Begrip voor wanhopige moeder?

[Anne Van den Bosch]

Dit is best wel een aangrijpend artikel!!
Als ik de laatste paar zinnen las, realiseerde ik me dat ik 'schrik' heb om op zo'n kinderen te letten. Kennissen van mijn ouders hebben een gehandicapte dochter. Ik heb niets tegen dat meisje, helemaal niet zelfs, maar ik ben toch altijd blij dat ze weer weg is. Gewoon omdat ik niet weet hoe ik er moet op reageren, wat je wel en niet kan doen of zeggen... Als je het niet gewend bent om in zo'n situatie te verkeren, is het erg moeilijk om je er aan aan te passen. Dit is natuurlijk te begrijpen, maar niet goed te keuren. Gezinnen die een gehandicapt kind krijgen, moeten zich ook aanpassen, moeten enorm veel moeilijke tijden doorbrengen, ... Als zij dit kunnen, moeten wij als 'buitenstaanders' dit toch ook kunnen? Op die manier kunnen we de mensen rondom ons helpen, als ze het even zwaar hebben.