|
|
|
|
#1
10th January 2007, 21:02
|
|||
|
|||
|
Groepsleden:
Sophie Royackers Lobke Meuris Evelien Moonen ( moderator) Griet Leys ( verslaggever) vraag 1 Volgens ons gaat het gedicht over het stilaan naar de dood toegroeien. Heel ons leven vergaren we ervaringen en wijsheid. Dit maakt ons dan tot de persoon die we zijn bij ons sterven. In het begin van het gedicht heeft men het volgens ons het over het niet stopppen van het leven wanneer men ouder wordt. Je moet dan ook nog van het leven durven genieten. Je ziet dat je fysisch ouder wordt maar daarom wordt je mentaal niet ouder. Je moet zelf bepalen wat je het belangrijkste vind. Je bent pas oud wanneer de trein echt stopt , niet wanneer de maatschappij zegt dat je trein moet stoppen. vraag 2 Door de levenservaring die een oudere persoon heeft, zou hij meer zin aan zijn leven kunnen geven. Maar dit is niet noodzakelijk. Dit hangt af van de persoon zelf, hij moet zin aan zijn leven willen geven. voorbeeld een 50-jarige is ontslagen wegens verplichte afvloeiïngen. Hij gaat in zijn zetel zitten en zit de hele dag te jammeren. Hij heeft dus veel levenservaring maar beslist er niets mee te doen. Terwijl een andere er misschier voor kiest om ander werk te zoeken en zijn opgedane ervaringen wil gebruiken. Dit wil niet zeggen dat jongeren geen betekenis of zin aan hun leven kunnen geven aan hun leven. Alles is afhankelijk van de levenservaring niet van je leeftijd. vraag 3 Ja en neen: Ja, want jongeren zijn lichamelijk minder kwetsbaar. ( griep is niet zo bedreigend voor jongeren als bij ouderen.) Wanneer we job kwijt zijn zullen we vlugger terug een job vinden dan een oudere. We kunnen dus meer risico's nemen die ouderen niet kunnen nemen. neen: We hebben niet voldoende levenservaring om de goede keuzes te maken en dit maakt ons kwetsbaar. We hebben misschien een grotere kans op fouten door ons gebrek aan ervaring. vraag 4 Dit is voor iedereen verschillend, afhankelijk van de ingesteldheid en de omgeving. Wanneer je het ouder worden aanvaard zal je makkelijker "goed ouder" worden. Dit wil zeggen dat ze hun levenservaring als een pluspunt gaan zien en hun kwetsbaarheid niet gaan verdrinngen. Ze hebben meer aandacht voor de innerlijke leeftijd. Zij die ouder worden als iets negatief ervaren zullen alles reduceren tot aftakelen en het opstapelen van ouderdomskwalen. 
|
|
#2
10th January 2007, 21:47
|
|||
|
|||
|
Langer Jong en Eerde Oud
Verslag : Langer Jong en Eerder Oud
Groepsleden : Kim, Annelies, Daan, Marlien (verslaggever) Vraag 1 We zijn tot het besluit gekomen dat er eigenlijk heel wat ‘eindigheden’ in het gedicht van Jozef Deleu zitten. (de trein in het station, de zon die wegzinkt in de zee, een vervoegd werkwoord, een opgelost vraagstuk, voorbij, …) Deze uitdrukkingen zou je kunnen projecteren naar het leven van elke mens. Ons leven is ook eindig. Dit komt overigens duidelijk naar voor in de tekst. Op ons 50ste zitten we al op de trein naar het ‘einde’. We takelen stilletjes af om dan hopelijk op een mooie leeftijd als een zonnetje onder te gaan. Gelukkig zit er in het gedicht ook een zekere ‘hoop’. Zo blijkt bijvoorbeeld uit de eerste strofe dat het ‘einde’ niet ongemerkt voorbij zal gaan. Uit de tweede strofe komt naar onze mening dan weer net naar voor dat de ‘dood’ het einde is van een goed hoofdstuk. (een werkwoord vervoegd in een goede zin, een vraagstuk opgelost zonder vermogen en zonder verlies) Dit mag misschien een troost zijn voor de oudere mensen die in het clichébeeld dat het artikel verwoord worden afgeschilderd als zieke en grijswordende wezens die geen plaatsje meer vinden op de arbeidsmarkt omdat ze niet meer renderen. Vraag 2 We waren het er allemaal over eens dat zingeving niets te maken heeft met leeftijd. We denken dat jongeren evengoed zin kunnen geven aan hun leven. (Misschien zelfs nog meer dan ouderen) Jonge mensen moeten immers nog een heel ‘toekomstplan’ uitwerken. Studeren of werken? Trouwen of samenwonen? Kindjes of geen kindjes? Oudere mensen hebben al zin kunnen geven aan hun leven. Zij moeten geen plan meer uitwerken, maar hebben hopelijk hun plan al verwezenlijkt. Doorgaans hangt de ‘graad’ van zingeving af van persoon tot persoon. De ene mens zal meer zin kunnen geven