03/12 41-jarige vrouw sterft van liefdesverdriet na dood van man

[liesanne.adriaenssens]

Ik word gewoon stil van dit artikel. Verschrikkelijk gewoon. De dag dat de begravenis van de man plaatsvindt is de andere ook dood. Dat was echt een familie dat het zwaard van damocles boven zijn hoofd had hangen (of zo iets ). Ik zou het vierjarig meisje niet bij de oma en de opa plaatsen omdat deze mensen al van een kleine uitkering moeten leven en het meisje niet meer de kans krijgt om in een warm nest op te groeien. Ik ga ervan uit dat de grootouders toch de rest van hun leven ongelukkig zullen wezen. Nu dat het kindje nog vier is zou het door een ander gezin of een jonger familielid (als die bestaat) kunnen worden opgenomen maar de grootouders staan voor mij helemaal als laatste op de lijst.

Het deed me onmiddelijk denken aan duiven toen ik de titel zag . Weet je dat zodra duiven verliefd worden, ze nooit meer bij elkaar uit de buurt gaan. En zodra de één sterft, sterft de andere enkele dagen later van liefdesverdriet. Vandaar ook de benaming: tortelduiven. Tesamen voor eeuwig.

Oké het duivenverhaal ter zijde. Nee het artikel schokte mij voornamelijk omdat mijn papa zelf een zwak hart heeft en hij let hier eigenlijk niet zo goed op. Hij is altijd bezig om andere en ons gelukkig te maken. Maar als ooit één van zijn dierbare sterft zal hij het zeer zwaar hebben (probeerd zich altijd sterk voor ons te houden) en ik ben bang dat zijn hart hierop zal reageren.

[Silke De Roover]

Ik werd stil toen ik dit artikel las. Ik vind het ook raar dat het kan gebeuren dat mensen sterven van verdriet. Ik had het nog niet gehoord, maar ik kan er wel inkomen. Als je uw dierbare zo plotseling verliest, maar het ergste is het kindje dat achterblijft. Ze verliest op 4 jarige leeftijd haar mama en papa in 1 week. Het meisje moet verder zonder ouders, ouders die hun kindje niet zullen zien opgroeien. Ik vind ook wel dat ze het meisje niet bij haar grootouders mogen plaatsen, het moet in een jonger gezin geplaatst worden. Het is nu heel dom maar wij hadden ooit goudvisjes in een bokaal, en 1 stierf en de dag nadien is de andere vis uit de bokaal gesprongen. Maar dit is natuurlijk veel minder erg. Want hier gaat het om mensenlevens, het meisje zal voor altijd door het leven moeten gaan met een lege plek. Een leven zonder de echte ouders...

[Karenoris]

Orgineel gepost door Silke De Roover

Ik vind ook wel dat ze het meisje niet bij haar grootouders mogen plaatsen, het moet in een jonger gezin geplaatst worden. Het is nu heel dom maar wij hadden ooit goudvisjes in een bokaal, en 1 stierf en de dag nadien is de andere vis uit de bokaal gesprongen.

Waarom vind je dat het meisje bij een jonger gezin geplaatst moet worden. Ik denk dat grootouders zeker in het begin een hele goede opvang kunnen zijn. Ik weet zelf nog dat ik doodgraag bij mijn grootouders kwam vroeger.

I.v.m. die goudvissen, dat deed mij meteen aan Free Willy denken. Alleen ging dat over een walvis en zo'n verschrikkelijk kind, de trainer, Ash, denk ik dat hij heette. Maar goed, dat doet er niet toe. Ik weet alleen niet zo zeker of die goudvis op dat moment wel degelijk dacht: ''Ik mis mijn vriend de goudvis, ik wil niet meer leven *jump*''
De lessen RZL deze week lichten wel toe dat dieren niet samenkomen om te rouwen.

[elienvanlimbergen]

Ook kankers zouden uit verdriet kunnen voorkomen (ik weet niet of dit echt zo is maar ik vond het wel het vermelden waard).

[daphne.nauwelaerts]

Ik wist niet dat je van verdriet echt kon sterven. Het is heel erg dat je als vierjarig meisje je beide ouders al verliest.
Later kan ze volgens mij haar ouders moeilijk herinneren.
Gelukkig kan ze nog bij haar grootouders terecht. Na zo'n verlies is een vertrouwde omgeving volgens mij toch wel belangrijk.