Een burn-out lijkt wel het nieuwe hip. Maar een bore-out snapt niemand ...

[aline.n*terman]

Ik ben van mening dat wie wil werken, kan werken. Natuurlijk ga je niet zomaar de job van je leven in je schoot geworpen krijgen, maar geen werk vinden is naar mijn mening larie. Ik ben mezelf ooit in het interimkantoor gaan inschrijven toen ik mijn studies had stopgezet en ik had dezelfde dag nog een plaats waar ik kon beginnen. Dit was inderdaad geen glamoureuze job, maar het was werk. Nog belangrijker, ik had iets om te doen. Als dit om bepaalde redenen niet zou gaan zijn er nog genoeg plaatsen waar ze vrijwilligers nodig hebben. Hier kan je jezelf nuttig maken, tot je werk hebt gevonden dat je wel ligt. Dat terzijde kan ik het me maar al te goed inbeelden dat niet werken enorm verstommend kan zijn voor je geest. Volgens mij is het voor niemand goed om niets te doen te hebben. Uiteindelijk denk ik dat zonder een doel opstaan zeer deprimerend kan zijn. Ik zie mezelf in een soort van passieve staat geraken waarin ik niet meer zou leven, maar louter aanwezig zou zijn. Ook de stempel die de maatschappij je geeft zal zijn effect zeker niet missen.