aan zijn leven dan de andere. De ene persoon heeft misschien ook meer behoefte aan zingeving dan de andere. Vraag 3 Volgens de auteur van het artikel is ‘onkwetsbaar’ zijn gelijk aan ‘perfect’ zijn, aan ‘flexibel’ zijn en aan ‘controle’ hebben. Net zoals men in het artikel al aangeeft is dit een utopie. De mens is niet onkwetsbaar, en de jongere zeker niet. Je kan als jonge mens bijvoorbeeld mislukken in je carrière. Dan is er geen sprake mee van ‘controle’. Ook over het fysieke aspect heb je geen controle. Net als oudere mensen kunnen ook wij ziek worden. We waren het er dan weer wel over eens dat jongeren toch wel een stukje flexibeler zijn dan ouderen. We worden sowieso wel minder beperkt door het economische en het fysieke aspect dan ouderen. Vraag 4 Bij deze vraag konden we ons wel enigszins vinden in het artikel. Oude mensen van nu gaan anders met hun ‘oud’ zijn om dan de oude mensen van pakweg 50 jaar geleden. Heel veel oude mensen blijven tegenwoordig ‘jong’ door zich ‘jong’ te gedragen. Ze wenden zich tot botox en viagra, ze gaan naar de computerles, ze bouwen een heel sociaal leven uit. Dit nieuwe ‘model’ mag echter niet gegeneraliseerd worden. Niet alle oudjes gaan op deze manier om met hun oude dag, en gelukkig maar …
|
|
#3
10th January 2007, 21:54
|
||||
|
||||
|
Groepsleden: Wim Leenaerts (verslaggever), Liesbeth Lauwers (mod), Lieselot Heylen, Lotte Lambaerts
1. Gedicht: waar zit de eindigheid in het gedicht, confronteer met de tekst. We hebben niet enkel naar eindigheid gezocht, maar eigenlijk ook andere aspecten van de tekst proberen te linken met het gedicht. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Vooral de laatste 3 regels duiden op het feit dat het leven wanneer het eindigt ook echt gedaan is, het zou kunnen dat er nog een overkant is, maar evengoed is die er niet. Het leven is dus wel degelijk eindig. Anderzijds, ben je niet helemaal 'weg'. Het rijpen in het eiken vat is volgens ons een metafoor voor het opdoen van levenswijsheid/ervaring en ook het doorgeven hiervan. Je bent gerijpt in een eiken vat, dat laat een indruk na. 2. De auteur houdt een pleidooi voor zingeving die sterker wordt met de toenemende leeftijd. Een oudere zou erin slagen zijn leven meer betekenis te geven. Is dat zo? Ja, meer levenswijsheid en levenservaring geven een diepere kijk op het leven. Ouderen zijn zich meer bewust van hun eindigheid en zijn dus ook meer bezig met hun leven betekenis te geven. Ze beseffen dat het voorbij is voordat je het beseft. Doordat ze al langer in het leven staan zijn ze ook beter in staat om het leven te begrijpen en kunnen ze er dus ook meer betekenis aan geven. 'Jongeren' denken wel vaak dat ze betekenis geven aan het leven, maar vaak zijn dat maar 'oppervlakkige' dingen zoals carrière maken enz en dat vaak nog ten koste van een leuke job. 3. De auteur beweert dat jong zijn gelijk is aan onkwetsbaarheid. Wat betekent dit volgens jullie? Is dit ook zo? Jongeren zijn in zekere zin onkwetsbaar (volgens de auteur) omdat ze lichamelijk nog helemaal in orde zijn en ook economisch hebben ze nog veel te betekenen (ze krijgen bijv. vaker de kans op bijscholingen omdat die dan ten minste renderen...). Ze voelen zich ook onkwetsbaar omdat ze nog een lang leven voor zich hebben en zich dus wel enkele mislukkingen kunnen permitteren. Is er iets mislukt? Geen probleem, dan proberen we toch gewoon opnieuw, we hebben nog tijd genoeg... Wij vinden niet dat jongeren onkwetsbaar zijn. Kijk maar naar de arbeidsmarkt. Er wordt steeds gevraagd naar mensen met ervaring. Dat hebben jongeren nog niet, daarom zijn ze - ondanks hun economisch rendement - erg kwetsbaar op de arbeidsmarkt. Ze hebben ook een gebrek aan levenswijsheid en levenservaring wat hen ook kwetsbaar maakt op sommige gebieden. 4. Beleidsmakers kijken naar de chronologische ouderdom bij het uitvaardigen van initiatieven. Op welke manier gaaan de ouderen zelf om met hun leeftijd volgens de auteur? Ze willen zo lang mogelijk jong blijven door actieven dingen te doen en bezig te blijven. Doordat ouderen het eerste moeten afvloeien in bedrijven met de gedachte dat ze aftakelen en minder goed functioneren waardoor ze negatief komen te staan tegenover hun eigen gezondheid.
