Sla niet in paniek als je kind over zelfdoding spreekt

[sarah.schrauwen]

Als leerkrachten in opleiding komen wij reeds geregeld in aanraking met jongeren tijdens onze stages, en in de toekomst zullen wij heel veel tijd spenderen tussen en met de jongeren van de klassen waaraan we lesgeven. Het is dus belangrijk om onze leerlingen te kennen, zodat wij gedragsveranderingen kunnen waarnemen en als vertrouwenspersoon kunnen optreden. Onze leerlingen moeten weten dat zij bij ons terecht kunnen en dat wij bereid zijn om te luisteren naar hun verhaal. Een luisterend oor en een schouder om op te steunen kan al heel veel betekenen voor de jongere(n) in kwestie. Als we gedragsveranderingen merken bij een leerling, dan moeten we in staat zijn - en ook bereid zijn - om even onze dagplanning aan de kant te schuiven en om tijd te maken voor deze leerling na de les. Laat zien dat je er voor hem/haar bent. Blijkt het probleem dan toch groter dan je eerst dacht, dan kan je nog altijd kiezen om een (andere) hulplijn in te schakelen, zo mogelijk in overleg met de leerling zelf.
De cijfers tonen ons dat zelfdoding - of althans toch de gedachte hieraan - meer voorkomt dan we misschien beseften. Vandaar dat we hier aandacht aan moeten besteden en het probleem absoluut niet mogelijk minimaliseren. "Er zijn" voor de leerlingen klinkt misschien banaal, maar het kan reeds een grote hulp en steun zijn voor zij die het nodig hebben.