4 op 10 65-plussers voelen zich soms eenzaam

[Noël Van Thielen]

E-mailen (en chatten) met je grootouders die in het rusthuis zitten...

Dit vind ik ronduit belachelijk. Is het fout om nu te denken dat 40 % van de bevolking hun ouders niet of toch niet vaak bezoekt vanaf ze in een rusthuis zitten?

Het is zo verontwaardigend om te lezen... En dan moet je weten dat diegene die toch de moeite doen om op zondag naar de grootouders te gaan, dit vaak doen om gewoon een centje los te krijgen voor de kleinkinderen en om hun buikje vol te eten…

Ikzelf vind het schitterend om bij mijn grootvader te zijn. Die mensen hebben zoveel ervaring. Ze hebben al zoveel dingen meegemaakt. Ik vind het geweldig als mijn grootvader vertelt over vroeger.
Verhalen over hoe er vroeger met de broertjes en zusjes gevochten werd om de dikste snede brood te krijgen. Of verhalen over de dunne klederdracht tijdens de winter..

De gedachtenschets van hoe het leven hier in ons - tegenwoordig uitgesproken als Apelandje - vroeger was voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog, zet jezelf aan tot nadenken. Het brengt mijzelf met men voetjes op de grond. Telkens zeg ik: ‘Amai ma wij hebben het nu zooo goe en toch zijn we nooit content!!!'

Het is echt belangrijk dat er ook naar de grootouders geluisterd wordt. Mensen met zulke ervaringen zeggen de dingen niet zomaar. Soms wou ik dat ik ook zoveel ervaring had en daardoor veel beter mijn weg zou vinden in moeilijke keuzemomenten.

Ik besef ook wel dat de meeste grootouders (en ouders?) soms enorm kunnen zagen over:
-het steeds voorzichtig zijn met de auto;
-het voorzichtig zijn bij seks;
-het niet te laat uitgaan:
-niet te roken;
- enz,

maar ook dat mag geen reden zijn om er minder te komen.. Integendeel! Ze bedoelen het zo goed en hebben vaker gelijk dan je denkt! (ondervinding.. )

[Mortelmans Bart]

Eerst en vooral: Noël, zalige post! Echt raak en waar!
Eenzaamheid bij 65 plussers! Eerlijk gezegd verschiet ik hier niet van dat dit voorkomt in onze maatschappij! Eigenlijk wel jammer natuurlijk!
Ik bekijk die eenzaamheid bij 65 plussers als een soort van gebrek aan liefde of warmte van anderen. En liefde is inderdaad niet te koop, dat moet spontaan er zijn! Eén keer op de maand naar de bomma en de bompa gaan voor centjes voor de kleinkinderen is dus inderdaad valse liefde! In tegenstelling tot mensen zoals Noël schenken die dus wel echt liefde. En natuurlijk werkt dit het eenzaamheidsgevoel bij oudjes tegen! Vrij logisch, niet?
Die eenzaamheid is volgens mij moeilijk handelbaar en iets ontastbaars terwijl het tegelijkertijd wel zichtbaar en voelbaar is bij de oudjes zelf.
Ik denk dat jezelf als oudje wel ook een bepaalde draai kan geven aan je eigen eenzaamheid. Ik weet van mezelf dat als ik later me eenzaam voel, ik iets ga zoeken waar ik in contact kom met anderen. Kaarten, biljarten, quizzen,...
Hier opvolgend vind ik de uitspraak van de Amerikaanse humorist Josh Billings (1815-1885) wel toepasselijk
"De eenzaamheid is een goede plaats om te bezoeken, maar een slechte plaats om te verblijven."