‘Als wetenschappers schelden als politici, wil deze politica wel eens de wetenschap wegen.’ Staatssecretaris Zuhal Demir (N-VA) is op Facebook niet mals voor Ides Nicaise en Jan Vranken, twee wetenschappers achter het het federale jaarboek ‘Armoede in België’, waarin het beleid van de regering vorige week op de korrel werd genomen.

‘Bij nader toezien lijkt het recente arbeidsmarktbeleid eerder een strijd tégen mensen in armoede dan wel armoedebestrijding.’ De conclusie in het jaarboek Armoede 2017 was vorige week hard.

‘k ga het jaarboek wel lezen en bestuderen. Nieuwe inzichten zijn nuttig en een verpakking zegt niet alles’, reageert staatssecretaris Demir op haar Facebookpagina. ‘Maar als wetenschappers schelden als politici, wil deze politica wel eens de wetenschap wegen.’

Daarop trekt Demir in de aanval tegen medeauteurs Jan Vranken en Ides Nicaise. Alle respect voor de expertise van Ides Nicaise, maar mag ik het hebben over hoe hij die expertise gebruikt?’, aldus de staatssecretaris, die verwijst naar een opiniestuk waarin Nicaise meldde dat het aantal ‘werkende armen’ dramatisch is toegenomen. Van 3,9 procent in 2005 tot 4,7 procent in 2016.’

‘Onder de regering Di Rupo steeg dat cijfer drastisch tot een bedroevende 4,8 procent in 2014. Met de regering Michel I is de daling gelukkig opnieuw ingezet tot 4,7 procent vandaag’, maakt Demir zich sterk. ‘Dezelfde cijfers. Maar het is wat je ermee doet.’

‘Voor zo’n wetenschappers laat ik geen dag Plopsaland vallen met mensen met handicap’

‘Een ander gevierd auteur en samensteller van dit Jaarboek is professor op rust, Jan Vranken’, gaat de staatssecretaris verder. ‘Ik schets de man even voor u. Een wetenschapper die een “analyse” en “evaluatie” maakte van het beleid van –toen nog- Antwerps schepen Liesbeth Homans nog voor het goed en wel was opgestart. Maar wel ruim op tijd voor de verkiezingen van 2014. Het boek kreeg de wetenschappelijke titel “Thatcher aan de Schelde” mee, stond bol van feitelijke fouten en werd in dat bewuste verkiezingsjaar uitgegeven op vraag van de huisuitgeverij van de PVDA.’

Demir verwijst ook nog naar een interview waarin Vranken liet optekenen dat hij zich in zijn carrière had gecensureerd. ‘Ik moest de financiering van mijn onderzoekseenheid rond krijgen, ik moest ervoor zorgen dat mijn rapporten gelezen werden en in de politiek een zeker draagvlak hadden.’

‘Wetenschappers die verklaren de wetenschap te kleuren om hun financiering rond te krijgen en op rust ‘hun waarheid’ lossen op de wereld’, aldus de staatssecretaris, die verwijst naar haar afwezigheid op de persconferentie waarop het jaarboek Armoede werd voorgesteld. ‘Sta me toe om daarvoor geen dagje Plopsaland te laten vallen waarbij ik mensen met een handicap kan helpen. Noem me gerust ouderwets.’

Demir besluit met een persoonlijke boodschap voor Vranken: ‘Ik kan best tegen een stootje. Even goede vrienden. Of slechte in uw geval, mijnheer Vranken. We onthouden de wetenschap en de scheldpartijen filteren we er gewoon uit. Nu ik er aan denk, het omgekeerde van uw discours eigenlijk.’

Bron
De Standaard - 14/10/2017 - 20:59
http://www.standaard.be/cnt/dmf20171014_03132103

Mening
Allereerst zou ik willen melden dat ik het triest vind dat tegenwoordig het merendeel van de communicatie in verband met belangrijke topics via sociale media zoals Twitter en Facebook gaat. Het lijkt wel alsof politici constant bezig zijn met een PR oorlog te voeren op het internet. Dit zullen ze waarschijnlijk geleerd hebben van de huidige Amerikaanse president. Waar zijn de civiele, één op één discussies gebleven zonder dat heel de wereld meekijkt en politici altijd een correct PR standpunt moeten innemen? ik denk dat als politici minder zouden bezig zijn met hun PR oorlogjes en meer met effectief probleemoplossend denken en discussiëren, dat er effectief iets zou gebeuren in de Belgische politiek. Los van dit topic haalt de politica wel passages aan die verwoord zijn ten voordele van de regering Michel en ten nadele van Di Rupo, met name over het percentage 'werkende armen'. Dit kan daarentegen natuurlijk wel uit zijn context getrokken zijn. Daarnaast valt, in het tweede deel van het artikel, de politica rechtstreeks op de man aan, los van alle wetenschap. In politiek opzicht is dit waarschijnlijk een goede zet maar mij geeft dit enkel meer het gevoel dat politici meer bezig zijn met hun imago dan het effectieve welzijn van de bevolking en ons land.