![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
Ik vind een stijging van het co-ouderschap positief.
Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar ik zou denken dat het voor kinderen toch beter is om een even goed contact te hebben met de mama als met de papa. Co-ouderschap moet natuurlijk wel haalbaar zijn want het zou kunnen dat één van de partners te ver weg woont of dat het onmogelijk is door het werk of ... Dat de ouders in deze gevallen ook beter overeenkomen kan alleen maar positief zijn voor het kind. Ouders die ruzie maken is nu eenmaal niet leuk. Het probleem met de herenigingswens kan eventueel 'opgelost' worden door een goed gesprek te hebben met het kind, maar ik denk dat elk kind ergens altijd wel zal blijven hopen op een hereniging van de ouders. |
#2
|
|||
|
|||
Dit is zeker een goede zaak. Kinderen hebben de liefde van 2 ouders nodig, indien dit mogelijk is. Ouders krijgen kindjes uit liefde, dus waarom van deze kinderen een speelbal maken als het tussen hen als personen niet meer lukt? De kinderen zijn immers het levende bewijs dat ze elkaar ooit heel graag gezien hebben.
Het is dan ook in het belang van de kinderen dat co-ouderschap in de nodige rust en vrede plaatsvindt. Als de ouders steeds ruzie maken bij de 'wekelijkse wissel' is dat noch in het voordeel van het kind, noch in het voordeel van de ouders. |
#3
|
|||
|
|||
Ik ben volledig akkoord met wat Sarina en Tinne zeggen. Kinderen hebben in hun ontwikkeling nood aan een moeder en vaderfiguur waar ze naar kunnen opkijken en waar ze altijd bij terecht kunnen voor vragen en dergelijke.
Ik vind ook dat beide ouders beide evenveel recht hebben om hun kind te zien. Vaak hoor je dat er bij een gerechtelijke beslissing, partij wordt getrokken voor de moeder. Dit is niet correct. Wél moet er rekening mee gehouden worden moest een van de ouders een drank-, drugs-,... of ander probleem heeft. Het kind kan dan niet in een optimale omgeving ontwikkelen wat ook zijn gevolgen voor deze ontwikkeling zal hebben. Indien dit niet zo is, vind ik persoonlijk dat de ouders maar zo volwassen moeten zijn om ieders hun deel af te staan. Het kind is van beiden, niet iets meer van de ene dan van de andere. |