VATICAANSTAD - Paus Franciscus heeft zondag de Porta Sancta gesloten, de Heilige Deur van de Sint-Pietersbasiliek. Daarmee is een officieel einde gekomen aan het Jaar van de Barmhartigheid. De Rooms-Katholieke Kerk kent sinds het begin van de veertiende eeuw eens in de zoveel tijd een heilig jaar, bedoeld voor innerlijke vernieuwing en verdieping van de gelovigen.

De paus riep in zijn wekelijkse mis op het Sint-Pietersplein voor 70.000 aanwezigen, onder wie de zeventien nieuwe kardinalen die zaterdag werden geïnstalleerd, op ,,de deuren van verzoening en begenadiging'' altijd open te houden omdat het belangrijk is te weten ,,hoe over het kwaad en meningsverschillen kan worden heengestapt om elk mogelijk pad van hoop in te slaan''.
Het heilige jaar begon op 8 december 2015. In de voorbije maanden kwamen ongeveer 20 miljoen pelgrims naar Rome om door de geopende poort van de Sint-Pieter of van de andere basilieken naar binnen te gaan. Dat kon ook in kerken dichter bij huis.

Franciscus constateerde gedurende 'zijn' jaar veel goeds. Cuba en Paraguay gaven gehoor aan de pauselijke smeekbede gevangenen amnestie te verlenen en hij had een historische ontmoeting met het hoofd van de Russisch Orthodoxe Kerk. Beide stromingen leefden bijna duizend jaar in onmin.
Er waren ook negatieve ontwikkelingen. De oproepen tot een staakt-het-vuren in Syrië en vrede in Oekraïne haalden niets uit. In eigen kring rebelleerden vier conservatieve kardinalen vorig week publiekelijk. Ze trokken de leer van Franciscus over familiekwesties in twijfel en beschuldigden hem van het zaaien van verwarring over belangrijke morele onderwerpen.
In Rome was er vooral teleurstelling bij de ondernemers. Hoteliers klaagden steen en been over de magere bezetting en tegenvallende inkomsten. Het heilig jaar 2000 was veel beter.

Bron: De Telegraaf 20/11/2016
http://www.telegraaf.nl/buitenland/...ige_Deur__.html

Eigen mening:
Dit jaar was het jaar dat menig christen aangezet werd om zichzelf meer open te stellen voor God en de zeven lichamelijke alsook de zeven geestelijke werken van barmhartigheid na te leven.

Tijdens het voorbije (jubel) jaar, sprak de paus veelvuldig over het vergeven en barmhartig zijn. In het boek van Andrea Tornielli, dat begin dit jaar verscheen, verduidelijkt hij zijn visie op barmhartigheid. In deze visie kan ik mezelf volledig vinden. Men, als mens en samenleving, moet in eerste instantie handelen uit barmhartigheid, nadien pas volgens de wet (van Mozes). Men moet vaker stilstaan bij ethische kwesties, ook in het dagdagelijkse handelen.

De werken van barmhartigheid vind ik een van de belangrijkste zaken die het christendom ons meegeeft. Enkele weken verscheen er in Kerk en Leven een artikel over christenen in het zuiden van Nigeria. Zij vertelden dat het noorden van hun land vaak het toneel van conflicten is door terreurorganisatie Boko Haram. Zij vertelden hoe ze in het zuiden dialogeren door barmhartigheid te tonen. Het verbaast me hoe een land zo verdeeld kan zijn. Deze mensen laten inzien dat ondanks dat barmhartigheid zeer sterk gelinkt is met het christendom, het ook andere religies met elkaar verbindt.
Dat vind ik zeer positief en de hoofdrede waarom ik dit net relevant nieuws vind. In een bepaald opzicht vind ik het dan ook jammer dat het jaar gedaan is; men zou nog zo veel kunnen realiseren. Maar langs de andere kant zou het dan geen “unicum” meer zijn, waardoor het opnieuw gaat “vervelen”…

Het doet me wel een beetje pijn te lezen dat de handelaars klagen over de opbrengsten van het afgelopen jaar. Dat is volledig het omgekeerde van barmhartigheid…