__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit. Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..." - Socrates, 2400 jaar geleden... -
|
|
#4
15th January 2007, 15:26
|
|||
|
|||
|
Beste,
Sorry dat deze post er te laat opstaat maar ik had hem elders gepost op het forum. Dit was natuurlijk verkeerd. Mijn excuses. Met vriendelijke groeten, Simon Schoofs Groepsleden: Bert Theys, Jens Staes, Heleen Raeymaekers, Simon Schoofs Moderator: Jens Staes Verslaggever: Simon Schoofs 1. De auteur beweert dat jong zijn = onkwetsbaar zijn. Wat betekent dit? Is dit ook zo? Als je jong bent, kan je ook kwetsbaar zijn. Jongeren weten nog niet echt wat belangrijk is omdat ze nog niet heel veel hebben meegemaakt in het leven. Jongeren zullen misschien wat impulsiever en naïever reageren dan iemand die ouder is. Mensen die ouder zijn, hebben meer levenswijsheid en meer levenservaring. Dit maakt hun daarom zeker niet onkwetsbaar maar zij weten beter te reageren in bepaalde situaties. Jong of oud, iedereen is kwetsbaar. Het is enkel de manier waarop je reageert die verschillend is. 2. De beleidsmakers kijken naar de chronologische leeftijd bij het uitvaardigen van initiatieven. Op welke manier gaan de ouderen zelf met hun leeftijd om? Ouderen moeten accepteren dat ze ouder worden in leeftijd. Dit is voor niemand plezant of gemakkelijk maar dit is éénmaal iets waar je niets aan kunt veranderen. Anderzijds hebben ze het moeilijker met het feit dat ze omwille van hun leeftijd aan de kant worden geschoven voor een jongere generatie. Ze krijgen een minder goede functie of ze mogen zich na een bepaalde leeftijd niet meer gaan bijscholen omwille van hun “hoge” leeftijd. Op deze manier wordt er geen rekening gehouden met de eigenheid van de persoon in kwestie. 3. De auteur houdt een pleidooi voor zingeving die sterker wordt door de toenemende leeftijd. Is dit zo? Op een bepaalde leeftijd ga je aan je leven meer zin geven. ‘Meer zin geven’ in de zin van dat je datgene gaat doen wat je zelf belangrijk vindt. Je krijgt andere prioriteiten in het leven. Je begint te beseffen dat een carrière hebben toch niet alles is. Voor jongeren is dit anders. Zij willen zich opwerken en een goede functie in een bedrijf hebben. Ze zetten hun carrière op de eerste plaats waardoor er weinig tijd over is voor andere activiteiten. Naarmate ze dan ouder worden, beseffen ze ook wel dat zo’n carrière niet het belangrijkste is in het leven. 4. Waar zit de eindigheid in het gedicht? Vergelijk dit met de tekst. De eindigheid van het gedicht zit in de regels ‘de trein stopt’, ‘zon gaat onder’, ‘verliefdheid gaat over’. Als je dit vergelijkt met de tekst, zie je dat alles een einde heeft. Maar je kan het ook anders zien. Een trein vertrekt terug, de zon komt de volgende dag weer op en verliefdheid komt soms terug. Niet alles wat eindigt, stopt daarom ook…
|
|
#5
17th January 2007, 09:22
|
|||
|
|||
Langer jong en eerder oud
Ik heb gemerkt bij het herlezen van de teksten dat mijn laatste post blijkbaar op de verkeerde plaats stond.
