Omdat miljoenen Amerikanen uit de arbeidsmarkt verdwenen zijn, wordt het voor steeds meer bedrijven steeds moeilijker geschikte werknemers te vinden.

De Amerikaanse economie schiep in maart volgens data van het Bureau of Labor Statistics 103.000 jobs. Dat is een stuk minder dan de 185.000 banen die het legertje Wall Street-economen verwachtte en ook minder dan een derde van de 326.000 jobs in februari.

Toch blijft de Amerikaanse jobmarkt an sich sterk. Voor de zesde maand op rij blijft de werkloosheidsgraad stabiel op 4,1 procent, het laagste peil sinds 2000.

Let wel: dat officiële cijfer overschat ook volgens veel Amerikaanse centraal bankiers de eigenlijke sterkte van de arbeidsmarkt. De statistici van de BLS houden geen rekening met Amerikanen die de hoop opgegeven hebben een job te vinden en geruisloos ontmoedigd de arbeidsmarkt verlaten hebben.

Slechts 62,9 procent van de Amerikanen boven 16 die niet in een 'instelling' - gevangenis, psychiatrie of bejaardentehuis zeg maar - zitten, participeren nog aan de arbeidsmarkt. Dat blijft dicht tegen een diepterecord. Mocht de participatiegraad op de 65 procent van oktober 2009 - het post-crisisdieptepunt van de jobmarkt - gebleven zijn, zou de werkloosheidsgraad nu 7,4 procent bedragen.

Eenzelfde verhaal vertelt de brede werkloosheid: die houdt - goed verstopt op tabel A-15 op pagina 26 van het jobrapport - rekening met 'ontmoedigde' en 'marginale' werknemers. Achter dat koele cijferaarsjargon schuilden bijna 5 miljoen Amerikanen die weliswaar aangeven een job te willen maar de voorbije vier weken niet actief werkzoekend waren en zij die halftijds werken maar eigenlijk een voltijdse baan zouden willen.

Economen hebben grotendeels het raden waarom zoveel Amerikanen de arbeidsmarkt verlaten hebben, maar ze denken wel dat dat enorme 'reservoir' van Amerikanen die potentieel beschikbaar is voor de arbeidsmarkt één van de factoren is die de lonen jarenlang laag heeft gehouden, ondanks de officieel extreem krappe arbeidsmarkt.

Veel tekenen van inflatie zijn er vooralsnog niet. Het gemiddeld uurloon steeg jaar op jaar 2,7 procent, nog steeds niet echt fors. Begin februari schoten aandelenbeleggers even in een kramp bij een pril signaal van looninflatie, maar dat lijkt tot nader order voorbarig.

Toch zijn er stilaan tekenen dat Amerikaanse bedrijven moeilijk geschikte werknemers vinden. Een derde van de leden van de Amerikaanse kmo-vereniging NFIB meldt hogere lonen te moeten aanbieden om werknemers te strikken, 35 procent meldt op dit ogenblik zelfs vacatures te hebben die niet gevuld raken. In beide gevallen gaat het om het hoogste peil sinds 2000.

'Met een kerninflatie die richting 2 procent sluipt, denken we dat de Federal Reserve nog drie keer de rente zal verhogen dit jaar', stelt ING-econoom James Smith. 'Al gaan de centrale bankiers met meer dan een half oog het escalerende handelsconflict in de gaten houden', nuanceert hij meteen.

bron: 06.04.18 de tijd https://www.tijd.be/markten-live/ni...af/9999488.html

Eigen mening: Het klinkt misschien hard om te zeggen, maar volgens mij hebben de meeste Amerikanen niet de juiste mentaliteit op zak. Als je niet streeft naar het beste, dan zal je het ook nooit bereiken. Wel, de meeste Amerikanen streven er niet naar, omdat ze een beetje te snel tevreden zijn. Waarom zou ik een fulltime baan nemen als ik net rondkom met een part-time? Waarom zou ik nu al een job zoeken als ik momenteel nog voldoende geld op de bank heb? Omdat er veel meer mogelijkheden zijn als je een centje achter de hand hebt! Ik wil natuurlijk niet iedereen over één kam scheren. Er zullen natuurlijk ook zeer ambitieuze Amerikanen zijn die het beste van zichzelf laten zien in het leven. Wat het incorrecte percentage voor de Amerikaanse jobmarkt betreft, vind ik een beetje raar. Als mensen voor een langere periode niet actief deelnemen aan de jobmarkt, kan je hen ook niet mee laten tellen in het percentage. Dit is natuurlijk moeilijk te bepalen, maar voor periodes van langere duur zou men dit toch zeker correct kunnen hebben.