106 minderjarigen stapten in 2016, geflankeerd door hun ouders, naar de politie om een klacht in te dienen tegen een online kinderlokker. De meeste slachtoffers van ‘grooming’ zijn meisjes en jonger dan 15. 'De strijd tegen kindermisbruik, zeker ook online, is een absolute prioriteit', zegt minister van Justitie Koen Geens (CD&V).

Een gemiddeld Europees kind tussen 12 en 18 jaar oud spendeert zo’n twee uur per avond aan internetten. En één op de vijf komt ergens virtueel wel iemand tegen die meer wil dan enkel wat onschuldig chatten. ‘Grooming’ heet het fenomeen. En de pedofiel of kinderlokker, die zich steevast jonger voordoet, hoopt op seksueel getinte gunsten.

'Toen ik die resultaten van een grootschalige Europese studie hoorde, was ik gechoqueerd', zegt Vlaams Parlementslid Cindy Franssen (CD&V). De wet om ‘grooming’ strafbaar te kunnen maken, kwam er in mei 2014 dan ook door haar strijd. Een strijd waarachter ook minister van Justitie Geens staat. 'Online kindermisbruik is een ernstig misdrijf en moet streng aangepakt worden.'

Screenshots van gesprekken

En dat de strijd om ‘groomers’ aan te pakken resultaten begint op te leveren, blijkt uit nieuwe cijfers. Het afgelopen jaar werden 22 dossiers tegen online kinderlokkers doorverwezen naar de rechtbank. Een record. Waren er in 2015 – een jaar na de invoering van de wet – amper 31 slachtoffers die naar politie en gerecht stapten, is dat aantal in 2016 meer dan verdrievoudigd. 106 slachtoffers die op sociale media oneerbare voorstellen kregen – zoals de vraag om naaktfoto’s door te sturen of verzoeken tot (virtuele) seks – stapten naar de politie. Slechts in één geval bleek dat het slachtoffer het misdrijf had verzonnen.

Een kwart van die klachten blijft na onderzoek zonder gevolg. Redenen: de online pedofiel is niet te vinden, is intussen overleden of de bewijslast is onvoldoende. 'Daarom is het noodzakelijk voor elk slachtoffer om screenshots te nemen van zulke chatgesprekken', zegt Dirk Depover van Child Focus.

Child Focus vraagt jongeren voorzichtig te zijn met wie ze toevoegen als vriend op sociale media en op te passen met de verspreiding van foto’s en filmpjes en het prijsgeven van locatie of gsm-nummer. 'Ook ouders hebben een belangrijke rol', zegt Depover. 'Het is belangrijk om met je kinderen on speaking terms te zijn, ook over online chatten. Het gaat om grof misbruik dat absoluut gedetecteerd moet worden.'


Bron:
Huyberechts, P. (2017, Oktober 7). Drie keer zoveel klachten tegen online kinderlokkers. Opgeroepen op Oktober 7, 2017, van De Standaard: http://www.standaard.be/cnt/dmf20171006_03118132

Eigen Mening:

Ik ben het er zeker mee eens dat jongeren goed ingelicht moeten worden over de gevaren van chatten en sociale media. Je voelt je al snel onschendbaar wanneer je in je kamer achter een scherm zit. Hierdoor vertrouw je ook sneller mensen waar je eigenlijk niets van weet. Het is dus niet ondenkbaar dat pedofielen hier gebruik/misbruik van maken. Het enige wat ik in dit artikel (en in veel gelijkaardige discussies) mis, is een oplossing voor beide kanten. Het is vaak beter om aan de oorzaak te werken; de pedofielen zelf. Er zijn bijvoorbeeld hulplijnen voor mensen met pedofiele gevoelen. Dit soort oplossingen krijgt veel te weinig aandacht; tot voor kort wist ik zelf niet van hun bestaan. Hulplijnen alleen is echter niet genoeg. Om echt voor een oplossing te zorgen moet pedofilie bespreekbaar worden. Daarmee bedoel ik niet dat de daad zelf geaccepteerd moet worden, maar dat mensen met pedofiele gedachten of verlangens de kans moeten krijgen om hierover openlijk te praten, zoals in zelfhulpgroepen of bij psychiaters. Kortom: pedofilie is een groot taboe en dit maakt het onbespreekbaar. Als we echt iets willen veranderen zullen we dit aan de bron moeten doen.