"Economische crisis verhoogt risico op zelfdoding"

[Frederik Bogaerts]

Dit is toch niet meer dan logisch. Mensen die financieel of emotioneel in de put zitten
en dan hierbovenop nog eens ontslagen worden omdat het bedrijf moet besparen.
Dat neemt toch het zelfbeeld van die mensen helemaal ten onder.
Ten eerste: ze worden ontslagen, dus ze denken van hun eigen dat ze niet goed genoeg zijn.
Ten tweede: door het ontslag, zien ze op financieel vlak geen weg meer.

De mensen die zelfmoord plegen hebben op sociaal vlak waarschijnlijk ook niet zoveel steun.
Als ze dan nog eens ontslagen worden hebben ze helemaal geen sociaal contact meer.
Het eerste wat dan bij hen opkomt is: " Waarom leef ik nog? Wat is mijn bijdrage hier aan de wereld?"

Mensen moeten een job kiezen die hun echt interesseert en hun hier ook echt voor inzetten. Het maakt niet uit over welke job het gaat.
Voel jij je eigen geroepen om bordenwasser te zijn in een restaurant?
Ok, maar doe er dan ook je uiterste best voor om deze taak te volbrengen.
(Dit is vooral belangrijk!)
Dan kan je van jezelf zeggen dat je nog goed je best hebt gedaan, je blijft vooral positief denken.
Word je ontslagen? "Geen probleem, ik vind wel ergens anders werk, want ik heb kwaliteiten."

Mensen die gewoon hun werk doen van 9 tot 5 en niet gepassioneerd zijn door hun werk
zijn vaak depressief als ze ontslagen worden want ze vinden zichzelf een 'Loser', een mislukking.
Dit leid dan ook tot de vele zelfmoordpogingen.

Mijn stiefmoeder begeleid interims, zij moet onderzoeken wat de oorzaak is van de interims die op de ene na de andere job worden ontslagen.
Zij helpt dan ook de interims op het goede pad te brengen, door te vragen
wat de interesses juist zijn van deze personen en linkt deze aan een job.
Dit vind ik een heel mooi initiatief.

[Moors_Nathalie]

Wanneer mensen hun job verliezen hebben ze inderdaad enerzijds een gevoel van falen, en anderzijds verdwijnt de helft, of in sommige gezinnen het hele inkomen. Er wordt wel een alternatief of een leefloon beschikbaar gesteld door sociale diensten, maar toch is het een serieuze klap. Zeker wanneer bijvoorbeeld een bepaald aantal personeelsleden wel mogen blijven werken is de verontwaarding des te groter. Men zegt wel dat geld niet gelukkig maakt, maar wanneer je werkt, en je moet bijvoorbeeld een lening afbetalen en tegelijkertijd nog eens zorgen dat je gezin niets tekort komt, is het niet vanzelfsprekend om de moed erin te houden. Wanneer je ontslagen wordt wegens 'economische werkloosheid', en je weet niet wanneer je bedrijf de deuren terug opent, is de onzekerheid des te groter.