Meterstop?

[bijlinda]

Kan ik stoppen met meter te zijn?


Voor deze rubriek luisteren we gesprekken af, checken we de mails die je ons stuurt, of pikken we iets op wat in de lucht hangt en distilleren we er een fictieve maar herkenbare kwestie uit. Die leggen we voor aan drie redacteurs en lezers uit drie verschillende generaties. Deze week: ik wil het meterschap beëindigen, kan ik dat doen?


DE KWESTIE

Jaren geleden hadden we heel fijne buren. We liepen elkaars huis in en uit, pasten op elkaars kinderen, gingen soms samen op reis. We waren, kortom, framily. In die context heb ik enthousiast toegezegd om meter te worden van hun jongste dochter. Ik vond het een eer. Op haar verjaardag of met Nieuwjaar gingen we samen op stap, ik zocht leuke cadeautjes uit voor haar, en we hadden een soort van samenzweerderigheid die ik erg koesterde. Intussen zijn we twintig jaar verder en zijn zowel de bevriende buren als wijzelf naar een andere stad verhuisd. We zien elkaar nog maar heel af en toe. Mijn metekind is zo goed als uit mijn leven verdwenen. We forceren nog wel eens iets met kerst of Nieuwjaar, maar het voelt kunstmatig.
Ik wil eigenlijk voorstellen om het meterschap te beëindigen. Is dat grof of gewoon realistisch?


DE DERTIGER
Tobias Hooftman (32)

Een rol als meter is in mijn beleving toch vooral van belang in de kinderjaren, een extra symbolische verbinding met iemand buiten het gezin. Die taak heb je, zo te lezen, met verve vervuld. Dat jouw rol daarna is verwaterd, lijkt me niet uitzonderlijk: ik ken weinig volwassenen die nog een nauwe band hebben met hun meter of peter.
Toch vraag ik me af of het nodig is om er finaal een punt achter te zetten. Mij lijkt het onnodig dramatisch en misschien ook kwetsend. Relaties golven nu eenmaal doorheen de tijd, en misschien brengt de toekomst jullie ooit weer dichter bij elkaar. Door het meterschap formeel te beëindigen, sluit je die deur definitief.

En het kunstmatige jaarlijkse bezoek: is dat echt zo verschrikkelijk? Ook ik heb af en toe verplichte bezoekjes waar ik met tegenzin naartoe ga. Dat hoort er nu eenmaal bij. Noem het people pleasing, voor mij is het eerder: rekening houden met de gevoelens van anderen. Dat voelt radicaal in een wereld waar ikkigheid vaak centraal staat. Misschien hechten je metekind of haar ouders er nog waarde aan?
Je kunt je gevoel altijd eens proberen aan te kaarten bij je ondertussen volwassen metekind. Je hebt niets te verliezen.


DE VEERTIGER
Ann-Sofie Dekeyser (42)

Waarom doe je niet gewoon zoals iedereen: de band stilzwijgend laten doodbloeden? Doopmeter- of -peterschap is een soort ontastbaar relikwie uit de rooms-katholieke kerk. Een instituut met een traditie van hypocrisie. Je kan jezelf geheel in lijn met die traditie meter blijven noemen zonder dat dit betekent dat jullie nog veel genegenheid voor elkaar voelen. Overigens, het gaat om je metekínd. Inmiddels is ze twintig, je taak zit erop. Het is ook niet zo dat er nu nog veel andere kandidaat-adoptiemeters zullen opduiken die je rol willen overnemen.

Harvey Weinstein heeft zijn eretitel Commander of the Order of the British Empire niet uit eigen initiatief opgegeven, Lance Armstrong heeft zijn olympische medaille niet uit zichzelf teruggegeven. Jij hebt niet eens een misbruik- of dopingschandaal op je geweten (toch?) en jij zou wel spontaan afstand doen van je eretitel? Waarom? Het klinkt alsof jullie een fijne tijd hebben gehad samen. Doe daar geen afbreuk aan. Zeg haar gewoon dat het nu geforceerd aanvoelt (wellicht ervaart zij het net zo) en dat je die beleefdheidsbezoekjes liever achterwege laat. Benadruk dat je het verleden koestert en zeg dat ze in de toekomst aan je deur mag kloppen als ze je nodig heeft. Tenminste, als je dat meent. Je hoeft nu ook niet hypocrieter te zijn dan de paus.


DE ZESTIGER
Veerle Beel (63)

Waarom geforceerd doorzetten? Sommige kinderen verliezen hun meter of peter al veel vroeger door breuken in familierelaties, een echtscheiding of een overlijden. Ook bij duo’s die wel nog een familieband delen, verdwijnt het peter- en meterschap na verloop van tijd wat naar de achtergrond, toch wat de verplichte uitwisselingen betreft.

Bekijk het positief: jij en je metekind hebben jarenlang plezier beleefd bij jullie uitstapjes. Je hebt het privilege gehad om haar te zien opgroeien. Dat is nu voorbij. Jammer, maar onvermijdelijk. Jullie wonen niet meer in elkaars buurt, en zowel zij als jij zijn aan een nieuwe levensfase begonnen. Wat niet wil zeggen dat je het zomaar moet afbreken. Je kunt het ook op een mooie manier afronden. Nodig haar uit voor een etentje bij je thuis, en geef vooraf duidelijk aan wat de bedoeling is: dit formele engagement samen afsluiten. Misschien zal zij evengoed opgelucht zijn dat ze van de verplichte nieuwjaarsbezoekjes af is. Stel vooral vragen over waar ze nu mee bezig is, en over wat ze verwacht van het leven. Zeg dat je deur altijd voor haar openstaat. Geef haar een knuffel bij het afscheid en zeg dat je hoopt nog eens iets van haar te horen. Reken nergens op. Zwaai haar uit aan de voordeur tot ze de straat is uitgereden.


Blog DS, 01-11-2025 (Lieve Van de Velde