heel erg is want geef toe op 14-jarige leeftijd ligt de hele wereld nog aan je voeten!

De dag van vandaag willen kinderen voldoen aan idealen. 'Ik ga vermageren want dan ziet die jongen mij misschien wel staan?' Relaties ga je nog altijd aan omdat je jezelf goed voelt bij de persoon in kwestie , oké uiterlijk speelt ook een rol maar in mindere mate.

Wordt er anno 2009 teveel gevraagd van onze jeugd? Misschien is dat het probleem waarom steeds meer jongeren zelfmoord plegen.

[Hanne.Hofkens]

Wow, wat een artikel!
Ben er helemaal stil van geworden.
Ik denk dat steeds meer en meer jongeren met dit probleem kampen en denk dan ook dat het hoog tijd is om hier iets aan te doen. Uit de opdracht van PDV rond pubers heb ik namelijk geleerd dat vele jongeren zich zeer ongelukkig voelen. Dit met de media als grootste boosdoener. Het is nu aan de overheid om hieraan iets te doen.
Toch begrijp ik de reactie van de moeder volledig. Ik denk inderdaad ook dat haar vriendinnen de moeder op de hoogte moesten brengen. Dit is natuurlijk allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Ik geef eerlijk toe dat ik ook niet zou weten hoe ik precies moet reageren wanneer ik in deze situatie zou zitten en een vriendin zo'n berichten naar mij stuurt.
Spijtig dat het zo is moeten aflopen want het meisje had nog een heel leven voor zich.
Ook vind ik zelfdoding een jammerlijke zaak. Vele mensen denken vaak dat hun problemen hiermee opgelost zijn maar wat met de nabestaanden?

[Lien.Kennis]

Gevonden in de Joepie van deze week:
(wou het artikel inscannen, stond een mooie foto van de 2 vriendinnen in, maar scanner was kapot, daarom hieronder uitgetypt: )

Aliekes (14) beste vriendin Bo pleegde zelfmoord

“Bo heeft eindelijk rust, maar ik heb geen beste vriendin meer”

Begin oktober pleegde Bo Lagrou (14) zelfmoord. Volgens haar mama uit liefdesverdriet. Alieke, Bo’s beste vriendin, begrijpt dat Bo dood wilde, maar blijft nu wél alleen

Een jaar geleden kwamen Alieke en Bo opgetogen de fotostudio van Joepie binnen. Ze zouden meewerken aan een reportage over roddelen en hoe ze de roddelaars de mond hadden gesnoerd. Voor de beste vriendinnen was dit een superuitstap: geschminkt worden door een echte visagiste, professionele foto’s laten maken en een interview geven aan hun favoriete blad. Wat duidelijk was, was dat deze vriendschap nooit stuk kon. Tot nu. Bo heeft zelfmoord gepleegd. Ze verhing zich in haar kamer.
‘Bo was zo’n toffe’, vertelt Alieke ingehouden. ‘Ze was echt vlot en grappig. Voortdurend zaten we te lachen en plezier te maken. We hebben ontzettend veel dwaze filmpjes gemaakt. Vooral wanneer we bij elkaar bleven slapen en kussengevechten hielden. Zo grappig! Ik zou die filmpjes nu graag hebben als aandenken, maar ze staan op een camera van Bo en die vindt haar mama niet meer. Zo jammer! Bo’s mama heft gezegd dat ik eender wat mag hebben als aandenken aan Bo, maar ik wil niets. Daarmee krijg ik mijn beste vriendin niet terug. En al die spullen waren van haar en moeten van haar blijven.

Volgens Bo’s mama heeft ze zelfmoord gepleegd uit liefdesverdriet
‘Er was véél meer aan de hand. Bo had al veel langer zelfmoordneigingen, lang voor ze die jongen kende. Er liep van alles fout in haar leven: thuis, op school – waar ze gepest werd- en dan die relatie die stuk liep. Die breuk is misschien de druppel geweest die de emmer heeft doen overlopen, maar die jongen heeft zeker géén schuld aan Bo’s dood.

Hoe zwaar werd Bo gepest?

‘Redelijk zwaar. Ze noemden haar BOCMW omdat haar moeder hulp had gezocht bij het OCMW. Niet om financiële steun te krijgen, maar om begeleid te worden. Bo zei het eens terloops dat ze zo genoemd werd. Toen ik erop in ging, merkte ik dat het écht pesten was. Ik vond het vreselijk voor haar, maar zij leek het niet zo héél erg te vinden. Al denk ik dat het wél stak, maar dat ze er me niet mee wilde lastigvallen. Ik kon haar toch niet helpen, want we zaten niet op dezelfde school.’

