[Sofie.DeWolf]

Net zoals S*m vind ik het noodzakelijk om chronisch eenzame jongeren te helpen. Mensen die geen eenzaamheid kennen kunnen dit moeilijk begrijpen, mensen die dit gevoel wel kennen des te meer. Vooraleer we kunnen denken aan het helpen van de jongeren, moeten we de oorzaken van de chronische eenzaamheid achterhalen. Waarom voelen deze jongeren zich eenzaam? Worden ze gepest? Worden ze uitgesloten? Is er iets mis met hun thuissituatie? Voelen ze zich onzeker? Zijn ze sociaal minder vaardig dan andere jongeren? Het is belangrijk om elk geval afzonderlijk te bekijken. Wat mij het allerbelangrijkste lijkt, is praten. Alles begint bij praten. Enkel zo kan er een sfeer van vertrouwen gecreëerd worden en jongeren zullen hun gevoelens enkel vrijgeven aan mensen die ze vertrouwen. Zonder vertrouwen sta je nergens. Het is ook belangrijk dat de jongeren zelf geholpen willen worden. Het is nutteloos om ze ertoe te verplichten. Chronisch eenzame jongeren moeten weten waar ze naartoe kunnen gaan, wat er allemaal te gebeuren staat en wat anderen voor hen kunnen betekenen. Hoe beter ze geïnformeerd worden, hoe sneller ze over de streep getrokken kunnen worden om hulp te zoeken.