 Daarom zal ik het hier nog eens posten.Groepsleden: Isabelle, Kenny , Ann en Danielle Langer jong en eerder oud -------------------------------------------------------------------------------- 1. Waar zit de eindigheid in het gedicht? Confronteer met de tekst. Aan alles komt een einde. Maar toch is het niet vruchteloos. Elke ervaring die je opdoet is een verrijking(voor jezelf maar ook voor anderen, al is het maar in de nagedachtenis). Je leven is eindig maar het hoeft daarom niet minder waardevol te zijn naar het einde toe. Ook al heb je waarschijnlijk al veel moeten verwerken, toch heb je al een zekere rijping doorgemaakt. Het is belangrijk om deze rijping te waarderen alsook de levenservaring... want is het niet net daarin dat de rijkdom van het leven schuilt? 2.De auteur houdt een pleidooi voor zingeving die sterker wordt met de toenemende leeftijd. Een oudere zou erin slagen zijn leven meer betekenis te geven. Is dat zo? We zijn het er niet echt mee eens. We denken wel dat men met het toenemen van de leeftijd meer leert relativeren. Waar je als je jong bent vaak onbereikbare dromen koestert, kan je als oudere de dingen beter plaatsen in de realistische zin. Maar dat wil niet zeggen dat men als jongere daarom minder betekenis aan het leven geeft,maar wel liggen de prioriteiten anders. Het ligt eraan hoe je 'zingeving' interpreteert. Waar je als jongere andere idealen vooropstelt en de zin van het leven meer ziet in jezelf (innerlijkheid)en je vrienden(sociale), zal je als oudere vaak meer de klemtoon leggen op je kinderen en je familie(goede gezondheid oa.). Maar dat maakt het leven van een jongere daarom niet minder zinvol. Elk leven is waardevol en wat de zin van het leven is wordt door iedereen individueel bepaald.Het hangt ook heel sterk af van wat je meemaakt in je leven. 3. De auteur beweert dat jong zijn gelijk is aan onkwetsbaar zijn. Wat betekent dit voor jullie? Is dit ook zo? Er zijn zoveel factoren in een mensenleven die een invloed kunnen hebben op de kwetsbaarheid van een mens. Een oudere heeft vaak al veel te verwerken gehad. Een jongere is mentaal misschien wel sterker omdat men nog niet zoveel tegenslagen heeft gehad. Ook fysiek is een jongere meestal minder kwetsbaar dan een oudere. Als oudere heb je veel meer negatieve ervaringen gehad en daarin groei je in zekere zin wel.Maar we delen de mening dat "het verwerken van tegenslagen" een persoonlijk proces is en dat iedereen dit op zijn manier doet. Of je daardoor kwetsbaarder wordt of niet hangt sterk af van persoon tot persoon. De ene persoon wordt er bikkelhard van , de andere zo slap als een vod. En we willen ook nog beklemtonen dat je als jongere ook heel kwetsbaar kan zijn en dat men zich als jongere vaak nog niet zo goed kan verweren. Het hangt allemaal af van de situaties die je meemaakt. De beleidsmakers kijken naar de chronologische ouderdom bij het uitvaardigen van initiatieven. Op welke manier gaan de ouderen om met hun leeftijd volgens de auteur? Je jong/oud voelen ...men is zo oud als men zichzelf voelt, zegt men vaak. Toch speelt de maatschappij daarin ook een belangrijke rol. Ik vind het persoonlijk nogal radicaal om 55 plussers 'af te schrijven'. Ik ben het er ook niet mee ens dat ze plotseling geen meerwaarde meer zouden kunnen zijn binnen een bedrijf. Integendeel, ze hebben de nodige ervaring en het is belangrijk om deze te benutten. Wel vind ik het belangrijk dat deze ervaring wordt doorgegeven aan de jongere generaties. Zou men daarom niet kunnen proberen om deze 55 plussers de jongeren te laten opleiden. Het zijn zij die al die jaren op de werkvloer hebben gestaan. Betere leermeesters zijn er niet. We zijn het daarom ook niet eens met de beleidsmakers zoals de auteur ze hier heeft beschreven. Ouder worden heeft zeker ook zijn charmes, ook al heeft men ook al wat vaker te kampen met kwaaltjes. En inderdaad er is een concept van jong blijven. Ik heb het al vaak gezien dat het belangrijk is voor een oudere om bezig te blijven en vooral om zich nuttig te voelen. Eens dat dat wegvalt kan het snel gaan. Ik prijs hen gelukkig die het voorrecht hebben om 'samen' oud te worden zodat ze samen kunnen genieten. Volgens mij is dat het 'goed oud' worden. Zonder al te veel lichamelijke kwalen en omringd door de dierbaren.
|
 |
|
|
Hybrid Modus
