'27 doden bij schietpartij in Amerikaanse basisschool'

[Michael Van Deun]

Het blijft mij verbazen hoeveel drama's tegenwoordig in de media terecht komen, het lijkt absoluut niet te stoppen. Integendeel. Een steunbetuiging voor alle betrokkenen is wel het minste dat ik kan doen, net zoals hopen dat de slachtoffers alle rust en vrede kunnen vinden. Toch blijft het mij enorme zorgen baren als ik dan kijk naar de dader! Een jonge gast van twintig jaar die het zo zwaar krijgt te verduren in de maatschappij dat hij zo psychologish van de kaart was. Ik vraag mij dan af hoe het komt dat iemand zover kan zitten in zijn hoofd om dergelijke handelingen te verwezenlijken? Dat is net hetzelfde met zelfmoord, wat hij uiteindelijk ook heeft gedaan volgens de recentere nieuwsberichten. Voor je uiteindelijk zelfmoord pleegt, ga je heel wat stappen zetten in je hoofd. Ik vind dan ook dat er een veel te klein aanbod is aan hulp voor jongeren, die het alsmaar moeilijker lijken te hebben vandaag de dag. Natuurlijk heeft iedereen zijn problemen en iedereen verwerkt dit op zijn eigen manier. Het is ook niet altijd even eenvoudig om te ontdekken of merken wanneer iemand zich niet goed in zijn vel voelt. Maar er zijn toch nog steeds vrienden of je partner waar je terecht kan! Het baat mij dan ook grote zorgen richting mijn toekomst als leerkracht waar ik voortdurend met jongeren in contact kom die zichzelf proberen te plaatsten in de samenleving. Ik denk dan ook dat het een logisch gevolg is als ik zeg dat ik naast leerkracht ook opvoeder ben, en in sommige gevallen is mijn opvoedende functie zelfs belangrijker om meer van deze drama's tegen te gaan op lange termijn!