“Onhandelbare kinderen, onbeleefde ouders en laag loon”: lerares gooit moegetergd de handdoek en wordt overstelpt met steun en begrip

Een Amerikaanse lerares die haar beklag deed over haar job op Facebook, is overspoeld met steun. Julie Marburger uit Richmond in Utah vertelde hoe ze die dag vroeger naar huis was gegaan nadat ze door de ouder van een van haar leerlingen publiekelijk de mantel was uitgeveegd. “Ik had al beslist dat ik op het einde van dit jaar wilde stoppen met lesgeven, maar na vandaag weet ik niet of ik dat wel zal halen”, schreef ze in pure wanhoop.
“Ouders hebben totaal geen respect meer en hun kinderen zijn gewoon nog erger”, fulmineerde ze anderhalve week geleden in een post, die al meer dan 320.000 likes kreeg en ruim 414.000 keer gedeeld werd. “En de enige bezorgdheid van de directie is om de ouders tevreden te houden. Maar op die manier kan ik mijn werk niet doen.”


Puinhoop
De vrouw voegde bij haar bericht ook een reeks foto’s waarop de puinhoop te zien is die in haar klas werd achtergelaten. “Zo ziet mijn lokaal er regelmatig uit op het einde van de dag. Hou in gedachten dat het meeste vernielde materiaal spullen zijn die ik zelf heb gekocht. Want ik heb geen klasbudget. Maar hier trek ik de lijn. Ik heb het gehad met het gedrag van sommigen. Net vandaag kwam er een ouder bij me die vond dat ik haar zoon niet terecht mocht wijzen voor iets wat hij gedaan had. En ze vertelde me dat op een heel onbeleefde manier, voor de ogen van haar zoon.”


Een week later zouden de kinderen hun rapport mee naar huis krijgen en dat beloofde volgens de lerares weer een hoop miserie. “Bijna de helft van mijn leerlingen is er niet door omdat ze een hele reeks taken niet maakten. De jongste drie maanden leken de meeste kinderen en hun ouders er niet te veel om te geven, hoewel er wekelijks een verslag was, er e-mails verstuurd zijn en ik geprobeerd heb om hen te bellen. Maar volgende week zal ik waarschijnlijk constant telefoontjes en e-mails krijgen van woedende ouders, die willen weten waarom hun kind er niet door is. Mijn directie zal een verklaring eisen waarom ik zo veel kinderen heb laten zakken zonder hen te helpen, hoewel ik alles heb gedaan wat ik kon. Ik heb alleen niet zélf hun werk gedaan.” (lees hieronder verder)


“Ik ken geen enkel beroep waar mensen zo veel van hun hart inleggen, extra tijd in investeren en eigen middelen”, gaat ze verder, “en er zo een beledigend laag loon voor krijgen. Leraars zijn van de liefste en meest gevende mensen die er bestaan, maar ze worden langs alle kanten respectloos behandeld. De meeste ouders kunnen niet meer dan een paar uur per dag aan met hun kind, terwijl wij er 8 uur mee doorbrengen en nog 140 andere. Is een beetje beleefdheid echt zo veel gevraagd?”

Droom
Marburger vertelt ook hoe het altijd haar droom is geweest om een eigen klas te hebben. “Het breekt mijn hart dat ik in amper twee jaar tijd zo gedesillusioneerd ben geraakt. Maar het is iets dat ik hoor bij veel leraren en heel wat van ons geven er de brui aan. Als het slecht behandelen van leraren niet stopt, zit er een crisis aan te komen in het onderwijs.”


“Mensen moeten ook stoppen met het verwennen van hun kinderen en mogen hen niet overal mee weg laten komen. Het is een probleem dat zich door de hele maatschappij zal verspreiden. Het is niet eerlijk naar de maatschappij toe en ook niet naar de kinderen zelf om hen te leren dat er niets mis mee is. Het zal er niet voor zorgen dat ze een gelukkig en succesvol leven zullen hebben.”

De lerares besluit haar betoog met het besef dat velen zullen vinden dat ze dergelijke dingen niet op sociale media moet delen. Dat ze het onderwijs moet promoten en positief moet zijn. “Maar het kan me niets meer schelen”, klinkt het. “Alle passie die ik ooit had voor mijn werk is er vakkundig uit gewrongen. Misschien kan ik de stem van de rede zijn. Dit moet stoppen.”

Facebook
Terstond werd de vrouw overladen met berichten waarin ze kon rekenen op begrip en steun. Sommigen vertellen hoe ze haar niets kwalijk nemen en zeggen dat het hen spijt dat haar dromen aan diggelen liggen. Andere leraren herkennen zich in de verhalen van Marburger. “Zo erg en afschuwelijk”, klinkt het onder meer. “Ik ben blij dat je het gepost hebt. Het zou door zo veel mogelijk mensen gelezen moeten worden. Het is een schande.” en “Ik vind het vreselijk dat jou dit is overkomen. Je bent een geschenk voor het onderwijs.”

Steun
De lerares bedankte later nog voor alle steun die ze kreeg en benadrukte dat ze ook veel geweldige, hardwerkende en respectvolle leerlingen heeft en liefdevolle en ondersteunende ouders kent. “Ik ben dankbaar voor hen en hoop dat ik hen niet beledigd heb. Maar mijn frustratie ging ook hen aan. Want het gedrag van sommigen staat ook hun onderwijservaring in de weg.”

Ze pleit er verder ook voor om elkaar weer meer met manieren en respect te behandelen en kinderen meer verantwoordelijk te houden voor de dingen die ze doen.

bron: https://www.hln.be/nieuws/buitenlan...egrip~a696f80d/

Eigen mening: Vandaag de dag zijn kinderen veel brutaler dan vroeger. Dit merk ik ook op mijn stage. Als ik hoor en zie wat sommige kinderen zeggen tegen leerkrachten of ouders dan denk ik soms " dat moest ik niet proberen bij mijn vader ". De kinderen worden te los en met te veel vrijheid opgevoed dat ze gewend zijn dat alles rond hen draait en hun zin krijgen. Als ze dit niet krijgen kunnen ze brutaal uit de hoek komen. Ook een groot verschil ten opzichte van vroeger is dat de kinderen het handje boven het hoofd gehouden worden door de ouders en ze de leerkrachten de schuld geven terwijl dit vroeger net omgekeerd was.