Vrouw van 66 verwacht eerste kindje

[Karenoris]

Ik respecteer haar keuze niet!
Ik begrijp haar kinderwens, maar als je niet zwanger geraakt op jongere leeftijd zijn er nog manieren (adoptie) om je kinderdroom te vervullen.

'Ik moet me niet verdedigen voor deze beslissing', reageert ze scherp. 'Dat is iets tussen mij en mijn baby en niemand anders. Ik vind dit allemaal zeer privé en ik verwacht niet dat iemand dit begrijpt.'
Tussen haar en haar baby??? Een baby, die absoluut geen keuze heeft in dit gebeuren! Die waarschijnlijk voor een groot deel zonder zijn moeder zal moeten opgroeien en die geen vaderfiguur heeft om op te bouwen. Ik vind dit een egoïstische en ondoordachte keuze van de vrouw...

[Stef.Berghmans]

Het kan goed zijn dat ze meer "klaar" is voor een bevalling dan een meisje van 20. Waar ik het moeilijk mee heb is dat het kind een groot deel van zijn/haar leven zonder (biologische) moeder zal moeten doorbrengen. Daar tegenover staat dan weer dat de kans altijd bestaat dat je je moeder verliest op een andere manier (ongeluk, ...). Het blijft volgens mij echter nadelig voor het kind. De kans dat de moeder bv dement wordt/... bestaat natuurlijk ook. Wie moet er dan voor de vrouw zorgen en wie voor het kind? Ik zou als arts een vrouw van 66 niet toestaan om een in-vitrofertilisatie te krijgen, alleen al om de risico's die eraan verbonden zijn. Niet enkel tijdens de zwangerschap en de bevalling, maar ook voor het kind na de bevalling.

[sannedierckx]

Ik vind dat deze vrouw zeer egoïstisch handelt. Ik kan begrijpen dat zij een grote kinderwens heeft en vind het spijtig voor haar dat ze niet eerder een kind kon krijgen. Maar ik vind het een onverantwoorde keuze van de aanstaande moeder (en de dokter die de zwangerschap mogelijk maakte) tegenover het kind.

Stel nu dat de bevalling perfect verloopt en moeder en kind ze perfect gezond doorstaan, dan zitten we nog met de kwestie dat dit kind sowieso op jonge leeftijd zijn/haar moeder zal verliezen. Natuurlijk kan dit in principe iedereen overkomen (wegens een auto-ongeluk of dergelijke), maar moet je de kans hierop nu werkelijk zo gaan vergroten?

Er is ook geen echtgenoot die het kind na de dood van de moeder verder zou kunnen opvoeden. (Begrijp me niet verkeerd; ik heb niets tegen gescheiden vrouwen!) Maar de vrouw heeft ook geen broers of zussen, geen familie die het kind zou kunnen opvangen indien zij te overlijden komt. Wat gebeurt er dan met dit kind?

Hoe groot haar kinderwens ook is en hoe zwaar dit emotionele aspect ook op haar doorweegt, zij moet ook aan de gevoelens van het ongeboren kind denken, evenals haar verantwoordelijkheid opnemen.

[Tine Witvrouwen]

Onverantwoord! Niet alleen voor haar gezondheid, maar ook de baby is in gevaar. Zo'n vergevorderde leeftijd en lichaam is echt niet meer geschikt om een kind op de wereld te zetten!
Dit 'lichamelijke' aspect vind ik allereerst van belang. Daarna is het voor het kind helemaal niet aangenaam om zo'n 'oude' moeder te hebben. We praten hier al van een vrouw die rijp is om grootmoeder te worden!
Ok, zij is verantwoordelijk en volwassen genoeg om een kind op de wereld te zetten. MISSCHIEN meer dan een tienermoeder, alhoewel we ze echt niet allemaal over dezelfde kam mogen scheren.

Nee, dit is niet goed te keuren. Wie ben ik om dit te zeggen, dat is waar. Maar ik vind dit niet kunnen. Voor kind en moeder zeker geen win-win relatie!