Hoe close waren jullie?

‘Heel close. We kennen elkaar al van in de kleuterklas en werden in geen tijd beste vriendinnen. Dat bleven we ook toen we in het middelbaar elk naar een andere school gingen. We sms’ten elkaar voortdurend en elke vrijdagavond was het onze avond. Dan bespraken we alles wat er de voorbije week was gebeurd. Ook in de vakantie spraken we voortdurend af en bleven we bij elkaar slapen. We waren echt ‘Best Friends’. Om dat aan iedereen te tonen, kochten we een vriendschapshalsketting met tekst: ‘Best friends’. Die kan je in 2 doen. Ik droeg het deel ‘Best’, Bo het deel ‘Friends’. We droegen ze altijd. Tot Bo besloot om te sterven. Ze heeft haar ketting uitgedaan en op haar bureau gelegd voor ze zelfmoord pleegde. Ik zal mijn deel voor de rest van mijn leven dragen.’

Hoe heb jij haar opgevangen toen het uit was met haar vriend?

‘Niet, omdat ik niet wist dat ze een relatie had en dat het uit was. Het was een geheime relatie, waarom weet ik niet. Het is raar, want bij vorige vriendjes en verliefdheden wist ik het wél. Als Bo verliefd was, was ze dat héél hevig. Dan deed ze alles voor die jongen. Het is jammer dat die jongen het heeft uitgemaakt omdat hij geen gevoelens meer voor haar had, maar dat gebeurt nu eenmaal.’

Bo heeft de avond van haar dood een heleboel vrienden laten weten dat ze zelfmoord ging plegen. Jou ook?

Nee, ze stuurde me een droevig gezichtje. Maar omdat mijn gsm boven lag en ik beneden tv zat te kijken, heb ik dat niet gezien . Toen ik het zag, heb ik nog een bericht teruggestuurd, maar ik kreeg geen antwoord, het was al te laat. Maar dat wist ik toen niet.’

Hoe heb je vernomen dat ze gestorven was?

‘Op school werd gezegd dat Bo zelfmoord had gepleegd. Ik dacht dat het een gemene roddel was. Het kon niet. Bo zou dat nooit doen. Maar toen kwam een vriendin naar me toen die ik echt vertrouw. Zij zei dat het waar was. In tranen heb ik iemand gebeld die bevestigde dat Bo dood was. Ik kon alleen maar huilen. Mijn beste vriendin was er niet meer. Ik ben blij dat de leerkrachten me de kans hebben gegeven om de hele namiddag over Bo te babbelen met mijn schoolvriendinnen. Zij hebben me echt opgevangen. De dag nadien mocht ik kiezen of ik thuis bleef of naar school ging. Ik heb voor de school gekozen. Thuis zou ik maar alleen zijn en de hele tijd aan Bo denken. Op school was ik tenminste niet alleen. Als ik het moeilijk heb, mag ik samen met een vriendin de klas verlaten en naar de ziekenkamer gaan om daar te huilen en over Bo te babbelen. Dat heb ik nog maar één keer moeten doen toen het écht niet meer ging. Ik denk dat de echte klap nog moet komen, het is alsof ik nog niet besef dat ze écht weg is, dat ik nooit meer met haar zal kunnen praten en lachen. De eerste vrijdag na haar dood had héél moeilijk kunnen zijn, maar ik had me goed voorbereid. Op haar school was er een soort van herdenking bij een kapelletje. Ik ben er naartoe gegaan, zo kon ik daar met haar klasgenoten praten.’

Ben je boos omdat ze uit het leven is gestapt?

‘Néé! Je kan toch niet boos zijn op je beste vriendin? Ik niet, ook nu niet. Bo wilde niet meer in deze wereld zijn, ze wilde in de andere wereld rust vinden. Ik hoop dat ze die nu heeft gevonden. Ik moet haar keuze respecteren, ook al betekent dat dat ik nu helemaal alleen ben. Er zijn wel andere vrienden, maar dat is niet hetzelfde. Vroeger wist ik dat Bo er voor mij zou zijn als er iets was en me altijd zou steunen. Nu ben ik alleen.’

