"Ouders bepalen racisme"

[Levi De Rademaeker]

In het begin is dat misschien een beetje om dat je nog niet begrijpt over wat dit alles juist gaat, maar na verloop van tijd begin je toch zelf wel een beetje te beseffen wat je eigen keuzes zijn, je vormt je eigen mening na verloop van tijd ... Maar misschien start je dan al wel met vooroordelen ...

[jonas.de.ceulaer]

Ik ben het niet helemaal eens met het feit dat de ouders hun invloed hebben. Ik denk nog altijd dat de kinderen zelf wel hun mening ontwikkelen over buitenlandse kinderen. Dat hoeft niet altijd in de negatieve zin te zijn. Ik vind dan ook dat de kinderen zelf moeten kunnen beslissen wat ze moeten denken van die ‘andere’. Dit neemt niet weg dat ik er niet ben van overtuigd dat de ouders weldegelijk hun zegje hebben in het kiezen van vrienden of over wat het kind moet denken over een bepaald iemand. Ik denk dat er van thuis uit wel eens signalen kunnen gegeven worden dat de ouders het niet op prijs stellen dat hun kind omgaat met een buitenlandse jongen, of gewoon een jongen met een bepaald lichamelijk verschil. Dan is de stap vlug gezet naar racisme. Ik vind dat de ouders hun kind wat meer vrijheid moeten gunnen in de keuze van vrienden. Zelf ben ik niet racistisch, tenminste tegenover de goede mensen. Ik heb wel eens mijn bedenkingen wanneer ik bijvoorbeeld zie dat Turkse jongeren rellen veroorzaken of wanneer ik op de TV hoor dat er een jongere vermoord is met een mes en dat de dader een jongen van Marokkaanse afkomst is. Er bestaat wel een vooroordeel over de Marokkanen en Turken, en dat leidt tot racisme. Maar niet alle Marokkanen en Turken zijn slecht. Ik heb zelf een vriend van Iranese afkomst, die is moeten vluchten voor de oorlog in Irak. Die jongen doet geen vlieg kwaad. Het is dan ook verschrikkelijk voor mij en mijn vrienden dat, wanneer we met hem gaan bowlen of een andere activiteit, we dan wel eens vreemde blikken krijgen toegeworpen. Blikken in de zin van ‘ Kijk hen nu eens omgaan met dergelijk uitschot’. Maar dan vraag ik me altijd af, waarom de mensen geen moeite doen om met die jongen te praten. Om te weten te komen wat die jongen heeft meegemaakt. Mijn vriend heeft zelfs een Belgische moeder, dus waarom moet je hem dan als ‘anders’ beschouwen?

[jan.dufraing]

Ik ben het eens dat kinderen beïnvloed worden door hun ouders. Maar ik denk wel dat je een andere mening kunt hebben dan je ouders. Het is wel zo dat je met veel vooroordelen zit die je ouders je mee hebben gegeven. Als ze je elke dag vertellen die buitenlanders zijn de pest. Dan ga je dat aannemen. Om dan nadien nog van mening te veranderen zal zeer lastig zijn. Want je kijkt anders naar de buitenlanders dan, je zal er minder vlug contact mee leggen. Zodat je zelf niet onder vindt dat dit niet zo is. Het kan wel zijn dat je nadien nog veranderd van mening. Als je 16 of 18 jaar bent woon je nog thuis en heb je meestal nog de mening van je ouders. Maar denk er aan je moet je eigen mening vormen. Wat je ouders hier over vinden is meestal een richtlijn. Toch zal je merken des te ouder des te meer je een eigen visie of mening over iets krijgt. Dat racisme iets is waarin je meestal de zelfde mening hebt dan je ouders is logisch in mijn ogen. Zeker als je nog thuis woont. Je ouders zullen er voor zorgen dat je geen contact hebt met buitenlanders als ze zelf racistisch zijn. En zo zal je dus de mening van je ouders overnemen omdat je ze eigenlijk de kans niet krijgt om zelf een mening te vormen.