Jan Vranken, pionier van het wetenschappelijk onderzoek naar armoede in ons land, is in een interview in Knack bijzonder kritisch voor de Vlaamse en federale regering. De voormalig hoogleraar aan de UAntwerpen ziet in het beleid vooral een moralistisch vingertje, en geen structurele oplossingen.

"Voor het eerst baseert de Vlaamse regering haar besluiten over armoedebestrijding niet meer op feitelijke informatie, noch op wetenschappelijk onderzoek, noch op een nuchtere kosten-batenanalyse", zegt Vranken in Knack. "Deze regering vertrekt vanuit een ideologisch kader, en alle beleidsvoorstellen moeten daarin passen."

"In de ogen van deze regering lijken armen uitschot waar we verder niet te veel naar hoeven om te kijken, daar komt het zowat op neer." Volgens Vranken is het nog altijd wachten op de eerste positieve signalen op het vlak van armoedebestrijding. "En de passieve houding van Liesbeth Homans straalt af op de andere Vlaamse ministers: ook al komen de drie CD&V-ministers uit de stal van Beweging.net, ook zij lijken zich niet veel aan te trekken van armoedebestrijding." Maatregelen die Homans al doorvoerde, zoals de één euro maaltijden, vindt Vranken vooral een voorbeeld van beleid dat zich concentreert op individuele armen, en niet op structurele armoedebestrijding.

Vranken gaat ook in op de stelling van Ive Marx van het Centrum voor Sociaal Beleid, die zich in een interview in deze krant positief uitliet over de maatregel van de regering-Michel om jongeren door lagerbetaalden jobs sneller aan werk te helpen. "Marx heeft gelijk als hij zegt dat de verlaging van het minimumloon voor jongeren hun intrede op de arbeidsmarkt zal vergemakkelijken. Maar ik herinner mij dat er altijd al perverse neveneffecten waren bij de maatregelen van regeringen die vroeger al dachten dat het volstond om de arbeid van jongeren goedkoop te maken. Toen deed men dat bij voorkeur met subsidies. Achteraf bleek dat die goedkopere jongeren niet alleen de plaats hadden ingenomen van de duurdere oudere werknemers, ze hadden binnen de kortste keren ook een groot deel van de dertigers uit hun job verdrongen. Uit onderzoek bleek dat dit het rechtstreekse gevolg was van de gesubsidieerde intrede van de jongeren. Is dat dan doelmatig gebruik van overheidsgeld?"

bron: http://www.demorgen.be/politiek/-in...schot-b01654c0/
De morgen
26/10

mening: Dit is een perfect voorbeeld van wat er mis is met onze overheid. Er wordt veel gediscussieerd maar weinig actie ondernomen. Er moet een oplossing komen die werkt op lange termijn en niet de problemen doorschuift. Armoede wordt al lang in België aan de kant geschoven zodat mensen inderdaad denken dat er niet aan gedacht wordt. Ik vind het voorstel van Hoomans bijvoorbeeld al een goed idee als tijdelijke oplossing maar er moeten betere maatregelen komen voor in de toekomst. Als er preventief opgetreden kan worden zou dit al een stuk sneller kunnen gaan. We moeten proberen de vicieuze cirkel van de armoede te doorbreken zodat deze niet overgaat van generatie op generatie. Indien we dit kunnen zal het aantal gezinnen die onder de armoede grens leven drastisch zakken maar deze mensen hebben wel hulp/ advies nodig. Zij zijn niet instaat dit zelf te doen maar mits finciële ondersteuning denk ik dat dit realiseerbaar is.

Het probleem ligt niet zozeer aan de regering maar aan de bevolking zelf. Deze bevolking die zichzelf zien als inwoners van één van de duurste landen in Europa. De solidariteit is spijtig genoeg ver te zoeken in België/Europa. Terwijl de vluchtelingencrisis volop bezig is, kreunt België onder de financiële druk van zowel Europa als de beurzen. Bij elke besparing/belasting staan er mensen op straat te roepen en te staken. Hoewel ik het recht op protesteren zeker kan begrijpen en enigszins zelfs waardeer, is het expres platleggen van onze economie geen protest meer maar pure sabotage. Het is een mooi ideaal: armoede bestrijden.. Maar ik geloof niet meer in een oplossing zonder ergens snoeihard te moeten snijden. De leuze: "laat de rijken betalen" is uiteindelijk ook een schot in eigen voet door onder meer Kris Peeters. Anderzijds is er ook reden tot enigszins minimalistische opportunisme: armoede door de generaties heen wordt vaak tegengehouden met een goed uitgebouwd, bijna gratis, onderwijssysteem. Laten we hopen dat het "bijna gratis" gedeelte zolang mogelijk kan blijven.

__________________
Power is not a means; it is an end. One does not establish a dictatorship in order to safeguard a revolution; one makes the revolution in order to establish the dictatorship.