‘Muyters heeft geen verdienste aan EK-prestaties’


Vlaams minister van Sport Philippe Muyters (N-VA) toonde zich erg blij met de knappe prestaties van de Belgen op het EK Atletiek. Voormalig topsportdirecteur en atletiek-coach Luk Verlaenen wijst er echter op dat bijna al die atleten bij de Waalse federatie zitten. ‘Vlaanderen heeft geen langetermijnvisie.’


Minister Muyters was er als de kippen bij om marathonloper Koen Naert te feliciteren met zijn gouden medaille, zondag. Naert loopt echter voor de Waalse sportfederatie Adeps, omdat hij in Vlaanderen geen profcontract kreeg. ‘Van de tien atleten die de top-8 haalden op dit EK, zitten er negen bij de Franstalige federatie’, maakt Luk Verlaenen, coach van Sofiane Bouchikhi, kanttekening. ‘Van de Vlaamse Atletiekliga (VAL) zat alleen Bashir Abdi met zijn zilveren medaille in de top acht.'

‘Minister Muyters laat uitschijnen dat al die goede prestaties het gevolg zijn van zijn beleid, maar hij heeft geen enkele reden om blij te zijn. Ik vind het jammer dat hij probeert om andermans pluimen op zijn hoed te steken.’

Volgens Verlaenen moet de Vlaams regering zich dringend afvragen waarom veel Vlaamse atleten goed presteren bij de jeugd, maar op grote kampioenschappen door de mand vallen. ‘Sport Vlaanderen legt de lat heel hoog voor jonge atleten. Vanaf 21 jaar moeten ze hetzelfde niveau als topatleten halen. Dat lukt misschien één jaar, maar niet elk jaar. Maar als ze hun doelstellingen niet halen, zijn ze hun contract kwijt.’

‘Het is frustrerend om te zien hoe jonge talentvolle atleten niet kunnen doorgroeien. De lat wordt te hoog gelegd, ze krijgen een burn-out’, zegt Verlaenen, die onder andere verwijst naar 5.000 meter-loopster Louise Carton. Zij verloor in 2017 na mindere prestaties haar contract en waarschuwde jonge atleten in aanloop naar dit EK voor de hoge druk.


Niet naar de wedstrijd, wel bij de medailles

‘Ik train al jarenlang atleten en ik zie een aantal verschillen met Wallonië. Daar denken ze meer op de lange termijn’, zegt Verlaenen nog. ‘De atleten voelen er veel meer vertrouwen. Ze worden niet afgestraft op een minder jaar. Ze krijgen er ook schouderklopjes, terwijl ze in Vlaanderen vooral het gevoel hebben dat ze op de vingers gekeken worden.’

In Wallonië beslist de atletiekfederatie bovendien zelf hoe het de budgetten verdeelt, terwijl Sport Vlaanderen tegenwoordig alle beslissingen van bovenaf wil nemen. ‘Maar daarvoor staat de organisatie veel te ver van de praktijk’, zegt Verlaenen. ‘In Berlijn logeerde de Waalse verantwoordelijke bijvoorbeeld in hetzelfde hotel als de atleten en de trainers. De Vlaamse verantwoordelijke zag je alleen bij de medaille-uitreiking. Maar die wil dan wel alle beslissingen zelf nemen.’

‘Er is natuurlijk ook een verschil in visie’, stipt Verlaenen nog aan. ‘Zo vindt Sport Vlaanderen bijvoorbeeld dat er bij de Vlaamse Atletiekliga te veel persoonlijke trainers zijn. Maar Nafi Thiam en de broers Borlée bewijzen in Wallonië net dat die aanpak werkt.’

De atletiektrainer besliste zelf om zich niet langer kandidaat te stellen voor de functie van topsportdirecteur. ‘We hebben minder en minder te zeggen, Sport Vlaanderen beslist alles alleen. Dan steek ik mijn tijd liever in atleten dan in vergaderingen in Brussel.’


Blog DS, 13-08-2018 (Rogier Verschueren)