Ziekenhuis schrapt alle pastorale zorg en voert die onder druk (en gehalveerd) weer in


Het ontslag van de dienst pastorale zorg in het AZ Monica in Antwerpen veroorzaakte zoveel deining dat intussen twee van de vier medewerkers weer aan boord zijn gehesen. Dat kon enkel dankzij steun van de zusters in het bestuur.


“Wie ernstig ziek is, gaat vragen stellen als: waarom overkomt mij dit, en hoe kan ik dit zin geven? Iemand die door een auto van het zebrapad wordt geschept, is niet alleen fysiek gebroken. Die vraagt zich af hoe die ooit weer een straat kan oversteken en hoe het verder moet met diens leven. Zorgpastores zoeken mee naar krachtbronnen in patiënten, om zo de weg te openen naar hoop”, zegt Kelly Keasberry, tot voor kort een van de vier zorgpastores van het AZ Monica in Antwerpen. “Voor patiënten is het vaak bevrijdend om te horen dat wij alleen daarvoor komen – om naar hen te luisteren.”

Halfweg vorige maand werden Keasberry en haar drie collega’s van de dienst ‘zorgpastoraal’ bij de ziekenhuisdirectie ontboden. “Drie minuten later stonden we weer in de gang, nadat we te horen hadden gekregen dat het onze laatste werkdag was. Dat kwam als een volslagen verrassing”, zegt Keasberry.

Het ontslag veroorzaakte deining, ook onder de bestuurders van het AZ Monica. Het ziekenhuis ontstond een kwarteeuw geleden uit een fusie van twee ziekenhuizen die allebei door een congregatie van zusters werden gerund. Vandaag zit er nog één zuster in de raad van bestuur. Zij polste bij haar achterban, de Zwartzusters van Lier. Die besloten twee van de vier medewerkers weer aan boord te hijsen en compenseren het ziekenhuis financieel.

Een van de ontslagen pastoraal medewerkers kon al halftijds blijven als vertrouwenspersoon en kan door de tussenkomst van de zusters nu ook halftijds aan de slag bij een nieuw opgerichte afdeling ‘spiritualiteit’ in de Antwerpse vestiging van het AZ. Een andere kan aan de slag in Deurne. Keasberry en een andere, vrouwelijke collega vallen af.

“Ik was al journalist in bijberoep en ga dat weer voltijds doen”, zegt Keasberry. “Jammer, want we hadden in het AZ Monica iets moois opgebouwd. We waren een hecht en vooruitstrevend team met een duidelijke visie. Wij gingen voor een brede spirituele zorg voor iedere mens, ongeacht leeftijd, prognose, geslacht of afkomst, met een actuele zienswijze, die losstaat van elke geloofsovertuiging en die er is voor iedereen.”


Meer dan medische zorg

Voor Keasberry toont het ontslag aan dat er dringend werk moet worden gemaakt van een erkenning van het beroep van spirituele zorgverleners, en van meer bewustwording over het belang ervan. “We maakten ook deel uit van het palliatieve supportteam, voor mensen die gaan sterven, en van het interne opvangteam, voor collega’s die iets schokkends meemaken, zoals geweld. We organiseerden lotgenotencontacten en gaven vormingen aan de ziekenhuismedewerkers, waarop we onze visie actief uitdroegen: goede zorg is meer dan alleen medische zorg. Spirituele zorg draagt bij aan de genezing.”

Geert Smits, ceo van AZ Monica geeft toe hij de impact van de ontslagen had onderschat. “Net zoals alle ziekenhuizen worden we al jaren ondergefinancierd. Bovendien hebben we een nieuwe ziekenhuisvleugel gebouwd, waarvoor we bouwsubsidies zouden krijgen, maar ook die blijven uit. We moesten dus wel ergens besparen.”

De keuze was mee ingegeven door het feit dat zorgpastores niet gesubsidieerd worden, en doordat het publiek van het ziekenhuis erg divers is, en veelal geen band heeft met de katholieke kerk. “De zusters hebben gevraagd om het ontslag te herzien en financieren nu een doorstart in een afgeslankte versie. Ik wil beklemtonen dat deze beslissing geen waardeoordeel inhield over de werking van de dienst. De besparingen die de overheid ons oplegt, dwongen ons ertoe. Die besparingen doen ons echt pijn.”


Blog DS, 29-11-2024 (Veerle Beel)