Sommige mensen vinden zelfmoord plegen egoïstisch…

‘Boe heeft geen pijn meer, wij wel. IK denk niet dat Bo aan andere mensen dacht toen ze het deed. Ze wilde alleen van die innerlijke pijn af. Ik denk dat ze een kortsluiting in haar hersenen heeft gehad. Bo zou haar mama en vrienden nooit pijn hebben willen doen.

Wat zal je het meest missen?

‘Alles! Haar vriendschap, haar steun en haar sms’jes. De dag zelf nog heb ik haar gezegd dat ik haar miste en dat ik uitkeek naar onze vrijdag. Ik heb al haar berichten nog. Die zal ik nooit wissen.’

Heb je afscheid van haar kunnen nemen?

‘Ik ben haar niet gaan groeten. Ik wilde Bo niet dood zien. Dan zou dat beeld me altijd achtervolgen. Ik wil Bo herinneren zoals ze was toen ze leefde. Dat is zo veel mooier.’

Bo liep al langer rond met zelfmoordgedachten, zei je.

‘Al een hele tijd. De eerste keer dat ze zei dat ze dood wilde, schrok ik. Maar meteen daarna vertelde ze dat ze het nooit zou doen omdat ze het niet zou kunnen. Dat stelde me gerust. Toen ze er later opnieuw over sprak, was ik minder ongerust. Bo had immers gezegd dat ze het nooit echt zou durven doen. Nu heeft ze niet echt iets gezegd, maar het gedaan.’

Voel jij je schuldig dat je de zelfmoord niet hebt kunnen voorkomen?

‘Nee. Ik had haar toch niet kunnen stoppen. Misschien deze keer wel, maar dan zou ze het later opnieuw hebben gedaan als ze het écht wilde. Waar ik me wél schuldig over voel, is dat ik soms plezier maak. Dat màg niet, mijn beste vriendin is net gestorven. Vorige week was ik op een verjaardagsfuifje van een klasgenoot. Ik amuseerde me. En plots overviel me een vreselijk schuldgevoel. Ik mocht me helemaal niet amuseren, want Bo is dood. Ik ben beginnen wenen en ook daarover voel ik me schuldig, want je hoort niet te huilen op een feest. Echt heel ingewikkeld.’

Bo heeft zelfmoord gepleegd op haar kamer.

‘Ik ben er sindsdien 1 keer geweest. De mama van Bo wilde heel graag haar dagboek hebben, maar durfde er boven niet zelf achter zoeken. Zij heeft Bo in haar kamer gevonden. Ze vroeg of ik het aandurfde. Met de daver op het lijf ben ik naar Bo’s kamer gegaan. Wat als haar geest er nog rondzwierf? Ik heb lang achter haar dagboek gezocht, maar het niet gevonden. Haar stukje ketting heb ik er toen wél zien liggen, maar daar ben ik niet aangekomen.’

Zijn je ouders bang geweest dat je Bo zou volgen?

‘Mama niet, die weet dat ik nooit zelfmoord zal plegen. Papa was wel bang. Dat heeft hij me niet zelf gezegd, maar toen ik mama vroeg waarom hij zo raar deed, heeft zij mij gezegd dat hij bang was dat ik ook dood wilde. Dat is niet zo!’

Tekst: Hilde Engelen
Joepie 28 oktober 2009

Ik weet het, de Joepie is geen kwaliteitsblad zoals de Standaard, maar ik vond het zeer interessant om het verhaal eens vanuit het standpunt van de beste vriendin te zien. Blijkbaar was de afgesprongen relatie met die jongen niet het enige probleem. Bo werd ook serieus gepest op school. Volgens haar vriendin was de breuk de druppel.
Ik begrijp dat de moeder een schuldige zoekt. Het feit dat je kind zelfmoord heeft gepleegd, valt moeilijk te plaatsen. En zeker als ze nog zo jong is, en de moeder zelf geen 'tekens' heeft gezien. Alieke, de beste vriendin, gaat ogenschijnlijk volwassen om met de zelfmoord van haar vriendin. Misschien komt dit door de goede opvang op school door klasgenoten en leerkrachten (zoals vermeld in het artikel)?
Natuurlijk moet er veel aandacht besteed worden aan zelfmoordpreventie: België is een land met één van de hoogste zelfmoordcijfers. Maar er moet zeker evenveel aandacht besteed worden aan de opvang van nabestaanden. Het is namelijk niet gemakkelijk iemand te verliezen die zelf gekozen heeft om uit het leven te stappen.